รู้อะไรไม่เท่ารู้งี้ Ep2
บทความจากเรื่องจริงของตัวเอง
มาต่อกันนะคะ ด้วยกฏระเบียบของหอพักอันมากมายนั้น เด็กหออย่างเราก็ต้องมีทำผิดกฏกันบ้างค่ะ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าไม่ได้ผิดอะไรมากมาย #รึป่าวนะ
จากที่เล่าไว้ในEp1 การออกไปนอกบริเวณหอพัก มีวันและเวลาจำกัด เดือนล่ะ2ครั้ง สำหรับวันเสาร์หรืออาทิตย์ เลือกตามความชอบ ครั้งล่ะ4ชั่วโมง ลงเวลาเข้าออกในสมุดเซ็นออกนอกบริเวณ วันธรรมดาออกได้ช่วงเย็น อาทิตย์ล่ะครั้งหลังเลิกเรียนเลือกวันได้กลับไม่เกิน 18:00 น. นี่แหละค่ะลู่ทางทำมาหากินของดิฉัน
ฉายานี้ขอมอบให้เธอ “7”
ใช่ค่ะเซเว่นสั้นๆ เพื่อนๆเรียกดิฉันแบบนี้ ขายทุกอย่างที่เพื่อนๆชอบ ทั้งที่โรงเรียน และหอพัก ดิฉันไม่สนใจว่าเพื่อนจะไปซื้อเสื้อผ้าของสวยงามอะไรในเวลาออกนอกบริเวณ ดิฉันสนใจแต่ว่าจะซื้อขนมอะไรไปขาย ต้นทุนเท่าไหร่กำไรเท่าไหร่ “รักการขาย
กระเป๋าตุง
กระเป๋าที่ไว้ใส่หนังสือปกติเด็กมัธยมอย่างเราในตอนนั้นกระเป๋าก็แน่นๆอยู่แล้วค่ะ แต่ของดิฉันตุงเป็นพิเศษ
ทั้งเม็ดอัลมอลด์ มาม่า สาหร่าย แต่ลูกอมไม่เคยขายนะคะกำไรน้อย ดิฉันขายแต่ของกำไรเยอะ อัลมอลน์กับสาหร่าย ขายดีและกำไรเป็น2เท่าของราคาซื้ออีกค่ะ
และดิฉันจะซื้อแต่ร้านประจำที่ขายส่ง ราคาถูกซื้อประจำก็จะลดให้ด้วยนะคะ
ม.ต้น ก็แค่ซื้อมาขายไป
ดิฉันขายขนมอยู่นานเลยค่ะ ขายที่โรงเรียนก็มีลูกค้าเยอะอยู่ ส่วนที่ขายในหอพักดิฉันสต็อคของไว้ในตู้เสื้อผ้าค่ะ เพราะบางทีก็ออกนอกบริเวณไม่ได้ ต้องซื้อตุนไว้ก่อน ถามว่าขายในหอพักก็สนุกดีค่ะเวลาลูกค้าจะซื้อขนมของดิฉันก็มาเคาะห้องได้เลย มีรหัสด้วยจ้า
123 1 2 ลูกค้าจะรู้กัน “ไม่ธรรมดานะคะ
และแล้วก็ถึงเวลา(ซวย)
วันนี้มันวันอะไร ดิฉันผ่านมาได้ตลอดทุกครั้ง ในการตรวจเวรประจำวัน มีครูประจำหอพัก ประธานหอพัก กรรมการฝ่ายต่างๆ วันนี้เป็นการตรวจเวรครั้งยิ่งใหญ่อะไรกันคะ เอาแล้วๆๆๆๆๆ ทุกครั้งที่ผ่านมาได้ของที่
สต็อกไว้ในตู้เสื้อผ้าจัดเรียงอย่างดีผ้าคุมเรียบร้อยไม่เคยมีใครตรวจตู้เสื้อด้วยซ้ำ แต่วันนี้ตรวจละเอียดยิบเพราะมีคนเงินหายค่ะเป็นกระปุกออมสินอันใหญ่
มันไม่เกี่ยวกับดิฉันค่ะ “อย่างงี้เค้าเรียกว่าอะไรคะ”
เกลียดคนเงินหาย (ได้ไหมนะ)
แล้วก็นั่นแหละค่ะ พวกที่เป็นแบบดิฉันก็โดนกันถ้วนหน้า ขนม เครื่องใช้ไฟฟ้า โทรศัพท์ ไพ่ และอีกมากมายที่ผิดกฏระเบียบห้ามใช้ โดนกันหมด ตอนนั้นไม่ขำเหมือนตอนนี้หรอกค่ะ หน้าเสียกันเลยทีเดียว และดิฉันหยุดขายของไปซักพัก แต่ไม่ได้เลิกขายนะ “เพราะดิฉันรักในงานขาย”
ผ่านพ้นม.ต้นไปอย่างสนุกสนาน
จริงๆอยากจะเล่าให้ฟังอีกเยอะเลยค่ะ อันนี้เป็นส่วนน้อยของเรื่องราวทั้งหมดในรั้วโรงเรียนและการเป็นนักเรียนประจำในหอพัก อยู่หอพักสนุกกว่าที่คิด
ไว้ยังมีเรื่องการขายมาเล่าต่ออีกค่ะ “เพราะดิฉันรักในการขาย”
เงินอยู่ไหน
ค่ะเงินอยู่ไหน ไม่อยู่ค่ะใช้หมดแล้วดิฉันขายเก่งและก็ใช้เก่งด้วยค่ะ แต่เก็บเงินไม่เก่งนะคะ ไม่เหลือเลยใช้หมด แต่ให้อภัยตัวเองค่ะเพราะตอนนั้น ม.ต้น เองแค่คิดที่จะทำงานและแบ่งเบาภาระของที่บ้านได้ดิฉันก็ชื่นชมตัวเองแล้วค่ะ 555+
รู้งี้นะเก็บเงินให้เก่งตั้งแต่ตอนนั้นได้ ดิฉันคงรวยไปแล้วค่ะ เพราะดิฉันทำงานเสริมมาตลอดจนถึงตอนนี้เลย
ไว้ยังมีเรื่องมาเล่าต่ออีกนะคะ
วันนี้ขอจบชีวิตม.ต้นในบทบาทของแม่ค้าไว้เท่านี้ก่อนยังมีเรื่องของการขาย ม.ปลาย มหาวิทยาลัย วัยทำงานมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ
แล้วคุณๆล่ะคะตอนม.ต้นทำอะไรสนุกๆกันบ้าง มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะคะ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
