11 ก.ย. 2019 เวลา 23:30 • การเมือง
หลายต่อหลายครั้ง ที่ประเทศเราได้เลือก นักการเมืองเข้ามา เพื่อบริหารประเทศ
ในทุกครั้ง ก่อนการเลือกตั้ง
นักการเมืองเหล่านั้น เดินสายออกหาเสียงไปทั่วประเทศ
ทั้ง กรุงเทพฯ ปริมณฑล และต่างจังหวัด
น้อมรับฟังเสียงเล็กเสียงน้อยของชาวบ้าน
เพื่อนำปัญหาเหล่านั้น มาต่อสู้และแก้ไข ในสภา
และเมื่อถึงคราวที่ได้ตำแหน่งนั้น แล้ว
กลับกลายเป็นว่า เสียงของประชาชนเหล่านั้นที่เคยส่งไปถึงอย่างง่ายดาย
ถูกกลบด้วยเสียงอื่น ที่ดังมากกว่า จนไม่มีใครได้ยิน
เราเห็นคนดีๆ หลายคนตอนหาเสียง
แต่เรากลับเห็น คนอีกคนในสภา
เหตุใดกัน คนดีที่เราเห็นในวันนั้น จึงเป็นคนละคนกันในวันนี้
"ผู้ใดก็ตามที่สู้กับปีศาจร้ายต้องพึงระวังตนไม่ให้กลายเป็นปีศาจร้ายเสียเอง"
"He who fights with monsters should look to it that he himself does not became a monster"
ปีศาจร้ายในความเป็นจริงอาจจะไม่มี
คงจะมีแต่เพียงสิ่งที่เรียกว่า "อำนาจ" ในการเมือง
จะมีสักกี่คนที่บอกว่าสู้เพื่ออำนาจของประชาชน
และเมื่อได้อำนาจของประชาชนไป แล่วจะไม่กลายเป็นปีศาจร้ายอีกหนึ่งตน
ผู้ที่ไม่หลงใหลไปตาม ความลุ่มหลงของอำนาจ จะมีจริงรึไม่?
ในสามก๊ก ตั๋งโต๊ะ ปราบ>>10 ขันที อ้องอุ๋น ปราบ>>ตั๋งโต๊ะ ลิฉุยกุยกีปราบ>>>อ้องอุ๋น และโจโฉ>>>ปราบลิฉุย กุยกี
เรื่องราวแห่งอำนาจเวียนวนเป็นวัฎจักร หมุนเวียนเป็นวงกลม
คนที่เคยเป็นวีรบุรษ วันหนึ่งกลับกลายเป็น ทรรราช
แปลก แต่ จริง
มนุษย์เป็นผู้ “สร้าง” ”อำนาจ”ขึ้นมา แต่ “อำนาจ” กลับเป็นสิ่งที่ “ทำลาย” มนุษย์
หรือแท้จริง อำนาจ มิได้ผิด
แต่ผิดที่ความโลภ ในใจ ของมนุษย์ ที่ ลึกเกินหยั่งถึง
อุดมการณ์ที่แรงกล้า ก็มิอาจต้านทาน อำนาจที่ยิ่งใหญ่
เมื่อใดที่หลงระเริงไปกับมัน เมื่อนั้น ผลร้ายตกสู่ประชาชน
สำหรับปุถุชน คนธรรมดา
เตือนตัวเองไว้เถิดว่า ปีศาจร้ายที่ร้ายกาจ ที่สุด มักอยู่ในจิตใจ ของเราเอง
ถ้าเราไม่สามารถควบคุมมันได้ เมื่อนั้น เราก็ไม่ต่างอะไรกับปีศาจนั่นเอง
หากอ่านบทความนี้แล้วชอบ กดไลก์ เป็นกำลังให้คนเขียน
ผมหวังว่าบทความนี้จะ ช่วย "ฉุด" ความคิดของคนที่ได้อ่าน บ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ
ถ้าอยากอ่านบทความดี ๆ อีก กดติดตามได้เลยครับ
ถ้าเห็นว่าเป็นประโยชน์ กดแชร์ได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตกัน
เพราะเรื่องราวดี ๆ มีไว้ให้บอกต่อ ครับ
โฆษณา