เราเป็นนักวาดไทย สายวาดการ์ตูนญี่ปุ่น ไม่กี่คนที่ได้โอกาสรับงานที่ highend ขึ้นมาอีกระดับ เช่น จากแบรนด์ หรือบริษัท,องค์กรชั้นนำ ลองสังเกตดีๆ มีน้อยนะ ที่วาดแนวนี้ แล้วได้งานแบบนี้
2ปีก่อนมีงานอีเวนท์นึงที่ ลูกค้าติดต่อมาแล้วเราไม่ได้ไปวาดด้วยตัวเองเนื่องจากสุขภาพ เลยส่งนักเรียนไป(ไม่หักเปอร์เซ็นต์)ลูกค้าคือ Lexus (รถยนต์) Lexus เป็นลูกค้าที่ high profile ที่สุด ที่ เราได้แล้ว (ถ้าไม่รวม Universal Music group และน้องพลอยชมพูกับคุณแม่น้อง ที่จ้าง) แต่งาน Lexus เรากลับไม่ได้ลงมือทำด้วยตัวเอง เราเสียโอกาสเพราะการป่วยของเราเยอะมาก เราไม่ได้ลงมือทำงานนี้เอง เหตุผลคือที่บ้านกลัวป่วย กลัวทำไม่ไหว แต่เราดีใจที่นักเรียนเราเป็นคนได้งานนี้ไป มันก็เหมือนเราได้ช่วยนักเรียนหนะนะ มันรู้สึกดีจริงๆ ที่ให้งานนักเรียนไป
นอกจาก Lexus แล้ว ปีที่แล้ว งานแปลกๆที่เราได้รับ เราได้งานถ่ายโฆษณาโทรศัพท์มือถือ high end ยี่ห้อหนึ่ง เป็นแสดนอินด้วย เราแคสท์ผ่าน
นอกเหนือไปจากนี้ เราก็รับงานจาก SCG เป็นการอบรม เจ้าหน้าที่ฟา ของเขา ซึ่งเราส่งต่อให้น้องสาวทำ
นอกจากนี้ก็มีองค์กรรัฐ อย่าง ministry of finance หรือกระทรวงการคลัง จ้างให้ไปบรรยาย
ทั้งหมดเป็นเพราะเราทำเว็บ illustcourse,และโปรโมทผลงานในช่องทาง และไม่หยุดทำมาตลอด
ในขณะที่หลายๆคนเถียงเรื่องการวาดเบี้ยวของเราอย่างเอาเป็นเอาตาย บางคนด่าว่าก็อปงานนั่นนี่ บลาบลิง ลองคิดไหมว่า ถ้าสิ่งนั้นเป็นปัญหา ถ้าสิ่งนั้นและคำพูดพวกนั้นทำลายเราได้ ทำไมเราได้งานเหล่านี้คะ ?
ถ้าเราเป็นของปลอม เราผ่านงานพวกนี้มาได้ไงหละ ยังไม่รวมงานบางส่วนที่ทำให้อิเมจินารี่นะ ไม่อยากเอามารวม เพราะไม่ได้หาลูกค้าเอง แถมคนที่ด่าว่าเราก็อปนี้หน้าม้านกันไปหลายคนแล้วเพราะว่า อาร์ติสท์ที่คุณบอกกันว่าเราก็อปเขาหนะ เขาบอกว่าเราเป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน แต่เราก็ยอมรับนะ ว่าเราเองก็ได้แรงบันดาลใจกลับมาเหมือนกัน
Universal Music Group,Synergy.co.ltd,SCG, Ministry of Finance, K’Niraya,K’ Ploychompoo Jannine Wiegel , Samsung, Digital age magazine, Porjai film, Sticgo, Media Associated.Co.LTD, Bambino Doll, Glur Graphic,SC-ASSET,Graphiccal.co.ltd,Chester grill,Jamsai publishing,Pc-bookclub publishing,Is-book publishing,YAYEE YAJAI publishing,Bluebell press publishing,Loveberry book publishing ,Z-girl publishing,Let’s magazine,I-LIKE magazine Digital painting magazine,PLAY ARCADE
และพอดีเห็น กรีด เป็นแมวครับ (San Greed Tikhwa) พูดเรื่องการขายงานเมืองนอก ในฐานะที่เราเป็นสาย commission ทำงานรับ commission มา ประมาณ 120-130 ชิ้น ในปีหนึ่ง ไม่เยอะมาก แต่ก็จัดว่าขายงานในระดับนึง ในปัจจุบันก็ยังมีคนจ้าง แต่ถูกๆเราไม่รับแล้วรับที่ 250$ ขึ้นไป เหนื่อย เมื่อก่อนวาดรูปมันง่ายสำหรับเราเลยรับ แค่ปาดๆ งานไม่เคยต้องแก้ เดี๋ยวนี้ด้วยโรคประจำตัวด้วยจะทำอารมณ์วาดรูปยังยากอยู่ แต่ก็พยายามคิดว่ามันไม่ใช่อุปสรรค ก็ยังพยายามอยู่นะ
ขายโดจินเมืองนอกก็เคย ไม่ออกไปขายด้วยตนเองแต่ขายออนไลน์ วาดขายใน etsy ก็เคย ทำสมุดขายใน etsy ทำแปรงขาย creative market แล้วสุดท้ายคือเคยไปทำงานต่างประเทศมาสักพัก ก็จะบอกว่า สิ่งที่แตกต่าง ระหว่างคนขายงานเมืองนอก กับขายงานคนไทย คือ ความกดดัน ในขณะที่ขายงานคนไทยเจอแก้เยอะมาก ขายงานต่างประเทศ (personal) ปาดๆไป ถ้าไม่แย่มาก เขาก็ไม้่สั่งแก้ค่ะ และคุณค่าที่ให้ สูงกว่ามากๆ ถ้าถามว่าเมืองไทยจะไปถึงจุดนั้นเมื่อไร เมืองไทย ก็เริ่มมีการเปิด commission เปิด Adopt กันแล้วค่ะ และราคาไม่ใช่น้อยด้วย
แต่ยังไงขายเมืองนอกก็ยังดีกว่าค่ะ ในหลายๆด้านนะ
มีคนถามเยอะ ทำไมพี่ไม่ไปทำการ์ดเกม พี่ไม่ไปทำนั่นทำนี่ เคยมีการ์ดเกมต่างประเทศ หัวใหญ่ติดต่อมา แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าทำไม่ไหวหรอก คุณภาพงานมันสูง ทำแล้วเครียด เดี๋ยวป่วยเข้ารพ.อีก เอางานง่ายๆ แก้น้อยๆดีกว่า
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
