พุทธประวัติ ตอนที่ 32
พญามารพ่ายแพ้
ครั้นเมื่อ...
ฝนห่าและศาสตราวุธอันมีฤทธิ์ต่างๆ ของทัพพญามาร มิอาจจะทำลายพระบรมโพธิสัตว์ลงได้...
พญาวสวัสตีมาร จึงได้นึกคิดหาวิธีอื่นแทน โดยการใช้วาจากล่าวความเท็จถึง รัตนบัลลังก์ที่พระบรมโพธิสัตว์ทรงประทับอยู่นั้น ว่าเป็นของตน
ลำดับนั้นเอง...
พญาวสวัสตีมารได้กล่าวตู่ด้วยเสียงอันดุดันขึ้นว่า :
***ฮ่าๆๆ ดูก่อนสิทธัตถะ!!!
รัตนบัลลังก์นี้ที่ท่านกำลังนั่งอยู่นั้น ได้เกิดขึ้นมา ก็ด้วยเพราะบุญบารมีของเรา เช่นนั้นท่านอย่าทำนิ่งเฉยเสีย จงรีบลุกขึ้นจากรัตนบัลลังก์ของเราโดยเร็วพลันบัดนี้!!! ***
พระบรมโพธิสัตว์เจ้าตรัสตอบกลับว่า :
***ดูก่อนพญามาร...
รัตนบัลลังก์นี้ เป็นของพระโพธิสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีมาดีแล้ว เต็มแล้ว สมบูรณ์แล้วเท่านั้น เหตุนี้ รัตนบัลลังก์นี้จึงเกิดขึ้นเป็นของเรา***
พญาวสวัสตีมารกล่าวถามตอบกลับไปว่า :
*** สิทธัตถะเอ๋ย ก็ถ้าหากท่านกล่าวเช่นนั้นแล้ว ก็ใครเล่าจักเป็นสักขีพยานว่า รัตนบัลลังก์นี้ เป็นของท่านจริงๆ
ทว่าตัวของเราผู้เป็นพญามารต่างหากที่เป็นเจ้าของรัตนบัลลังก์นั้น ฮ่าๆ...
พญามารกล่าวต่อ...
ถ้าจักถามว่าสักขีพยานของเราคือใคร
ก็เหล่าเสนามารและกองทัพมารนั่นล่ะ คือสักขีพยานของเราในครั้งนี้จริงไหมท่าน***
สิ้นคำกล่าวพญามาร...
เสียงกึกก้องคำราม ของเหล่าเสนามารทั้งหลาย ก็โห่ร้องดังขึ้นอีกครั้ง!!!
"ใช่แล้วพวกเราทั้งหลายนี้ล่ะ เป็นสักขีพยานของท่านพญามาร ฮ่าๆ"
พญามารจึงรีบถามกลับไปยัง
พระบรมโพธิสัตว์เจ้าอีกครั้ง :
***เห็นหรือยังท่าน ตัวเรานี้มีสักขีพยานมากมายเช่นนี้ แล้วตัวของท่านละ***
ในลำดับนั้น...
พระบรมโพธิสัตว์เจ้าทรงสงบนิ่ง จากนั้นพระองค์จึงทรงอ้างเอาพื้นปฐพีเป็นสักขีพยาน โดยทรงยกพระหัตถ์ขวาขึ้นแล้วชี้ลงที่พื้นปฐพีตรงหน้าพระพักตร์ แล้วตรัสพระวาจาขึ้นว่า...
พระบรมโพธิสัตว์เจ้า :
***ดูก่อน (วสุนทรานารี) พระธรณีเจ้า ในอดีตชาติกาลก่อนนับตั้งแต่พระเวสสันดรย้อนลงไปนั้น เราได้เสียสละบุตรธิดาและมเหสี ตลอดจนบริจาคมหาทานแก่สมณพราหมณาจารย์ทั่วไป มิว่าเราจักบำเพ็ญบารมี หรือสร้างบุญกุศลใดๆนั้น เราก็ได้หลั่งน้ำทักษิโณทกลงบนพื้นแผ่นดินทุกครั้ง...
แต่บัดนี้มิมีผู้ใดผู้หนึ่งเลย ที่จักมาช่วยเป็นสักขีพยานให้แก่เรา ทว่าแม่พระธรณีเจ้า ท่านจักมาเป็นสักขีพยานให้เราได้หรือไม่***
ลำดับนั้นเองพื้นแผ่นดินก็สั่นไหวและมิอาจจักทนนิ่งเฉยอยู่ได้!!!
พระนางธรณีนามว่า (วสุนทรา)
จึงได้ปรากฎกายเป็นเทพธิดาพุดขึ้นจากพื้นปฐพีแล้วกราบถวายบังคมตรงด้านหน้าพระบรมโพธิสัตว์เจ้า แล้วกราบทูลว่า...
พระแม่ธรณีกราบทูลพระบรมโพธิสัตว์เจ้าว่า :
***ข้าแต่พระมหาบุรุษ ที่พระองค์ได้ทรงบำเพ็ญทุกกองกุศลและได้ทรงหลั่งน้ำ ทักษิโณทกลงบนพื้นธรณีนี้ ข้าพระบาทย่อมรู้ได้
เพราะข้าพระบาทนี้ได้รับเอามวยผมเก็บซับน้ำทุกหยาดหยดนั้นไว้ บัดนี้ข้าพระองค์จักบิดมวยผมให้กระแสชลอันหาประมาณมิได้นั้นไหลตกลงมาปรากฎขึ้นในบัดนี้"
จากนั้นพระแม่ธรณีเจ้า...
ก็ได้บิดมวยผมของตน ณ สถานที่นั้น จึงทำให้เกิดกระแสชลแตกทะลักหลั่งไหลกระหน่ำท่วมนองออกมาวนเกลียวคลื่น
ประดุจดังมหาสมุทรทั้ง 4 ทวีปใหญ่โหมซัดเทลงมาในที่เดียวฉันนั้น!!!
ด้วยความแรงและปริมานน้ำทักษิโณทกของพระบรมโพธิสัตว์เจ้าที่มิอาจจักประมาณได้นั้น ทำให้เหล่ากองทัพหมู่พญามารทั้งหลายโดนตีซัดแตกกระจายไหลไปไกลตามกระแสคลื่นจนหมดสิ้น
ขนาดที่พญามารประทับอยู่บนพญาช้างคีรีเมขล์ ก็ยังมิอาจจักยืนต้านทานได้ไหว โดนเกลียวคลื่นตีซัดกระเด็นลอยไปตามกระแสชลเช่นเดียวกัน
ขณะนั้นเอง...
พญามารก็ได้เกิดความเกรงกลัวพระเดชนุภาพของพระบรมโพธิสัตว์เจ้า ก็จึงได้สำนึกผิดตัวคิดกลับตัวกลับใจ แล้วจึงได้กล่าววาจาสำนึกผิดขึ้นว่า...
***พระสมติงสบารมี ของพระสิตธัตถราชกุมารนี้ มีอานุภาพมากยิ่งนัก อันตัวเรานี้จักขอยอมแพ้แล้ว***
เมื่อพญามารได้สตินึกคิดได้แล้ว จึงทิ้ง ศาสตราวุธต่างๆ จนหมดสิ้น แล้วจึงเนรมิตกายไปปรากฏที่เบื้องหน้า พระบรมโพธิสัตว์เจ้า แล้วประนมหัตถ์ทั้งสองพัน ยกขึ้นอัญชลี และประกาศยอมรับความพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง...
จากนั้น...
พญาวสวัสตีมาร ได้กล่าวยกย่องชมเชยพระมหาบุรุษด้วยจิตที่เลื่อมใสเป็นอเนกอนันต์ว่า :
***บุคคลใดๆ ในโลกจนถึงพรหมโลกจักมีบารมีเสมอด้วยพระองค์นั้นมิมี พระองค์จักต้องได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าในคราวนี้อย่างเป็นแน่แท้***
เมื่อกล่าวเสร็จพญามารก็ อันตรธาน
กลับคืนสู่วิมานเทวสถานของตน
(ในคำภีร์ท่านกล่าวไว้ว่า...
ด้วยผลบุญนี้จะเป็นพลวปัจจัยส่งผลให้พญามารได้สำเร็จ พระโพธิญาณในอนาคตกาลภายหน้าอีกด้วย)
และเมื่อพระบรมโพธิสัตว์เจ้า...
ทรงมีชัยชนะเหนือเหล่าหมู่มารโดยเด็ดขาดแล้ว
บรรดาเทพยดาทั้งหลายที่ได้เฝ้ามองดูการทำศึกในครั้งนี้ต่างก็แซ่ซ้องสาธุการ กล่าวสรรเสริญคุณของ พระมหาบุรุษเจ้านาๆนับประการ และพร้อมใจกันถวายพระนามแด่องค์ พระบรมโพธิสัตว์เจ้าว่า...
(พระอนันตชินราช) ***ก็ด้วยอาศัยเหตุที่ว่า พระองค์เป็นมนุษย์ แต่สามารถมีชัยชนะแก่ พญามาราธิราช ผู้มีฤทธานุภาพมากปานนี้ได้***
และชัยชนะของพระบรมโพธิสัตว์เจ้าที่มีแก่หมู่มารในครั้งนี้ ก็ทำให้ พระองค์มีพระทัยตั้งมั่นเป็นสมาธิแน่วแน่ตั้งแต่บัดนั้น จนเป็นทางนำไปสู่การตรัสรู้ในราตรีนั้นเอง...
เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้
หากมีข้อผิดพลาดประการใด ก็ขออภัย ท่านผู้อ่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
หากท่านผู้ใดชอบ ก็ขอฝากติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะขอรับ ^-^
ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านผู้อ่านขอธรรมของพระพุทธองค์จงมีแด่ ท่าน สาธุครับ (ต้นธรรม)
เอกสารอ้างอิง
#หนังสือ.ปฐมสมโพธิกถา
#หนังสือพุทธประวัติตามแนวปฐมสมโพธิ (พระครูกัลยาณสิทธิวัฒน์)
#หนังสือพาหุงชัยชนะแห่งพุทธะ ตอน พญามาร
#เพิ่มเติมเนื้อหาใหม่/ภาพประกอบ.ต้นธรรม
#Facebook Page🔜 :
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
