12 พ.ย. 2019 เวลา 15:36 • ปรัชญา
บทที่40. คุยกับผู้ติดตามอ่าน และ คำขอบคุณ..
จุดเริ่มต้นงานเขียน
"เรื่องที่เราคิดว่าดีมีประโยชน์ อาจไม่ได้ดีและมีประโยชน์หรือเหมาะกับคนทุกคน ถ้าเราคิดว่ามันดีและพยายามพูดให้คนฟังบ่อยๆ แม้จะด้วยความหวังดี แต่เขาอาจรำคาญเราก็ได้" ประโยคนี้เองที่ทำให้ผมคิดว่า
"ถ้างั้นผมก็เขียนเป็นบทความไว้แล้วกัน ใครที่สนใจ ใครที่เห็นคุณค่าและเห็นประโยชน์จะได้เข้ามาเลือกอ่านในสิ่งที่เหมาะกับตัวเอง"
สิ่งที่เขียน
บทความที่เขียนทุกบทความ เขียนจากประสบการณ์จริงของผม และของคนรอบๆตัวผม มุมมองของผม และมุมมองผู้ที่มีประสบการณ์ดีๆรอบตัวผม ด้วยแนวคิดส่วนตัวที่ว่า"ทุกเหตุการณ์ ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเรื่องดี หรือเรื่องไม่ดี เรื่องสนุกหรือเรื่องเศร้า เรื่องของคนรวยหรือคนจน เรื่องคนสำเร็จหรือคนล้มเหลว ทุกๆเรื่องมักจะมีมุมมองและแง่ดีๆให้กับเราเสมอ
ความคาดหวัง
"บางบทความ" ผมเขียนไว้เพื่อสร้างแรงบันดาลใจดีๆ
"บางบทความ" ผมเขียนไว้เพื่อช่วยชี้ทางออก ช่วยผ่อนคลายปัญหา ให้กับคนที่กำลังทุกข์และหมดหวัง
"บางบทความ" ผมเขียนนำเสนอมุมมองดีๆของปัญหาและอุปสรรค เพื่อให้คนยิ้มสู้กับปัญหาต่างๆได้
"บางบทความ" ผมเขียนถึงสิ่งใหม่ๆและมีประโยชน์
การแบ่งปันออกไป อาจจะมีบางคนได้นำไปใช้บ้าง
"บางบทความ" ผมเขียนไว้เตือนใจตนเอง และเผื่อเพื่อนๆได้คิดด้วย
ความรู้สึกหลังจากเขียน
ตอนแรกที่เขียนก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องให้เขึยนมากมาย แต่พอเขียนๆไป เรื่องราวดีๆก็ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ทำให้อยากแบ่งปันต่อๆไป บางทีก็กลัวว่าผู้อ่านจะเบื่อเลยแต่งเป็นกลอนให้เปลี่ยนบรรยากาศกันไปบ้าง
แต่ก็ดีใจที่บทความมีคนสนใจ มีคนทักทาย มีคนกดไลค์
และมีคนกดแชร์
คำขอ
ใครที่ติดตามอ่านบทความของผม อาจพบว่าบางบทความไม่น่าสนใจหรือไม่เหมาะกับตัวเอง ก็ขอให้กดข้ามๆมันไปอย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ แต่ถ้าบทความไหนตรงใจและเห็นว่ามีประโยชน์ก็ขอให้ถ่ายทอดและแบ่งปันต่อๆกันไป มันอาจจะเป็นประโยชน์กับชีวิตใครสักคนก็ได้
คำขอบคุณ
สุดท้ายขอขอบคุณทุกๆกำลังใจจากเพื่อนๆทั้งหนึ่งพันคนที่ติดตามอ่านงานเขียนของผมนะครับ
สัญญาว่าจะตั้งใจ..
ขอบคุณครับ..
โฆษณา