17 ธ.ค. 2019 เวลา 12:44 • ศิลปะ & ออกแบบ
“SMS x FLOWER THERAPY No.6”
“Nothing”
โปรเจคปรับเปลี่ยนทัศนคติให้มั่นใจในตัวเองเกี่ยวกับการวาดรูปโดยใช้หนังสือดอกไม้เป็นเพื่อนร่วมเดินทางและมีคนให้กำลังใจระหว่างทางกันมาก็คือเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวบลอคดิด ที่ลุ้นไปกับมายในทุกๆโพส..
ตอนนี้โปรเจคดอกไม้บำบัดได้เข้ามาสู่อันดับที่6 แล้วววว
เย้เย้เย้ !!!
จริงๆวาดมานานแล้วนะคะ หลายเดือนแล้วด้วย 😅
แต่ด้วยหลายปัจจัยทำให้ไม่ได้เขียนเล่าเรื่องแชร์ประสบการณ์สักทีว่าที่มาที่ไปแต่ละรูปที่มายวาดเป็นยังไง..
มายตั้งชื่อภาพนี้ว่า “Nothing”
คือแบบ “ไม่มีอะไร” ในที่นี้ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอะไรเลยนะคะ..
แต่เป็นเรื่องของความพอใจ ความพอดีในการจบงานศิลป์ของตัวเอง..
ถ้าใครทำงานศิลป์ น่าจะพอรู้ๆกันอยู่แก่ใจว่า งานศิลป์ความพอใจมันไม่มีวันจบ มันไม่เคยดีพอ จนกว่าเราจะจบเอง..
ซึ่งสำหรับมายตอนนี้ มายจะนับเอาที่เราพอใจในช่วงนั้นๆ..
งานเขียนในบลอคดิดก็คือป็นงานศิลป์
บทความยาวแค่ไหน สั้นแค่ไหน ไม่มีใครบอกว่าพอ จนกว่าเราจะพอใจ ยอมใจที่จะเขียนจบบทความนั้นๆได้..
รวมถึงต้องมาอ่านอีกไม่รู้กี่รอบเพื่อเช็คความถูกต้องและภาษาที่เรามองว่าใช้ได้ดี ใช้ได้สวยตามที่เราต้องการ..
เคสของมายในการวาดดอกไม้ที่6นี้ก็เช่นกันค่ะ..
ดอกนี้มายตัดสินใจใช้เมจิกวาดเพราะว่าดูจากลายเส้นของดอกไม้ในตัวหนังสือแล้วมันดูไม่ต้องละเอียดขนาดนั้น แต่ช่วงดอกสีม่วงๆก็ละเอียดอยู่..แต่คิดว่าน่าจะไหวกับเมจิก..
ตอนแรกกะจะวาดกลวงๆ คือไม่ลงสีต่อจากการวาดกรอบตัวดอกไม้ โดยเฉพาะตรงใบไม้..ช่างใจถามตัวเองสักพักว่าจะเอาไงดี จะเอาแบบกลวงๆตามที่เห็นในรูป หรือจะแอบลงสีไม้ดีน้า..
แต่นี้ละคะ มันจะมีจุดนึงที่หยุดคิดเยอะแล้วลองเดินหน้าวาดดอกไม้สีม่วงต่อ..
พอจัดการกับดอกไม้สีม่วงไอริสเสร็จ..
ก็ถึงกับจุดที่เรียกว่าบางอ้อ ว่าใบไม้ที่กำลังลังเลจะออกแบบมันยังไง ก็ได้คำตอบว่ากลวงๆแบบนี้นี้ละ กำลังดี..
เท่านั้นก็ถึงจุดแลนด์ดิ้ง คิดถึงคุณครูบิล อาจารย์ที่มายเรียนด้วยสมัยตอนเรียนคอร์ส Interior Design ที่ Pratt Institute
แกคือครูเบอร์หนึ่งของมายเลย แกคือคนที่ชี้นำให้มายเข้าใจเรื่องการเป็นดีไซน์เนอร์ นักออกแบบที่แท้ทรู
แกเคยบอกมายว่า ศิลปินส่วนใหญ่ ไม่เคยจบงานตัวเองได้ เพราะความงาม มันไม่มีวันสิ้นสุด
ยูวสามารถปล่อยให้ศิลปิน ออกแบบ แก้งานไปได้ไม่มีวันจบ..
วันนั้นมายไม่เข้าใจ จนกลับมาวาดรูป drawing, sketching เยอะขึ้นเพราะตอนเรียนกับแกนี้ละ ทำให้เริ่มจะเข้าใจแล้วว่า มันไม่มีวันจบจริงๆ เหมือนกับดอกไม้ไอริสดอกนี้..
การวาดรูปดอกไม้นี้ ทำให้มายได้หวนกลับไปคิดถึงคำสอนอาจารย์บิลชาวอเมกัน และได้หาจุดปล่อยวางที่มายหาได้ไม่ค่อยบ่อยในการทำงานศิลป์
เหมือนชีวิตคนเรา มาขอส่งกำลังใจใครกำลังหาจุดที่พอดี.. มันไม่มีวันอยู่จริง จนกว่าตัวเราเองนี้และค่ะที่เป็นคนกำหนด..
อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับใครนะคะ
ชีวิตใครชีวิตมัน เรื่องของใครเรื่องของเค้า
เราอยู่ในแบบที่เราพอใจด้วยการลองทำอะไรไปเรื่อยๆ
มาตรฐานของความพอดีจะมีเอง
May the power of Iris flower be with you,
Be humble.
Smile-SMS
My process of therapy

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา