ตอนที่ 15 พันธนาการ (3)
“พี่หมอดีใจนะที่เห็นน้องกรเป็นปกติ แต่พี่หมอจะยังติดตามอาการอย่างใกล้ชิดนะครับ ระหว่างนี้พี่หมออนุญาตให้พี่พยาบาลพาน้องกรออกไปเดินเล่นได้ แต่ห้ามออกไปข้างนอกโรงพยาบาลนะครับ”
ผมดีใจมาก 2 วันที่ผ่านมา ผมไม่สนุกเลยที่ต้องโดนเจาะเลือด นอนนิ่ง ๆ เข้าเครื่องประหลาด ๆ
“ขอบคุณครับพี่หมอ”
พี่เซียมารับเวรต่อจากพี่ปูเป้
พี่เซียรู้ว่าผมชอบสไปเดอร์แมน เลยเล่าเรื่องการผจญภัยของสไปเดอร์แมนกับเดดพูลให้ผมฟังบ่อย ๆ
Cr. Pinterest
พี่เซียชอบนักแสดงที่เล่นเป็นสไปเดอร์แมนกับเดดพูลในหนังด้วย ผมจึงได้ซึมซับเรื่องราวของทอมกับไรอัน เค้าเป็นพี่น้องที่น่ารักจริง ๆ
ผมชอบตอนที่ทั้งคู่ไปนั่งพักที่ร้านกาแฟ แล้วไรอันป้อนคาราเมลพุดดิ้งให้ทอมด้วยช้อนของไรอัน ผมรู้สึกอิจฉาไรอันนิด ๆ
“พี่เซียครับ ผมขอส่องกระจกได้ไม๊ครับ”
ผมจำหน้าตัวเองก่อนที่ผมจะมาอยู่ที่นี่ได้ แต่ผมไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าผมเป็นยังไงบ้าง
“ได้ค่ะ คุณหมอบอกพี่ไว้แล้ว”
พี่เซียหยิบกระจกจากกระเป๋าเสื้อสีขาวออกมา
“พี่ถือให้นะ” มือขาวบางประคองกระจกข้างหน้าผม
นั่นใครกัน ผมยกมือขวาลูบหน้าตัวเอง แล้วหันไปมองพี่เซีย
“น้องกรหล่อมากเลย” พี่เซียยิ้มกว้างเห็นฟันขาว ผมรู้สึกร้อนที่หน้า
“พี่เซียอย่าแกล้งผมสิ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร มันนึกไม่ออกจริง ๆ ผมหันไปมองกระจกอีกครั้ง
ผมยิ้มกับตัวเองในกระจก
นายดูดีกว่าที่ผมคิดไว้นะ
ผมกินมื้อเช้ากับครอบครัวใหญ่ของผมเหมือนทุกวัน หลังจากที่ผมกินเสร็จ ผมช่วยพี่เซียป้อนอาหารป้าสมศรี พี่บัติ น้าเปิ้ล ปู่เค็ม และคนอื่น ๆ จากนั้นผมขอให้พี่เซียพาผมไปเดินเล่น
Cr. http://oknation.nationtv.tv/blog/chedtha3/2008/05/19/entry-3
“น้องกรเดินช้า ๆ หน่อยพี่ตามไม่ทัน”
การเดินเล่นครั้งแรกของผมมันทำให้ผมรู้สึกดีมาก ๆ ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งสลับขาไปมาเหมือนเด็ก
ผมจำบรรยากาศตอนที่พี่เซียเข็นรถพาผมออกมาสูดอากาศข้างนอกได้ แต่มันเทียบไม่ได้กับตอนนี้สักนิด ยะฮู้
“ถ้าเอ็งไม่ทำข้าจะให้ไอ้ชายทำ”
“ผมทำเองครับนาย เดี๋ยวนี้เลยครับ”
ผมหยุดหันไปที่ต้นเสียง ช่างกำลังเทปูนที่พื้นอยู่ น่าสนุกจัง
“นี่แน่ะ จับได้แล้ว พี่เหนื่อยนะ” เสียงพี่เซียหอบนิด ๆ
“ไอ้เสริฐ เอ็งจะฝังตัวเองไปด้วยเหรอวะ”
ผมเห็นพี่ช่างปูนนั่งนิ่งมองมาที่ผมกับพี่เซีย ถังปูนเอียงจากกรอบไม้จนปูนไหลลงมาท่วมเท้า
พี่เซียหัวเราะคิกคักแล้วจูงมือผมเดินต่อ ผมหันกลับไปมองพี่ช่างปูน กวาดปูนเข้ากรอบพลางหันมามองพลาง ตลกดี
พี่ปูเป้เข้าเวรแล้วแต่พี่เซียยังไม่กลับ
ผมขอให้พี่เซียอยู่คุยกับผมก่อน
“ผมคิดถึงแม่ครับ ผมอยากออกไปตามหาแม่ ผมหายดีแล้ว”
“พี่คิดว่า สักวันนึงคุณหมอต้องเข้าใจกร แล้วก็ให้กรได้ทำอย่างที่กรต้องการแน่ ๆ ค่ะ”
“แต่ตอนนี้น้องกรต้องเป็นเด็กดีให้คุณหมอกับพี่เซียสบายใจก่อนนะ”
พี่เซียอมยิ้มมองซ้ายมองขวา ผมหันมองตามพี่เซียก็ไม่เห็นใคร
“พี่มีเพลงใหม่กล่อมน้องกรด้วยล่ะ ฮิ ฮิ”
"ชิพกะเดลนี่สองพี่น้อง ขายของในคลอง ในกองเรามีแต่ถั่วดี ๆ เพิ่งเด็ดสด ๆ มากินให้หมด 🎶"
ว้าว เพลงน่ารักจัง ผมรักพี่เซียเลย
พี่เซียร้องวนหลายรอบจนผมง่วงแล้ว
ฝันดีครับแม่ ฝันดีครับพี่เซีย
.
.
.
.
เซียโทรหาคุณแม่น้องกรทุกวัน แต่ก็ยังติดต่อไม่ได้ นี่ก็ผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว เซียสงสารน้องกรมาก
นับหนึ่ง ฮึบ เอาล่ะ วันนี้พยายามอีกรอบ
“ฟลอร์ช่วยส่งพลังเวทย์ให้เซียเหมือนตอนที่ฟลอร์ส่งจดหมายด้วยนะ”
เซียรำพึงเบา ๆ พลางนึกถึงซองจดหมายค่อย ๆ สลายกลายเป็นเม็ดทรายสีทอง ก่อนจะลอยละล่องไปกับอากาศ พัดปลิวจนออกไปนอกหน้าต่าง
‘ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด’
“สวัสดีครับ ผมโจครับ”
.
.
คุยกัน
ขอบคุณเซียที่มาเป็นแขกรับเชิญในตอนนี้ครับ น้องกรชอบทอมมากแล้วก็อิจฉาไรอันมากด้วย 😣
คิดถึงพี่เสริฐกันไม๊ 😁
อ้างอิง
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
