27 ก.ค. 2019 เวลา 02:08 • หนังสือ
Books : บุหงาซากุระ / วราวุธ เขียน / สนพ. สันสกฤต / 281 หน้า โดยประมาณ
2
ถ้ามีเล่มนี้อยู่ในกองหนังสือตรงหน้า นี่ไม่ใช่หนังสือเล่มแรกๆ ที่เราจะหยิบมาอ่าน แต่ระหว่างการรอคอยในการทำกิจวัตรประจำวัน เรามักหยิบมาอ่านทีละบท สองบท เพราะเป็นหนังสือที่ใกล้มือ
บุหงาซากุระ เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็น "ซินเดอรลล่าแห่งเอเชีย" ผู้ก้าวจากความเป็นสาวบาร์หน้าตาสะสวยในญี่ปุ่นไปสู่ตำแหน่งภรรยาผู้นำประเทศ ชีวิตของเธอมีสีสันมากและตัวเธอก็แสบสันต์ไม่เบา นอกเหนือไปจากหน้าตาสวยจัด แต่ผิดจากภาพลักษณ์สาวญี่ปุ่นที่เรามักจะคิดว่าต้องหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู เธอคนนี้เป็นสาวสวยคมเข้มถึงขนาดที่ว่า แม้เสื้อผ้าหน้าผมในรูปถ่ายของเธอจะเป็นยุค 40-50 ปีที่แล้ว ความสวยของเธอยังทะลุความตกยุค (ในสายตาคนยุคนี้) ออกมาได้
นาโอโกะ เนโมโตะ เป็นชื่อเดิมของเธอซึ่งเกิดในยุคหลังสงครามและญี่ปุ่นมีแต่ความยากไร้ เธอใช้ความสวยช่วยหาโอกาสและไขว่คว้าทุกอย่าง จนได้เป็นภรรยาคนที่ 3 ของประธานาธิบดีซูการ์โนแห่งประเทศอินโดนีเซีย และได้ชื่อใหม่ว่า รัตนา ส่าหรี เทวี ครั้นสามีเสียชีวิต เธอก็กลายเป็นสาวเจ็ตเซ็ต "มาดามเทวี" ในสังคมไฮโซฯ ของโลกตะวันตก ก่อนจะตัดสินใจกลับบ้านเกิดและกลายเป็น "เซเล็บ" ของวงการบันเทิงญี่ปุ่นในชื่อของ เดวี ฟูจิง
ถ้าถามถึงภาพรวมของหนังสือ ต้องใช้คำว่า "กลางๆ" คือเป็นหนังสือที่อ่านได้เพลินๆ ไม่ได้รู้สึกว่าสนุกมาก หรือน่าเบื่อมาก ที่จริงคิดว่าน่าจะเขียนได้สนุกกว่านี้ด้วยซ้ำ เพราะมาดามเทวีเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกน่าดึงดูดใจมาก แถมยังเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก "พร้อมวอร์" ตลอด จึงมีเรื่องแซ่บๆ เกิดขึ้นในชีวิตเสมอ เมื่อคิดถึงสภาพสังคมและทัศนคติของคนในยุคนั้น ต้องถือว่ามาดามเทวีเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟันเลยทีเดียว
สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือหนังสือให้ภาพของสังคมยุคก่อนเราเกิดได้ประมาณหนึ่ง รวมถึงภูมิหลังประเทศเพื่อนบ้านอย่างอินโดนีเซียที่เราต้องยอมรับว่ารู้จักน้อยมาก และได้รู้ว่าประธานาธิบดีซูการ์โนเป็นผู้นำที่น่าทึ่งคนหนึ่ง
มาถึงสิ่งที่เราไม่ชอบบ้าง เราไม่ค่อยชอบการใช้ภาษาที่ไม่สม่ำเสมอ เดี๋ยวเขียนเป็นทางการ เดี๋ยวเขียนเป็นแบบลำลอง บทแรกๆ นี่เขียนเป็นวลีบ่อยมาก เราเป็นมนุษย์ขี้หงุดหงิดกับการใช้คำเพราะมีอาชีพเก่าที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขงานเขียน ก็จะทนไม่ค่อยได้เวลาเห็นคนเขียนชื่อประเทศ สหรัฐอเมริกา ว่า ประเทศอเมริกา อะไรอย่างนี้เป็นต้น ใจคิดว่าบ.ก. น่าจะช่วยเกลาสำนวนหรือตรวจดูอะไรๆ ให้นักเขียนมากกว่านี้สักหน่อย
โดยรวมแล้ว หนังสือเล่มนี้ไม่ได้แย่อะไรนัก แต่คงไม่ใช่หนังสือประเภท Must read ในความเห็นของเรา.
หมายเหตุ : เราจะนับหน้าหนังสือตรงหน้าสุดท้ายที่เนื้อเรื่องจบลง เลยใช้คำว่า "โดยประมาณ"

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา