20 พ.ย. 2019 เวลา 12:23 • ปรัชญา
" กรรมกรผู้มุ่งมั่น"
หลายๆคนคงเห็นผู้ใช้แรงงาน ที่จาก ถิ่นฐาน ที่อยู่อาศัย มาดำรงชีวิต ในเมืองใหญ่
จากบ้านเกิดเมืองนอน เพื่อมาหางานทำรับใช้แรงงาน บางคน ก็มาหา ทำงานก่อสร้าง
บางคนก็มารับจ้างเป็นพนักงานโรงงาน คนสวน แม่บ้าน รับจ้างตามร้านอาหารทั่วไป
พวกเขาหวังเดินทางมาเพื่อจะ สร้างรายได้และ หารายได้เพื่อไปจุนเจือครอบครัว
บางคนมาเริ่มต้น นับหนึ่ง ด้วย เสื่อ 1 ผืนหมอน 1 ใบ บางคนก็อาจจะมีเพื่อนที่ทำอยู่แล้วและชักชวนกันมา บางคนก็มาเริ่มต้น อยากเดินหางาน เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิต
บางคน มาเริ่มต้นด้วยการรับจ้างค่าแรงขั้นต่ำ วันละ 300 บาท ใช้ชีวิต เช่าห้องห้องเช่าเดือนละ 1,000 บาท วันนี้ ผมได้มีโอกาสได้พูดคุย
กับพี่ๆ ที่เขาจากถิ่นฐานตัวเองมา เพื่อมาหาเงินและส่งกลับไปให้ครอบครัว บางคน ก็ไม่เคยได้กลับบ้านเลย
ได้แต่ส่ง เงิน ให้พ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด ได้ใช้ บางคนช่วงเทศกาล ก็ไม่เคยได้กลับบ้านเลย เพราะคิดว่าถ้ากลับไปค่าใช้จ่ายสูงเกิน
วันนี้ผมได้เรียบเรียงเรื่องราว เกี่ยวกับการทำงานของพวกพี่ๆเขา ผมได้สอบถามไปกับป้าคนนึงซึ่งมาทำงานเป็นแม่บ้าน
ป้าได้เล่าเรื่องราวให้เราฟัง ป้าเป็นคนชาวจังหวัดอุดรธานี เดินทางมาเพื่อมาทำงาน ในเมืองใหญ่ พอได้แล้วกับเราว่า
ป้าเดินทาง มาตั้งแต่อายุ 20 ปีต้นๆ ตอนนี้ป้าอายุ 48 ปี เปล่าเลยบอกเราว่าป้าได้มาอยู่ที่นี่เริ่มแรกเลย ป้ามาเป็นกรรมกรก่อสร้างถูกนายจ้างเบี้ยวค่าแรง
หมดหนทาง มิรู้จะไปปรึกษาใคร ก็ได้ไปรับจ้างล้างจานอยู่แถวร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง แถวห้องพัก
ก็ได้มีคน ชักชวนป้ามาทำงานแม่บ้าน ป้าก็เลย ลองทำ แล้วตอนนี้ ก็ประสบความสำเร็จคุณป้ามีงานที่มั่นคง มีเงินเดือนสม่ำเสมอได้รับประกันสังคมสิทธิดูแลต่างๆ
เงินส่งเสีย ให้ลูกคุณป้าบอกว่าตอนนี้ลูกคุณป้าเรียนจบหมดแล้วคุณป้าก็ได้ทำงานแม่บ้านนี่แหละ จึงส่งลูกเรียนจนจบ คุณป้าบอกเราว่าชีวิตเรามันสั้นนัก เหนื่อยก็ต้องสู้เพราะคนข้างหลังเป็นกำลังใจให้เรา
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ จากคุณป้าท่านนี้ที่ไม่ประสงค์ออกนามขอบคุณครับที่ทำให้ผมคิดและมีกำลังใจที่จะก้าวต่อไป
ทุกคนล่ะครับอย่าท้อและสู้กับปัญหาที่จะเกิดกับเรา และคำผ่านเรื่องแย่ๆที่ผ่านเข้ามาผ่านมาแล้วเดี๋ยวก็ผ่านไปครับ
ชอบเรื่องราวดีๆ ที่เรานำเสนอ ช่วยกดไลค์ กดติดตามกดแชร์และเป็นกำลังใจ ให้เราด้วยครับ
ขอบคุณรูปภาพ Google
โฆษณา