ฉันรอดตายเพราะ โน้ตบุ๊กของแม่
ริมถนนพระราม 2 มีต้นเฟื่องฟ้าเรียงรายอยู่อย่างสวยงาม ด้วยอากาศที่ปลอดโปร่ง และจิตใจที่สบาย ฉันปั่นจักรยานไปในใจก็คิด “ฉันจะทำความดีจนลมหายใจสุดท้าย ฉันจะบริจาคร่างกาย ให้กายนี้ได้ทำความดีจนนาทีสุดท้าย ฉันจะกลับไปบริจาคที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ขอนแก่น ชาติหน้าเผื่อได้เกิด จะได้กลับไปเกิดที่ขอนแก่น” แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดจบ…
เอี๊ยดดด…ตุ้บ!!
“อ้าว…ฉันยังไม่ทันบริจาคร่างกาย จะตายแล้วเหรอ” เพียงแค่เสี้ยววินาที ร่างของฉันก็กลิ้งลงไปกองที่ข้างคูน้ำ
.
ฉันถามตัวเองว่า “ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันต้องมีสติ” พอได้สติ ฉันมองไปยังรถคันที่ชน นาทีนั้นแว่นตาที่สวมอยู่แตก ขาก็อาบไปด้วยเลือด กระเป๋าโน้ตบุ๊กที่สะพายก็ขาด ทุกอย่างที่ติดตัวอยู่เสียหายหมดเลย😥
.
ฉันแข็งใจเดินไปขอความช่วยเหลือคนที่อยู่แถวนั้น และแบกความโกรธไว้อย่างหนักอึ้งเพื่อจะไปต่อว่าคนที่ชนฉัน แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจ
.
“พี่ขอโทษนะ” คู่กรณีกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้ ใจฉันเริ่มเย็นลงทันที เพราะเห็นร่างกายเขาเลือดอาบ ฟันก็หัก ขาก็หัก อย่างน้อยฉันยังเจ็บน้อยกว่าเขา ฉันไม่ได้เรียกร้องให้เขารับผิดชอบค่าเสียหาย ตอนนี้แค่ให้เขารักษาตัวเองได้ก็พอ
.
แต่ที่เสียใจคือ รถยนต์ที่มาชนมอเตอร์ไซค์จนเขาเสียหลักแล้วไถลมาเฉี่ยวจักรยานฉันนี่ล่ะ ช่างไม่มีน้ำใจแม้แต่จะลงมาดูคนขี่มอเตอร์ไซค์เลย ฉันได้แต่แผ่เมตตาให้คนขับรถยนต์เขาสำนึกผิด🙏
แต่สุดท้ายฉันก็จบกับความคิดที่ว่า.. “ให้อภัยเขาเถอะ”
ระหว่างรอไปโรงพยาบาล ฉันภาวนาในใจว่า
ขออย่าให้โน้ตบุ๊กเสียหายเลย เพราะมันเป็น ”โน้ตบุ๊กแห่งความทรงจำ” เหตุเพราะฉันยืมเงินของแม่มาซื้อ เมื่อฉันเรียนจบและได้ทำงาน ฉันจะเอาเงินไปคืนแม่
>>แต่แม่บอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็ต้องคืนแม่ให้หมด ทั้งค่าเล่าเรียนและค่าเลี้ยงดู แม่ไม่ให้ยืม แม่เต็มใจให้ ถึงแม้ว่าฉันจะทำงานแล้ว ถ้าแม่ไม่อยู่ ก็ให้เก็บสิ่งนี้ไว้ดูต่างหน้า👩🏼💼
.
ขณะที่เดินทางไปโรงพยาบาล ใจฉันก็นึกเสียดายโน้ตบุ๊กมากๆ ก็แม่สั่งนักสั่งหนาให้ดูแลให้ดี แต่ฉันก็ทำมันพัง ถ้าไม่ถือไปด้วยก็คงไม่เสียหาย ฉันได้แต่นึกโทษตัวเอง😓
ปันปันฝากช่อดอกไม้มาแทนใจก่อนนะคะ🌷
.
เมื่อเปิดดูก็เห็นว่า หินทิ่มเข้าไปจนโน้ตบุ๊กแตก แต่ถ้าไม่มีโน้ตบุ๊กเครื่องนี้ ซี่โครงฉันคงไม่ใช่แค่ร้าว อาจจะหักหรือบาดเจ็บหนักกว่านี้ก็เป็นได้ 🥺
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณโน้ตบุ๊กที่ฉันรัก💕 เพราะมันรักษาชีวิตของฉันให้รอด เหมือนกับแม่ที่คอยดูแลฉันเสมอๆ❤️
.
ฉันต้องพักรักษาตัวอยู่หนึ่งสัปดาห์ ระหว่างนั้นฉันเก็บความลับไม่บอกพ่อกับแม่เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เพราะกลัวว่าท่านจะเป็นห่วง มีอยู่วันหนึ่งฉันปวดมากเหมือนใจจะขาด หายใจรวยริน
ในระหว่างนั้นได้คิดถึงความตาย ทำให้รู้เลยว่า ลมหายใจสุดท้ายห่วงอะไร ฉันขอแค่ได้กลับไปกราบพ่อกับแม่ กอดท่านแน่น ๆ สักครั้ง แล้วฉันจะจากไป ทรัพย์สินเงินทองใด ๆ ฉันไม่ต้องการ ความเจ็บปวดแทบตายทำให้เริ่มรู้คุณค่าของการมีลมหายใจและใช้ชีวิตให้มีสติมากขึ้น
ปันปันกับพี่ชายที่แสนดี
ฉันยังเก็บทุกอย่างเอาไว้เตือนความทรงจำ ไม่ว่าจะเป็นแว่นตาเก่าๆ โน้ตบุ๊ก กระเป๋าสะพาย ความเสียใจใดๆ ลดน้อยลงแล้ว…อย่างน้อยๆ ฉันก็ยังมีชีวิตรอด
😥😭แม่จ๋า หนูขอโทษ ต่อไปหนูจะไม่ทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว
❤️❤️วันแม่ปีนี้ปันปันอยู่ขอบฟ้าอีกด้านนึง
ไม่ได้กลับไปกราบเท้าคุณแม่. ทำได้แต่ส่งช่อดอกไม้มาแทนใจ. รออีกนิดนะคะ อีก 5 วัน
ปันปันจะได้กลับมากอดคุณแม่แล้วค่ะ~🌷
.👨👩👧👦 🌷🌸
.
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้ม คุ้มเกศา
ประคองมา ด้วยรัก จะหาไหน
แม่ผู้ให้ ทุกสิ่งอย่าง มากเกินใคร
ฟ้าว่าใหญ่ เทียบไม่ได้ แม่ของเรา
:
กลอนนี้ปันปันแต่งเองค่ะ อิอิ
❤️ถ้าจะตามหารักแท้ ก็เดินไปกอดแม่นะคะ
เรื่อง.. Secret
#ปันปัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
