21 ส.ค. 2019 เวลา 09:35 • ปรัชญา
ใครเคยตื่นเช้ามาถามตัวเองมั้ยว่าเราเกิดมาทำไม ? แล้วตอนนี้เราหาคำตอบได้แล้วหรือยัง ว่าจะใช้ชีวิตเพื่อใครและทำไม ?
หากคุณเป็นคนนึงที่ยังไม่รู้ว่าแต่ละวันเราหายใจไปเพื่ออะไร และได้ทำประโยชน์ไปเพื่อใครแล้วบ้าง ลองมาค้นหาตัวเองไปด้วยกันมั้ย
ผู้เขียนเองได้อ่านโพสต์บล๊อคนึงใน BD ชื่อว่า " เด็กบ้านนอก" อ่านโดยจับความได้ว่าชีวิตเธอผู้นั้นเป็นแม่ลูกอ่อนรับภาระของการเป็นทั้งแม่ที่ดี ลูกที่ดี และญาติที่ดี และภาระอื่นๆ
บทบาทของเธอมากมายเหลือเกิน จะหาเวลาของชีวิตที่จะอยู่นิ่งๆ และเงียบๆ กับการทำอะไรในสิ่งที่เธอชอบไม่ง่ายเลย แต่เธอก็พยายามจะเล่าเรื่องราวของเธอออกมา เพื่อให้เป็นแง่มุมและประสบการณ์ของคนที่สนใจได้อ่าน ได้แลกเปลี่ยนและนำมาปรับใช้กับชีวิต
ประสบการณ์ของเธอล้ำค่าตรงไหน มันล้ำค่าตรงสิ่งที่เธอชอบเขียน และข้อเขียนของเธอได้สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนในวันนี้
โพสต์แรกนี้ได้แต่ขอบคุณเจ้าของบล็อคนั้น แม้ว่าจะไม่เคยเจอตัว ไม่เคยเห็นหน้า แต่ความจริงใจที่โลดแล่นอยู่ในตัวข้อความนั้นมันเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนลุกขึ้นมาเขียนให้กำลังใจคนที่มองไม่เห็นทิศทางของชีวิตตัวเอง รวมทั้งตัวผู้เขียนด้วย
ผู้เขียนเองก็เป็นคนนึงที่ได้แรงใจแล้ว กลับมาตอบคำถามว่า "เราเกิดมาทำไม" "เราได้ทำอะไรแม้เพียงเล็กๆ น้อยๆ แก่คนอื่นแล้วหรือยัง"
วันนี้ก่อนจะได้อ่านโพสต์เด็กบ้านนอก ผู้เขียนมีสภาพจิตใจและร่างกายไม่แตกต่างจากหลายๆ คน สับสน ไร้ค่า และไม่มีพื้นที่และทางเดินในชีวิต
ก่อนหน้าจะอ่านโพสต์นี้ มีบทสนทนาของผู้เขียนต่อเพื่อนร่วมโชคชะตาเดียวกัน ให้กำลังใจกันและกัน แนะนำให้เพื่อนมองหาเป้าหมายของชีวิต ทั้งๆ ที่ตนเองก็ไม่แตกต่างจากเขาผู้นั้นเลย แต่เชื่อมั้ยบนเส้นทางที่เดินของชีวิตนี้ ไม่มีใครดีไปกว่าใคร และไม่มีใครแย่ไปกว่าใคร ทั้งความแข็งแกร่งของร่างกายและจิตใจ ขึ้นอยู่ที่ว่าผู้นั้นเลือกนำประสบการณ์ของผู้อื่นมาเป็นพลังเพื่อลุกขึ้นยืนมากน้อยแค่ไหนมากกว่า
เราต่างเกิดมามีภาระในชีวิตมากมาย เป็นคนธรรมดาที่มีทุกข์มากและทุกข์น้อย แต่ระหว่างสนทนากันนั้น กลับทำให้การสนทนานี้กลายเป็นปัญญา และเป็นเข็มทิศให้กับชีวิต...ในที่สุด เราทั้งคู่เข้มแข็งขึ้นมาในเวลาไม่นาน เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้น
ผู้เขียนเชื่อเสมอว่า สรรพสิ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรบังเอิญ การที่สนทนากับเพื่อนและอ่านโพสต์เจ้าของบล็อค "เด็กบ้านนอก" กลับทำให้เกิดแนวทางของการจัดการความทุกข์และชีวิตของตนเอง และตอบคำถามให้กับชีวิตของตัวเองได้แล้วว่าเกิดมาทำไม ?
หากใครที่ท้อแท้ สับสน และไม่รู้จะไปทางไหนดี ประสบการณ์ชีวิตของผู้เขียนวันนี้ เกิดขึ้นแบบง่ายๆ เพียงถามตัวเองว่า "วันนี้เรารู้ตัวกับลมหายใจเข้าออกของเราแล้วหรือยัง ?" พูดให้เข้าใจง่ายๆ ว่า "เรามีสติกับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่แล้วหรือยัง " นั่นเอง
ผู้เขียนหวังว่าประสบการณ์ของผู้เขียนในวันนี้ มีประโยชน์ต่อใครๆ ที่มีโอกาสเข้ามาอ่านไม่มากก็น้อย อย่างน้อยพื้นที่แห่งนี้เป็นสื่อกลางให้เราแลกเปลี่ยนสิ่งที่แต่ละคนพบเจอ และเอามาพูดคุย เป็นประโยชน์กับคนที่ถึงทางตันของชีวิต ในวันที่ชีวิตมีคนห้อมล้อมมากมาย แต่ใจเรากลับโดดเดี่ยวสิ้นดี
นี่แหละคือคำตอบของการที่ตื่นขึ้นมาดูโลกในวันนี้ของผู้เขียน แม้อายุจะล่วงเลยมาครึ่งคนแล้ว แต่อย่างน้อยมันก็เริ่มต้นขึ้นแล้ว เพราะการเริ่มต้นมันยากจริงๆ แต่เริ่มต้นแล้ว step 1 2 และ 3 ไม่ใช่เรื่องยากอีกแล้ว
แล้วคุณล่ะได้ทำอะไรที่มีคุณค่าต่อคนที่เรารักและคนอื่นแล้วหรือยัง
#ขอบคุณผู้ให้แรงบันดาลใจทุกนาม
โฆษณา