ดิฉันเป็นลูกสาวคนเล็ก เหลือเพียงคุณแม่ ที่เป็นผู้สูงวัยประจำบ้านค่ะ ดิฉันจะต้องคอยกำชับสมาชิกในบ้าน คนดูแล และแขกเหรื่อหรือญาติที่มาเยี่ยมเยือนว่า ให้ลบภาพเดิมคุณแม่ นั่นคือ ภาพผู้หญิงเก่งเจ้าระเบียบ เจรจาฉะฉาน ความคิดความจำเฉียบคม
1. หากทักทายแล้วคุณแม่จำไม่ได้ อย่าพยายามยัดเยียดให้คุณแม่ทบทวนความทรงจำ เพราะทุกๆครั้งที่ย้ำว่า "เอ้า! จำไม่ได้รึ?" จากสีหน้าที่ต้อนรับอย่างสดใสยิ้มแย้ม จะเริ่มเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ท่านจะเริ่มก้มหน้าลง แล้วยกมือซ้ายขึ้นกุมขมับ ดิฉันจะรู้สึกเวทนาคุณแม่มาก เพราะรู้สึกได้ว่าท่านเริ่มจะเครียด ว่าทำไมตนเองจำอะไรไม่ได้ คุณแม่ไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์ แต่ความทรงจำท่านเริ่มรางเลือนค่ะ
2. สังขารทุกอย่างจะค่อยๆ ดร๊อปลง อย่าซื้อหาหรือยัดเยียดให้คุณแม่ทานนั่นนี่ เพราะคิดเพียงว่า เป็นของที่คุณแม่เคยชอบ เราไม่อาจทราบได้ว่า เวลานี้ท่านอยากจะทานมันอย่างเอร็ดอร่อย หรืออยากจะปัดมันทิ้ง เพราะหงุดหงิดกับสังขารตัวเอง เพราะผู้สูงวัยมีปัญหาในการเคี้ยว โดยเฉพาะการกลืน สำลักบ่อย นอกจากนี้ การไม่อยากอาหาร ไม่ควรมองว่าเป็นเรื่องผิดปกติ เพราะกลไกธรรมชาติร่างกายจะเป็นตัวบอกเองค่ะ ทานมากไปเมตาบอลิซึ่มก็ต้องเผาผลาญมาก หัวใจก็จะทำงานหนัก ระบบการย่อยที่ค่อยๆ เสื่อมลงก็ต้องพลอยทำงานอย่างหนักตามไปด้วย
3. สมองที่ทำงานช้าลง คนดูแลก็ต้องคอยกระตุ้นถาม อาทิเช่น หิวน้ำไหม จิบน้ำสักหน่อยไหม อยากนอนไหม อยากนั่งไหม อยากดูปลาในบ่อไหม อยากไปนั่งใต้ต้นไม้ในสวนไหม อยากไปไหว้พระไหม ถ้าคุณแม่ส่ายหัว ดิฉันจะไม่ฝืนเด็ดขาดค่ะ ถ้าท่านมีความพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ ท่านจะพยักหน้าตอบเองค่ะ ดิฉันจะคอยชักชวนให้ดูรูปภาพต่างๆ ในอดีต เน้นเป็นภาพที่เคยไปไหว้พระ ไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่ไหนมาบ้าง เคยไปบริจาคอะไรที่ไหนกันมาบ้างค่ะ เพื่อสร้างภาพในใจครั้งสุดท้ายก่อนคุณแม่จะหมดลมหายใจ
ดิฉันมีคุณแม่เป็นธรรมะไว้เตือนตัวเองเสมอ
เคยสวยงดงาม ต้องมีวันร่วงโรยเหี่ยวเฉา
เคยแคล่วงคล่องว่องไวปราดเปรียว
ก็ต้องมีวันที่น่าเบื่อ น่ารำคาญ
ทุกชีวิตมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดาค่ะ
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
