Coffee time with historical lesson !!
“If historical lesson makes you yawning, then coffee may help” 😉
สงคราม 6 วัน..ขับไล่ยิว อย่างอลัง แล้วพังตอนจบ
สงครามนี้เริ่มขึ้นตั้งแต่วันที่ 5 มิถุนายน ถึง 10 มิถุนายน ค.ศ. 1967 กินเวลาเพียง 6 วัน และถูกบันทึกถึงพระพรแห่งชัยชนะแก่ชนชาติอิสราเอล อันมาจากสงครามครั้งนี้ไว้มากมาย หลายบันทึกเรื่องราว
ซึ่งผมขอสรุปให้เข้าใจง่ายๆ ดังนี้ครับ
1. มูลเหตุของชนวนสงคราม,
- เมื่ออิสราเอลกลับมาตั้งประเทศใหม่อีกครั้ง ในเขตปาเลสไตล์ ในปี 1948 โดยการอ้างถึงหลักความเชื่อที่พระเจ้าประทานดินแดนนี้ให้กับชนชาติอิสราเอล, สร้างความไม่พอใจให้กับชนชาติอาหรับ แถบนั้นเป็นอย่างมาก และมีเหตุระหองระแหง กันนับแต่นั้น
- กลางพค 1967: อียิปต์เคลื่อนพลมาคาบสมุทรซีนาย
- 18 พค: ปธ อียิปต์ สั่งฉุกเฉินให้สหประชาชาติ ถอนกำลังออกจากซีนาย
- 23 พค ปธ อียิปต์สั่งเคลื่อนพลทหารกว่า 130,000 นาย และกองเรือ สู่คาบสมุทร ซีนาย ปิดล้อมไม่ให้เรือ อิสราเอลผ่านเข้าออก
- 30 พค จอร์แดนลงนามร่วมรบกับอียิปต์
- 2 มิย อิสราเอลตั้งรัฐบาลแห่งชาติเพื่อการสงคราม 6 วันนี้
2. เป็นสงครามระหว่าง อิสราเอล กับ อียิปต์,จอร์แดน, ซีเรีย, อิรักและผู้สนับสนุนอาหรับ: แอลจีเรีย, คูเวต, ลิเบีย, โมร็อกโค, ปากีสถาน, PLO,ซาอุดิอาระเบีย,ตูนิเซีย,ซูดาน
3. เปรียบเทียบกองกำลัง
- ฝ่ายอิสราเอล264,000 นาย (รวมกำลังสำรอง 214,000 นาย) , เครื่องบินรบ 300 ลำ, รถถัง 800 คัน
- อียิปต์: 240,000 นาย
- ซีเรีย, จอร์แดน และอิรัก:307,000 นาย, เครื่องบินรบ 957 ลำ
- รถถัง 2,504 คัน
4. สรุปผลการรบ 6 วัน
- วันแรก (05/06/1967)
เช้า: อิสราเอลเร่งโจมตีกำลังทางอากาศอียิปต์ โดยนักบินอิสราเอลต้องบินคนละ 8 เที่ยวบิน , ขณะที่จอร์แดนถล่มศูนย์รวมจิตใจของอิสราเอลคือ กรุงเยรูซาเร็ม, อิรักและจอร์แดนพยายามถล่ม เมืองใหญ่อันดับสองของอิสราเองคือ เมือง เทลอาวีฟ แต่กองทัพอิสราเอลสามารถตะลุยเข้าแหลมซีนายเพื่อตัดขาดฉนวนกาซาออกจากอียิปต์สำเร็จ
กลางวัน: อิสราเอลระเบิดฐานที่มั่นกองกำลังทางอากาศของอิรักสำเร็จ
บ่าย: กองบินอิสราเอลบุกโจมตีสนามบินไคโร และทำลายกองกำลังทางอากาศที่ซ่อนอยู่สำเร็จ! อิสราเอลยึดฐานบัญชาการสหประชาชาติในเยรูซาเล็มได้! กองทัพกำลังรถถังและรถหุ้มเกราะอิสราเอล บุกตะลุยถึงด้านเหนือของซีนาย เสร็จสิ้นภารกิจที่นั่น, ขณะที่กองกำลังทางอากาศของอิสราเอลทำลายและควบคุมน่านฟ้าของซีนายสำเร็จ!
ขณะที่กองเรืออิสราเอลมาถึง อเล็กซานเดรีบ และท่าเรือ Said! กองทัพอิสราเอล บุกตะลุยยึดจุดยุทธศาสตร์สำคัญจอร์แดนได้หลายจุด, ซีเรียตอบโต้โดยถล่ม รอชปินา ในอิสราเอลตอนเหนือ,
สรุปเฉพาะความเสียหาย เฉพาะวันแรก อียิปต์สูญเสียเครื่องบินกว่า 280 ลำในการรบวันแรก,
- รวม 6 วัน การสูญเสียแต่ละฝ่าย
อิสราเอล:
เสียชีวิต 800 คน
บาดเจ็บ 2,563 คน
ถูกจับเป็นเชลย 15 คน
เครื่องบินสูญหาย 46 ลำ[4]
(ตัวเลขความเสียหายอย่างเป็นทางการ)
อียิปต์และพันธมิตรอาหรับ:
เสียชีวิต 21,000 คน
บาดเจ็บ 45,000 คน
ถูกจับเป็นเชลย 330 คน
เครื่องบินถูกทำลาย 400 ลำ
หาย 330 ลำ
(ประมาณการ)
5.อิสราเอลชนะ และได้ดินแดนเพิ่ม เกือบ 4 เท่า ในสงครามครั้งนี้ และทั่วโลกเปลี่ยนแปลงมุมมองและท่าทีต่อชนชาติอิสราเอล , หนึ่งในกลยุทธ์ในสงครามที่สำคัญนี้ คือ ประสิทธิภาพของสายลับ อิสราเอล
แต่อย่างไรก็ตามอีกกว่า 50 ปี หลังจากสงครามหกวัน สงครามและสถานการณ์ความขัดแย้ง และไม่สงบในดินแดนแห่งนี้ ยังคงมีต่อเนื่องมา จนถึงในปัจจุบัน,
6 days war ( June 5-10,1967 )
June 6, 1967
Morning: IDF captures northern Gaza Strip. Ground forces capture police outpost in Latrun (between Jerusalem and Tel Aviv) and closes the road from Jerusalem to Ramallah. Syria continues bombing the north and tries to attack several northern settlements. Jordan attacks the Dotan Valley north of Shechem.
Midday: IDF completes Gaza operation. Amunition Hill captured in northern Jerusalem. Jenin surrenders. Dotan Valley fighting ends. Qalqilya, Abu Tor and Ramallah are captured by IDF.
Evening: Egyptian army retreats. Jordanian Arab Legion retreats from West Bank.
June 7, 1967
Morning: Fighting on Egyptian and Jordanian fronts. Syria continues bombing northern border. Jerusalem’s Old City is liberated.
Midday: Israel Navy reaches Sharm el Sheikh (southern tip of Sinai). Tulkarem (east of Netanya) and Shechem conquered. Jordan issues final general retreat. Bir Gafgafa airfield (east of Suez in central Sinai) captured.
Evening: Mitla Pass (east of Suez) is closed. IDF captures Gush Etzion (south of Jerusalem) and Jericho (east of Jerusalem). Egypt rejects UN ceasefire initiative.
June 8, 1967
Morning: Egyptian armor attacks IDF at Bir Gafgafa. IDF takes Hebron. Syrian bombing continues in the north. IDF Central and Southern commands meet west of Hebron. Fighting continues in Sinai.
Midday: Israel destroys bridges over Jordan River.
Afternoon: Egypt accepts ceasefire.
June 9, 1967
Overnight: IDF armor reaches Suez Canal. Minister of Defense Moshe Dayan orders attack on Golan Heights.
Morning: IDF advances toward Syrian lines in northern Golan Heights. Heavy fighting results in IDF victories. In Egypt President Nasser blames US for loss and resigns. Resignation is reversed.
June 10, 1967
Fighting continues in Syria. Kuneitra (southwest Syria in Golan Heights) and Massadeh (Druze village between Mt. Hermon and Sea of Galilee) fall.
June 12, 1967
Mt. Hermon and village of Majdal Shams captured by IDF.
Lasting legacy
The 1967 war made Israel into an occupier, which is why more than anything else it matters. The experience has been a disaster for Israelis and Palestinians. Israel built settlements for Jews, in defiance of international law that says occupiers cannot settle their people on the land they capture. Israel, though, sees it differently.
Abba Eban predicted that Palestinians would not lose their "taste for flags, honour, pride and independence."
Military occupation is by definition oppressive. The occupation has created a culture of violence that cheapens life and brutalises the people who impose and enforce the occupation and those who fight it.
Peace negotiations started in the early 1990s to try to unwind the consequences of the 1967 war. Yitzhak Rabin, by then prime minister, shook hands with his old enemy Yasser Arafat under the gaze of a beaming President Clinton on the lawn of the White House in 1993.
The peace process was flawed from the start for both sides. But it was all they had. Extreme Israeli right-wingers took it seriously; they believed it threatened their dream of controlling all the land that God had given to the Jewish people.
A Jewish extremist assassinated Rabin in Tel Aviv in 1995. His killer was so pleased that he had killed a man he saw as a traitor and a threat to Jews that during his first interrogation he picked up a cup to toast his success.
Rabin was the necessary man for Israelis; they trusted him with their security. That was why he was killed.
The peace process might have failed with Rabin. But without the man who had prepared and led the army to victory in 1967, and with Palestinian violence against Israelis rising in the unstable years after the assassination, peace did not have a chance.
Fifty years on from 1967, President Trump - like many new American presidents - is hoping to help Israelis and Palestinians make peace.
If his dreams become substantive talks, they will have to be about the future of the land that was captured in six days of war. It was an extraordinary human drama, which swept up a generation of Israelis and Arabs whose children and grandchildren still cannot live peacefully in the world the war created.
The Holy Land, with Jerusalem at its heart, is a place where the great tectonic plates of religion, culture and nationalism come together. The fault lines that run between them are never quiet and always dangerous. Ignoring the legacy of 1967 is not an option.
26/1/2019 coffee with Tonmon
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
