จินตนาการที่หายไป
ในช่วงวัยที่เติบโตขึ้น
เคยสงสัยไหมว่าเพราะอะไร?
ตอนเราเด็ก ๆ เรามองอะไร ก็สดใส
มองอะไรก็กลายเป็นของสวยงาม
มองอะไรก็กลายเป็นของในจินตนาการได้หมดทุกอย่าง
Cr.pixabay.com
ทำไมเมื่อเราเติบโตขึ้นมา
เป็นผู้ใหญ่ จินตนาการแบบนั้น
ทำไมมันหายไปไหนหมด
ตอนเราเป็นเด็ก
เราสามารถเอากระดาษมาวาดมั่ว ๆ แล้วตัดเป็นตัวการ์ตูน กลายเป็น
เจ้าหญิง เจ้าชาย ไม้กายสิทธิ์
เราสามารถเอาไม้แบดมินตัน
มาเล่นเป็นกีตาร์ เอากะละมังซักผ้าของคุณแม่มาตีเป็นกลอง
เอาไม้พลองลูกเสือสำรองมาเป็น
ขาตั้งไมโครโฟน555
เรามองใบไม้ กลายเป็นเงินยี่สิบบาท
เรามองกองทรายให้กลายเป็นหาดบางแสน เรามองอะไร ๆ ให้กลายเป็นจินตนาการได้ทุกอย่าง ไม่มีข้อยกเว้น
เมื่อเราเริ่มเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จินตนาการของเราเริ่มหายไป
เราเริ่มบอกกับตัวเองว่าจินตนาการนั้นไม่สำคัญกับฉันอีกแล้ว เพราะฉันรู้แล้วว่า กีต้าร์คืออะไร เจ้าหญิง เจ้าชายไม่ใช่กระดาษ หาดบางแสนอยู่ที่ไหน และกะละมังคุณแม่เป็นพลาสติค จะเอามาตีเป็นกลองไม่ได้
จินตนาการของฉันเริ่มหายไป
ปูเป้คิดว่า สาเหตุที่เรามีจินตนาการ
ที่ลดลงเมื่อเป็นผู้ใหญ่ มีสองสาเหตุ
🏵️สมองเราไม่มีพื้นที่เพียงพอให้ สมองส่วนจินตนาการได้ทำงาน
เมื่อเราเติบโตขึ้น เรามีเรื่องที่ต้องจำ
เรื่องที่ต้องคิด เรื่องที่ต้องเก็บไว้ในสมองมากมาย ส่วนมากเป็นส่วนที่ต้องใช้สมองส่วนความจำเสียด้วย ทำให้สมองส่วนจินตนาการแทบจะไม่ได้ใช้งาน
🌺ผู้ใหญ่มักเข้าใจว่าจินตนาการ
สามารถได้มาจากการคิดเอาเองได้
เรามักเข้าใจว่า เวลาเราต้องการจินตนาการเรื่องใด ๆ การสร้างไอเดียใหม่ๆ เราสามารถ ใช้วิธีนั่งคิดเอาได้
ซึ่ง ปูเป้ว่ามันไม่ใช่ จินตนาการต้อง
มาจากการสร้างสิ่งแวดล้อมให้เกิดจินตนาการเท่านั้น
มันไม่สามารถบังคับให้เกิดขึ้น ด้วยการคิดเอาได้ เราจะสังเกตุได้ว่าคน
ที่มีอาชีพที่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์
ซึ่งก็หมายความว่าต้องใช้จินตนาการสูงในการทำงาน คนเหล่านั้นมักจะชอบออกเดินทางเพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมให้ชีวิตใหม่ ๆ หรืออ่านหนังสือ พูดคุยกับผู้คน เพื่อรับเอาสิ่งแวดล้อมทางความคิดใหม่ ๆ เข้ามา
พอทุกอย่างพอเหมาะ พอดี สมอง
ส่วนจินตนาการจะทำงานของมันเอง
ไอเดียใหม่ ๆ จะเกิด ความคิดสร้างสรรค์จะมา เรื่องธรรมดาก็มองให้แตกต่างได้ ในเวลาที่จินตนาการ
ทำงานเต็มที่
Cr.pixabay.com
ยิ่งเรามาเป็นนักเขียน
หากเราต้องการสร้างสรรค์งานเขียน
แนวใหม่หรือเนื้อหาใหม่ ๆ ปูเป้ว่าการมีจินตนาการสำคัญมาก อย่างปูเป้เขียนนิยายยิ่งต้องใช้จินตนาการสูง
เพราะเรื่องราวมันยาว ตัวละครเยอะต้องมีเหตุการณ์เกิดขึ้นตั้งมากมายในนิยายของปูเป้
การสร้างสิ่งแวดล้อมให้เกิดจินตนาการจึงสำคัญมากสำหรับปูเป้
และสิ่งแวดล้อมที่ปูเป้เกิดจินตนาการ
ได้ดีก็คือ...
ความสงบ
ใช่ค่ะ บางทีความสงบนี่แหละ
คือสิ่งแวดล้อมที่ปลุกจินตนาการ
อันหลับไหลของเราได้ดี
วัน ๆ เราพบเจอเรื่องราวมากมาย จนเราไม่มีเวลาจัดเรียง จัดระเบียบ มันทำให้ในสมองเรามันดูยุ่งเหยิงไปหมด
ถ้าเราได้อยู่คนเดียวบ้าง
อยู่ในที่เงียบ ๆ บ้าง
อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเราบ้าง
พอเราได้จัดเรียงเรื่องราวประจำวัน
เรียบร้อย สมองเราถึงจะพอมีพื้นที่ว่าง
เราอาจจะเปิดเพลงฟัง ดูหนังสักเรื่อง
หรือนอนหลับสักตื่น พอความสดชื่นพอมี คราวนี้จินตนาการจะเริ่มทำงาน
มีคนเคยบอกว่า...
เด็กเห็นอะไร ก็จินตนาการได้หมด
ผู้ใหญ่เห็นอะไร ก็ทำลายจินตนาการ
ได้หมด
สิ่งใหม่ ๆ เกิดได้ จากจินตนาการทั้งนั้นค่ะ เพราะฉะนั้นอย่าปิดกั้นมันด้วยคำว่า.....
"มันไม่เคยมีมาก่อน" เลยนะคะ
ที่มา:การเดินทางของจินตนาการ
:ผีเสื้อนักเดินทาง
เรียบเรียง:การเดินทางของผีเสื้อ🦋
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
