ขยัน.......
ชายตัดไม้คนหนึ่ง จะตื่นนอนตั้งแต่เช้า
เพื่อเข้าป่าไปตัดไม้ เค้าเริ่มงานตั้งแต่ไก่โห่
และเลิกงานเมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า
ชายตัดไม้ผู้นี้ไม่เคยขี้เกียจแม้แต่วันเดียว
เพราะจดจำคำสอนของบรรพบุรุษว่า
ให้ขยันทำงาน อย่าเกียจคร้าน
เค้าเริ่มทำงานเป็นคนตัดไม้
ตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงวัยหนุ่ม
และตัดไม้ได้มากกว่าใครๆ
.
นั่นเป็นสิ่งที่เค้าภาคภูมิใจ
ในความขยันของเค้า
ต่อมาไม่นาน
ชายตัดไม้รู้สึกว่าเค้าเริ่มตัดไม้
ได้น้อยลงเรื่อยๆ
.
ทั้งๆที่ยังขยันเหมือนเดิม
เหตุการณ์นี้สร้างความขุ่นมัวให้กับเค้ามาก
เพราะมันทำให้รายได้ของเค้าน้อยลงตามไปด้วย
เค้านึกถึงคำสอนของบรรพบุรุษ
.
แล้วตั้งข้อสงสัยว่า..... เค้าคงยังขยันไม่พอ
ตั้งแต่วันนั้น
.
เค้าตื่นเช้ากว่าเดิมและเลิกงานค่ำกว่าเดิม
เพื่อตัดไม้ให้มากกว่าวันที่ผ่านมา
พักให้น้อยที่สุด และทำงานให้มากที่สุด
และเหนื่อยจนแทบจะเป็นสองเท่าของอดีต
แต่เหตุการณ์ก็เหมือนเดิม
.
เค้าตัดไม้ได้น้อยๆลงทุกๆวัน
สร้างความกังวลและความกลัดกลุ้ม
ให้กับชายตัดไม้มากขึ้นเป็นทวีคูณ
วันหนึ่งมีนักปราชญ์ผู้รอบรู้มาที่หมู่บ้าน
.
ชายตัดไม้กำลังตัดไม้อยู่ ก็ได้รู้ข่าวจากเพื่อน
จึงรีบวิ่งไปหานักปราชญ์เพื่อขอคำแนะนำ
ชายตัดไม้ : "ตลอดเวลาที่ข้าน้อยทำงานตัดไม้
ข้าน้อยขยันทำงานทุกวัน ไม่เคยเกียจคร้าน
แต่ไม้ที่ตัดได้กลับน้อยลงทุกวันๆ
แม้จะขยันเพิ่มขึ้น แต่ไม้ที่ตัดได้
ก็ยังน้อยลงเหมือนเดิม
หรือว่าข้าน้อยทำผิดต่อบรรพบุรุษ
พวกเขาจึงลงโทษข้าน้อย"
นักปราชญ์ผู้รอบรู้มองไปที่ชายตัดไม้สักพัก
แล้วเอ่ยคำสั้นๆว่า........
นักปราชญ์ : "บางทีความขยัน...ก็ช่วยอะไรไม่ได้"
ชายตัดไม้รู้สึกมึนงงต่อคำสอนที่เค้าเชื่อมาตลอดชีวิต
แล้วถามกลับนักปราชญ์ว่า
ชายตัดไม้ : "แล้วถ้าความขยันช่วยอะไรข้าน้อยไม่ได้
แล้วข้าน้อยควรทำเช่นไร ? "
ปราชญ์ผู้รอบรู้มองไปที่ชายตัดไม้สักพัก
พร้อมหลับตาและถอนหายใจ
พร้อมกับพูดประโยคสั้นๆว่า
.
.
.
.
.
.
"หมั่นลับขวานซะบ้างนะ"
"รองเท้าแตะเหยียบดวงจันทร์"
- 58
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
