3 พ.ย. 2019 เวลา 23:39 • ไลฟ์สไตล์
หนทางเก่าที่ไม่เหมือนเดิม
ลาพักมา กรุงเทพฯ นึกอยากเดินดูเส้นทางเก่าที่ชอบมาเมื่อสิบปีที่ผ่านมา สมัยนั้นยังทำงานและอาศัยอยู่ที่กรุงเทพ มีเวลาว่างเมื่อไรก็จะมาเดินสำรวจสนามพระเป็นประจำแทบจะทุกเสาร์อาทิตย์สลับกับคลองถม ก็ว่าได้ จนเมื่อเขาสั่งห้ามวางแผงพระ อีกอย่างคือผมย้ายไปทำงานอยู่เมืองลาว จึงไม่มีเหตุต้องมาเดินแถวนี้อีก
เริ่มจากนั่งรถไฟฟ้าสายใหม่จากหมอชิตมาสนามไชย สถานีสุดสวย มีภาพคล้ายเรากำลังเดินอยู่ในบริเวณวัง มีโคมไฟห้อยระย้า ระยิบระยับ ภาพจำลองกำแพงวัง ดังภาพครับ
ขณะที่ผมเดินชมอยู่นั้น สังเกตุดูมีหลายคนที่กำลังเดินดูและถ่ายภาพเช่นกัน มีทั้งไทยและเทศ
พอเดินออกมาข้างนอก ก็พบกับ สน พระราชวัง และโรงเรียนราชินี ใกล้ๆปากคลองตลาดครับ ไกล้เที่ยงแล้วผมแวะทานเต้าฮวยร้อนรถเข็น ราคา13บาทกับลูกชิ้นแผงเล็กๆแถวโรงเรียนราชินี เพื่อเรียกบรรยากาศเก่าๆและความทรงจำสมัยโน้นให้กลับคืนมา
จำได้ว่าสมัยโน้นแถวนี้เป็นร้านเก่าๆจะมีอุปกรณ์การเล่นโฮโลว์ขายและจะเป็นที่เริ่มของบรรดาแผงพระ ยาวไปจนถึงหน้า มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์โน่น แต่เดี๋ยวนี้ทางเดินกลายเป็นทางโล่งๆ ส่วนใหญ่ที่พบคือนักท่องเที่ยวต่างชาติ ช่วงนี้จะเป็นชาวตะวันตก เดินกันขวักไขว่ นานๆจะเห็นชาวเอเชียสักกลุ่มครับ
ผมเดินต่อมาที่ท่าช้างซึ่งเคยเป็นร้านนวดประจำและเป็นที่สำหรับเข้าห้องน้ำฉุกเฉินเวลาจำเป็น อาคารทั้งหมด(ยกเว้น มหาวิทยาลัยศิลปากร)เปลี่ยนจากตึกเก่าๆ มาเป็นตึกใหม่สีสวยงามร้านนวดปิดไปแล้ว ผมไม่ทราบว่าหมอนวดประจำจะเป็นตายร้ายดีประการใด นึกๆไปทำให้คิดถึงกฏของอนิจจังนะครับ
ร้านนวดและขายยาหมอประจวบก็เปลี่ยนไป
อีกเรื่องหนึ่งที่อยากเล่าถึงคือบรรดาต้นไม้ เช่นมะขาม ต้นหางนกยูง ราชพฤกษ์ ก็ถูกบำรุงรักษาให้สวยงามมีรถน้ำมารดเป็นประจำ กล้วยไม้ที่เลี้ยงไว้จึงออกดอกงดงามครับ
ต้นไม้ถูกดูแลอย่างดีแต่ร้านกาแฟของทหารเรือยังอยู่
ถึงท่าช้างผมก็นั่งเรือข้ามมาท่าวังหลังเพื่อขึ้นรถแท้กซี่กลับบ้าน คิดเปรียบเทียบ ดูเรื่องการเปลี่ยนแปลง ว่ามีได้มีเสียเสมอ ผู้คนที่ทำมาหากินแถวนี้เป็นพันๆคนเขาไปไหนกันหมด เขาจะหากินอย่างไร เพื่อแลกกับทิวทัศน์สวยงามมันคุ้มกันไหม อันนี้สุดปัญญาที่ผมจะตอบได้ละครับ..
..สบายดี..
โฆษณา