9 ต.ค. 2019 เวลา 23:11 • สุขภาพ
“พวกพยาบาลมันได้ตรวจก่อนชาวบ้านอย่างเราๆอยู่แล้ว” เสียงป้าคนหนึ่งดังลั่นขึ้นมา. . .ขณะที่ปูเป้กำลังฝึกร่างภาพ perspective หน้าห้องตรวจ
Perspective แบบกากๆ ณ หน้าห้องตรวจ
มันทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่า เอ๊ะ ทำไมเขาถึงมองกันอย่างนั้น ทั้งที่จริงๆแล้วพวกเราก็ต่อคิวค่ะ ถ้าลงไปตรวจตามห้องตรวจต่างๆก็จะมีคิวให้อยู่แล้ว ถ้าไม่ได้เข้าเวรก็จะไม่ใส่เครื่องแบบไปรอที่ห้องตรวจหรอกค่ะ หมดหน้าที่แล้ว เราก็มาในฐานะผู้ป่วยคนหนึ่งเหมือนกับทุกๆคน
ส่วนคิวสวัสดิการก็มีนะคะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง
ด้วยความที่ว่าพวกเราก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีวัยรุ่น วัยผู้ใหญ่ วัยมนุษย์ป้าใกล้เกษียณ
มีการเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ แต่สิ่งที่ไม่ธรรมดาคือ เวลา เราแทบไม่มีเวลากินเวลานอนเลย
ดังนั้นเมื่อมีการเจ็บป่วยจึงมีช่องสวัสดิการขึ้นมาให้พวกเรา โดยช่องสวัสดิการนี้หมายถึงว่า คุณต้องไปเปิดสิทธิ์และยื่นบัตรไว้ล่วงหน้า แจ้งเวลาที่จะมาตรวจกับแพทย์
มักจะออกันช่วง 11-13 น เพราะเป็นเวลาพัก
ตรวจก็แบบไฮสปีดค่ะ ไม่เกิน5 นาทีเลย ตอบๆหมอแปปๆ จบข่าว ไปยื่นใบสั่งยา แล้วไปทำงานต่อ จริงๆพวกเราก็อยากให้คุณหมอช่วยตรวจอย่างละเอียดเหมือนกันค่ะ
แต่มันไม่มีเวลา เลยต้องดูแลตัวเองเป็นส่วนใหญ่ รอวันที่หมอนัดค่อยขอให้เพื่อนขึ้นเวรให้เพื่อจะได้มาหาหมอ
ไอ้พวกชุดขาวๆก็เลยได้ตรวจก่อนด้วยประการฉะนี้แลเจ้าค่ะ ไม่มีเส้นสาย มีแต่วิ่งหูดับตับไหม้
ส่วนวันนั้นปูเป้เองก็นั่งรอตรวจตามคิวเหมือนกัน คือลามาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ บางทีคิวยาวก็นั่งรอตั้งแต่ 7 โมงเช้า ยันบ่ายสอง บ่ายสามเหมือนกันค่ะ กว่าจะได้ยาก็ปาไปห้าโมงเย็นนู้น ไม่ต่างกับป้าๆที่พูดเลย เรานั่งรอเหมือนกัน นั่งรอด้วยกัน
ป้าคิวทีหลังแต่ยังได้ตรวจก่อนเพราะป้าบอกว่าบ้านไกล ต้องนั่งรถกลับนาน แล้วป้าจะบ่นให้พยาบาลอย่างพวกหนูทำไมคะเนี่ย 5555
และก็มีอีกทางหนึ่งไว้ซิกแซก เวลาที่ป่วยนิดๆหน่อยๆ ปวดไหล่ ปวดหลัง ไข้หวัด ไอ เจ็บคอ แบบนี้จะบอกหมอบนตึกช่วยตรวจและสั่งยาให้ ลดคำครหาจากคนนั่งรอที่ห้องตรวจปกติ
ซึ่งส่วนใหญ่จะไม่ทำแบบนั้นเพราะเกรงใจคุณหมอ ปูเป้จะทักกับเพื่อนนอกรอบมากกว่า ว่างๆสั่งยาให้หน่อยนะ อะไรแบบนี้ค่ะ หรือไม่ก็ให้เขียนใบสั่งยาให้แล้วไปยื่นที่ร้านขายยา ซึ่งกว่านางจะว่างให้ หรือกว่าจะนึกออกก็หลังจากที่ปูเป้หายแล้วตลอด
1
แต่ถ้าวันไหนเราต้องไปตรวจที่ห้องตรวจแล้ววันนั้นเข้าเวร ลาไม่ได้จริงๆก็จะไปรับคิวตั้งแต่ห้องตรวจเปิด คือ 7 โมง แล้วแจ้งว่าจะมาเวลาพัก คือ 11โมง หรือเที่ยง ซึ่งเราต้องได้ตรวจเวลานั้นเพราะมันจำเป็นจริงๆ
ไม่ใช่ว่าเดินมาเคาเตอร์แล้วได้เลยอย่างที่ใครเข้าใจกัน เพียงแค่เรามายื่นบัตรไว้แล้วไปดูแลคนไข้ก่อน ค่อยกลับมาเป็นคนไข้อีกที แล้วกลับไปดูแลคนไข้ต่อ
ไม่อย่างนั้นเราจะต้องเสียเวลาไปครึ่งวันกับการรอคอย แทนที่จะเอาเวลาไปทำหน้าที่ได้อย่างเต็มที่
แต่ส่วนใหญ่แล้ว เราจะลางานวันที่ต้องมาตรวจค่ะ เพื่อจะได้มีเวลารอทั้งวันเหมือนคนอื่นๆ เข้าใจคนไข้ทุกคนค่ะ แล้วทุกคนล่ะเข้าใจเราบ้างไหม
ในส่วนของหมอนั้น ไม่ต้องห่วงค่ะ ความถึกระดับล้าน ไม่สบายแค่ไหนก็ลากตัวเองมาตรวจคนไข้ได้ เขาสั่งยาให้ตัวเองได้อยู่แล้ว
อย่างเพื่อนปูเป้ ถ้านางไม่ว่างนางก็จะไลน์มาบอกว่า ซื้อยาให้หน่อย ตามนี้ วันนี้เข้าเวรที่นี่ .... ตบท้ายด้วยคำว่า.... ได้โปรดดดดดดดดด ฉันไม่สบายหนักมาก ฉันต้องเข้าเวรด้วย
แล้วใครหน้าไหนจะกล้าปฏิเสธละคะ 😑 จำได้ว่าวันนั้นปูเป้ก็เข้าเวรเหมือนกัน แต่ก็ลงไปซื้อยาให้นางช่วงพัก และพบว่าคนไข้นางหนักมาก ส่วนนางนั้นหน้าแดง ตาแดง ยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ เตรียม CPR!
ไม่ CPR คนไข้ก็หมอนี่แหละค่ะ ป่วยหนักด้วยกันทั้งคู่เลย คนไม่รู้ว่าใครควรต้องรักษาก่อน
ส่วนป้าคนนั้นน่ะค่ะ ป้าที่พูดเมื่อกี้ ป้าคะ หนูเป็นพยาบาลค่ะ นั่งรอตรวจอยู่ข้างๆป้าไง ฮัลโหลว หันมองฉันหน่อย คิคิ
และป้าคนนั้นก็ได้เข้าตรวจก่อนปูเป้ทั้งที่คิวของป้าเป็นคิวหลัง เพราะป้าแจ้งว่าต้องใช้เวลานานในการเดินทางกลับบ้าน
ที่มา หน้าห้องตรวจ
เรียบเรียง การเดินทางของผีเสื้อ🦋
โฆษณา