9 ม.ค. 2020 เวลา 12:42 • ไลฟ์สไตล์
ดวงดาวบนฟากฟ้า มีค่าและสง่างามกว่าดาวบนผืนดิน
ใครๆก็อยากได้ดาว แต่ต่อให้บทความไม่ได้ดาว แต่ความเป็นนักเขียนก็ไม่ได้หายไปไหน
ทุกคนรู้กันดีว่าดาวมีประโยชน์กับเรามากแค่ไหน
หลายคนใช้วิธีบูสต์เพื่อให้คนเห็นมากขึ้น
หลายคนได้มาง่ายๆเพราะฐานแน่น
แต่จะใช้คำว่า “ง่าย” ก็ไม่ถูกเสียทีเดียว
เพราะกว่าจะง่ายต้องผ่านอะไรต่อมิอะไรมาบ้างก็ไม่รู้
พักหลังมาคงสังเกตว่าเพจปูเป้ไม่มีดาวเลย
นั้นเพราะปูเป้ไม่สนใจที่จะบูสต์เลย
ทั้งบูสโพสต์และเพจไม่เอาสักอย่าง
ไม่เอาดราม่าแล้วด้วย 555
ทำไมคนที่ดราม่าเรื่องดาวอย่างปูเป้ถึงเลิกสนใจ
เหตุผลง่ายๆค่ะ เพราะปูเป้เป็นนักเขียนค่ะ
...นักเขียนที่ไขว้เขวและหลงทางไปหลายรอบ
เดิมอาจจะเห็นเพจของปูเป้ชวนคุย โพสต์ไร้สาระ ไม่มีอะไรชัดเจน ไม่รู้ว่าเป็นเพจแนวไหน นั่นเพราะว่าปูเป้ไม่เคยเขียนบล็อกมาก่อน จึงไม่รู้ว่าตนเองเหมาะกับการเขียนบล็อกในแนวไหน
และความอยากได้ดาวทำให้ปูเป้หาทางทุกอย่างเพื่อมาเขียนให้คนสนใจมากที่สุด จนเครียด กดดัน และเข้าทางตันในที่สุด
และช่วงที่ผ่านมา จากคนเล่นน้อยลง รวมเข้ากับเกณฑ์ที่ยากขึ้น มันทำให้การได้ดาวยากขึ้นมากๆ ถ้ามัวแต่สนใจดาว คงไม่มีใครเขียนอะไรออกมาให้อ่าน
แม้บางคนจะได้ดาวตลอดเพราะนักอ่านเยอะ หรือแฟนคลับเยอะ แต่ไม่อยากให้ลืมว่านั่นคือ ‘เขา’ ไม่ใช่ ‘เรา’ แนวความคิด แนวการเขียน กลุ่มคนอ่านแตกต่างกัน หากเปรียบเทียบกัน ก็คงมีแต่ทำให้ท้อเปล่าๆ
ก้าวออกมาจากความคิดที่จะพาเราตกเหวกันเถอะค่ะ
มาเขียนให้สนุก ค่อย ๆ สะสมประสบการณ์
ทำใจให้นิ่ง อย่าลุ่มหลงไปกับสิ่งที่เป็นนามธรรมมากนัก
การที่รู้สึกว่า อยากมีชื่อเสียง อยากเด่น อยากดัง ไม่ใช่สิ่งที่ผิดเลย เราสามารถคิดได้เพื่อให้เป็นแรงผลักดัน แต่อย่าให้ความรู้สึกเหล่านั้นมากดดันจนผลักเราตกเหวเลยค่ะ
การก้าวออกจากเซฟโซนก็เช่นกัน ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เรากลัว เพราะชีวิตต้องขับเคลื่อนไปด้วยเงิน
ข้าวต้องซื้อกิน น้ำก็ต้องซื้อดื่ม เสื้อผ้าก็ต้องซื้อใช้ ทุกอย่างล้วนต้องใช้เงินตรา ใครที่บอกว่าเงินไม่สำคัญก็รบกวนเอามาบริจาคให้รพ.ด้วยนะคะ ยาก็ต้องใช้เงินซื้อค่ะ
ดังนั้นค่อยๆก้าวออกมาทีละขั้นดีกว่าค่ะ โลกมันไม่ได้สวยงามเหมือนในความฝัน และคงฝันร้ายไปอีกนานหากชีวิตจมดิ่งสู่ความทุกข์
เริ่มก้าวแรกก็อาจจะยังกลัวเพราะมันลุ่มๆดอนๆ เดี๋ยวก้าวต่อๆไปจะดีขึ้นเอง
อย่างปูเป้ในตอนนี้ แม้ว่าจะบูสต์บ้างไม่บูสต์บ้าง ก็ยังมีเพื่อนๆพี่ๆแวะมาทักทายให้กำลังใจกันเสมอ ไม่ว่าจะกี่คนก็มีผลต่อหัวใจค่ะ
ที่ปูเป้เขียนต่อทั้งๆที่ไม่ได้ดาวเลย ส่วนหนึ่งเพราะปูเป้รู้ว่ายังมีคนอ่านงานของปูเป้อยู่ ต่อให้มีคนอ่านแค่หนึ่งคนปูเป้ก็จะเขียนต่อค่ะ เขียนเพื่อขอบคุณหนึ่งคนนั้นที่ยังอ่านงานของเราเรื่อยมา
โดย : การเดินทางของผีเสื้อ🦋
ป.ล. สุดท้ายนี้อยากฝาก(ถาม)ว่า ดาวหายไปไหนหม๊ด รอมาหลายบทความแล้ว รอแล้วรอเล่า รอไปเหงาๆเดี๋ยวเราจะเลิกเขียน อุ้ยๆ ไม่ใช่ๆ มันแค่คล้องกันเฉยๆนะ 😆💞
โฆษณา