7 ส.ค. 2019 เวลา 07:58 • ปรัชญา
เวลา "เพื่อนคุณเศร้า" หรือเวลาที่ "คุณเศร้า"
มักจะมีคำปลอบใจเหล่านี้เข้ามาเสมอ
- สู้ๆดิ
- อย่าเครียดไปเลย
- เศร้าไปทำไม
- เดี่ยวมันก็ดีขึ้น เป็นต้น
แต่จะมีซักกี่คนที่จะพูดคำนี้
"ต้องทำยังไง เธอถึงจะหายเศร้า"
บางครั้งเราเห็นเพื่อนหรือคนอื่นเศร้าสิ่งแรกที่เราจะคิดก็คือ ปลอบใจให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้น และบางครั้งการพูดปลอบใจของเรายาวจนเพื่อนที่กำลังเศร้า เลิกเศร้าเพราะเบื่อที่จะฟังด้วยซ้ำ
- คนเศร้าอาจไม่ได้ต้องการคำปลอบใจ
- คนเศร้าอาจไม่ต้องการคำคม
- คนเศร้าอาจไม่ได้ต้องการอยู่คนเดียว
***แต่ทั้งหมดที่เขาเป็นแบบนั้นอาจเป็นเพราะเขารู้สึกว่าไม่มีใครที่พร้อมจะรับฟังเขาจริงๆ***
บางครั้งเวลาที่เราเศร้า เราอยากจะโทรไประบายกับเพื่อน แต่เพื่อนก็จะบอกว่า เห้ย!!อย่าคิดมากนะ สู้ๆ คำพูดเหล่านี้ช่วยเราให้เรารู้สึกดีขึ้นจริงๆหรอ
จริงๆแล้วเรารู้ตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำว่าเพื่อนจะพูดอะไรกับเรา แต่เราก็ยังอยากโทรไปปรึกษาเพื่อนอยู่ดีนั้นเป็นเพราะ เราอยากระบาย เราอยากพูดมันออกมา และเมื่อเราได้พูดมันออกมาแล้ว มันก็จะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น
ฉะนั้นสรุปได้ว่า
เวลาเราเศร้า เราจะรู้สึกดีขึ้นได้ จากการได้ระบายออกมา ฉะนั้นเมื่อเราเห็นเพื่อนหรือคนรอบข้างของเราเศร้า เราอาจจะไม่จำเป็นต้องเดินเข้าไปบอกเพื่อนว่า เห้ย อย่าเศร้าไปเลย สู้ๆนะ แต่สิ่งที่เราบอกเพื่อนได้คือ คุณพร้อมจะรับฟังสิางที่เขาพูดเสมอและคุณจะให้คำแนะนำที่ไม่ยาวนักเพื่อให้เขาได้มีโอกาสพูดมากกว่าฟังคำปลอบจากคุณ
#จิตวิทยาจากธรรมชาติ
โฆษณา