31 ต.ค. 2019 เวลา 22:31 • ปรัชญา
เรื่อง สมัครงาน (การดูถูก)
สวัสดีนะ สวัสดี หายไปนานแสนนาน เพราะงานเยอะ วันนี้ จะมาเล่าเรื่องการสมัครงาน แบบ ดูถูกให้อ่านจ้า
ตอนผมอายุ18 ได้สมัครงานไว้หลายที่ ที่ไหนรับก่อน ก็คิดจะทำ ก่อนเลย
ผมเดินสมัครเดินหางานไปเรื่อย โรงแรม ร้านอาหารยันร้านขายของ
ผมเดินผ่านร้านอาหารเเห่งหนึ่ง หน้าร้านเขียนว่า รับสมัครคนงาน พนักงานเสริฟ
ผมเดินเข้าไปในร้าน พร้อมสอบถาม การสมัครงาน
ได้ใบสมัครมาชุดหนึ่ง ผมอ่านรายละเอียด และตรวจสอบคุณสมบัติ คุณสมบัติผมผ่านหมด เลยเขียนไป
พอเขียนเอกสาร ส่งเอกสารเรียบร้อย พนักงานรับเอกสารผู้หญิงคนหนึ่ง บอกว่า ถ้ารับจะติดต่อกลับไปนะ
โอเค คิดในใจกำลังจะกลับบ้านพอดี พอลุกออกจากเก้าอี้ กำลังจะเดินออกจากร้าน
สายตาผม หางตาผม มันเหลียวไปเห็น เอกสารที่เขียน พนักงานผู้หญิงคนนั้น โยนเอกสาร และ ใบสมัคร ทิ้งถังขยะๆข้างๆเธอ
ด้วยความตกใจ และ โมโห ผมเลยหันกลับไปถาม
" พี่ เห้ย พี่ พี่เอาเอกสารที่ผมเขียน ทิ้งทำไมอะ "
เธอมองผมหัว จรด เท้า แล้ว เธอตอบกลับมาว่า
โถ่วน้อง หน้าตาอย่างน้องใคร เขาจะรับเข้าทำงาน หน้าตาก็เเย่ ตัวก็อ้วน เดินก็เหมือนคนไม่มีแรง เเต่งตัวก็ลุ่มล่าม ประสบการณ์ก็ไม่มี จะไปทำอะไรได้
อ่าว พี่ ถ้าไม่รับก็บอกกันดีดี มันเสียเวลา เขียน มันเปลืองกระดาษ ถ่ายเอกสาร ที ก็หลาย บาท
ไม่รับก็ไม่รับ ขอเอกสาร คืนด้วย มันเเพง คนไม่มีงาน กำลังหางาน อะไรมันก็เเพง
เธอก็หยิบ กระดาษคืนมาให้ เเต่ก็ใช้ไม่ได้ เพราะมันเลอะ กาแฟ เรียบร้อย
สุดท้ายผมก็ได้งาน ร้านอาหารเเถวสยาม เเห่งหนึ่ง
ผมขยันทำงาน เรียนด้วย จนผู้ใหญ่ชม เงินเดือนขึ้น โบนัสก็ได้ ไม่เคยลาป่วย มีเเต่ลาไปสอบ
สุดท้ายนี้ ที่ทุกท่านอ่านมาถึงตรงนี้ จะเตือนว่า
วันหนึ่ง คุณเป็นคนที่คัดคน หรือตัดสินใคร เข้าทำงาน หรือมีหน้าที่ คัดกรอง บุคคล อย่ามองคนที่ภายนอก
ให้เขาทดลองงานหรือ พิจารณาให้มากกว่าเดิม
สวัสดี ขอบคุณที่อ่าน มาถึงตรงนี้นะ ขอบคุณทุกท่าน
ฝากติดตาม กดไลท์ กดเเชร์ ให้ด้วยนะนะนะ
โฆษณา