ชีวิตหมาหมา .... ความกลัว
วันนี้ผู้เขียนขอเอาเรื่องเล่าผ่านสายตาแพตตี้ หมาพันธุ์ลาบราดอร์ที่เกิดที่โคราชและเดินทางสู่และเติบโตในมหานครนิวยอร์ก ที่ผู้เขียนๆไว้เป็นตอนแรกใต้ชื่อ “ชีวิตหมาหมาในต่างแดน” มาเล่าณ.ที่นี้
วันนี้แพตตี้อายุ 14ปี 10เดือน 21วัน ความรักของแพตตี้ที่มีต่อผู้เขียนและสามีไม่เคยเท่าเดิมเพราะมันมีแต่เพิ่มขึ้น
ภาพที่วันแรกที่เราได้พบกันไม่เคยลืมเลือนถึงแม้จะล่วงมาร่วม 15ปี
ผู้เขียนไม่สามารถบอกได้ว่าความรักที่มีต่อเค้ามันมากหรือน้อยกว่าความรักที่พ่อแม่มีต่อลูกแท้ๆของตัวเองแค่ไหนเพราะตัวเองไม่มีลูกแต่ที่รู้และสัมผัสคือความรักของเค้าที่มีต่อเรา
แพตตี้ นกลาบราดอร์ 🤣
มันใช่ตามที่ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมชแต่งเรื่อง “มอม” เกี่ยวกับความผูกพันของหมาและเจ้าของ ที่มีเนื้อหาตอนหนึ่งว่า
“มอมไม่ได้รักนายเท่าชีวิต แต่นายเป็นชีวิตของมอม”
วันนี้แพตตี้อ่อนโรย สะโพกเสื่อมตามกรรมพันธุ์ และในปากเป็นแผลร้อนใน และฟันกร่อน
ทุกวันก่อนนอนจะร้องไห้ เสียงเหมือนนก
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด!!!
วันที่ผู้เขียนไปรับเค้าจากโคราชที่ค่ายทหารเพื่อเตรียมตัวเดินทางสู่มหานครนิวยอร์ก เค้าร้องเป็นเสียงนก เราเรียกเค้าว่า “นกลาบราดอร์” 🤣
และเหมือนตุ๊กตาที่มีปุ่มกดปิดเสียง “กดปุ๊ปติดปั๊ป” แต่กรณีแพตตี้คือ “กดปุ๊ปปิดปั๊ป” เมื่อได้รับลมเย็นจากแอร์เป่าลงที่ตัวที่ถูกจับวางบนหมอนลายสก๊อตสีแดงบนตักของผู้เขียน ☺️ และ chirp หรือ tweet ทุกครั้งที่ต้องการความสนใจ 🤣
ตลอด 15 ปี ไม่มีวันไหนที่แพตตี้ไม่นอนรอเจ้านายกลับบ้าน ไม่มีวันไหนที่เมื่อแพตตี้รู้ว่าเจ้านายกลับถึงบ้านแล้วจะไม่เห่าเรียกถ้าไม่ไปหาเค้าก่อน เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องทักทาย “สวัสดี” แพตตี้ทั้งก่อนออกจากบ้านและกลับถึงบ้าน 🤣
วันนี้เค้าเจ็บปวด เราช่วยอะไรเค้ามากไม่ได้ ได้แต่กอดเค้าไว้ กล่อมเค้านอน หลายครั้งน้ำตาร่วงพรูและต้องกระซิบบอกเค้าว่า ไม่ต้องห่วง “ไม่ต้องกลัว” ถ้าจะต้องไป เดี๋ยวเราก็หากันเจอ เราได้เจอกันแน่ ☺️
ผู้เขียนๆถึงเรื่อง “ความกลัว” ที่แพตตี้ถูกเลี้ยงมาไม่ให้มี ☺️ ใน “ชีวิตหมาหมา ฯ”
Wuff wuff .... การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่น่ากลัว แต่แพตตี้ไม่เคยกลัวอะไรเลย ไม่ว่าจะเสียง Siren หมาใหญ่ ความหนาว ผู้คน Everything Jingle Bell 🔔
ทำไม?
หรือการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเลย คนต่างหากที่กลัวมันไปเอง
ความเชื่อ (beliefs) และอารมณ์ (emotion) สร้างความกลัวมากกว่าการเปลี่ยนแปลง
แพตตี้รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงและปรับตัว แต่คนใช้สมองมากไป 😂
ใช้สมองไปกับความกลัว!!
แพตตี้เดินทางถึงนครนิวยอร์กเพื่อพบกับอากาศหนาว มีหิมะขาวปกคลุมทางเดินสวนหย่อมหน้าทางเข้าอพาร์ตเมนต์ที่กลายเป็นที่วิ่งเล่นของแพตตี้ไปในภายหลัง
จากหมาติดดินก็เป็นหมาลอยฟ้า ชั้น 22 ☺️
แพตตี้ได้เพื่อนสนิทวัยเดียวกันในเวลาอันสั้น ชื่อ Redford หมาพันธุ์ French Bulldog หลังจากถูกปฏิเสธที่จะเล่นด้วย ถูกขู่บ้างหละ
หมาหนุ่ม/สาว หมาแก่ จะไม่ชอบหมาเด็ก เบบี๋ เพราะพวกเราซุกซน ไม่อยู่นิ่ง น่ารำคาญ! 😂🥴
“ความกลัว“ไม่อยู่ในสารบัญคำศัพท์ของแพตตี้!! เมื่อพูดถึงคำศัพท์ ....Dr. Stanley Coren,ผู้เชี่ยวชาญและนักจิตวิทยา บอกไว้ว่าหมาที่ฉลาดรู้คำศัพท์ได้ถึง 165คำ
แม่ไม่เคยสอนคำว่า “กลัว” มีแต่คำว่า “หมาใหญ่”“หมาดุ” “หมาเห่า” “ไม่มีอะไร” “ไม่ชอบก็เดินหนี” Everything Jingle Bell 🔔
วันหนึ่งแพตตี้ได้ไปวิ่งเล่นที่ Central Park ในบริเวณที่เค้าอนุญาตให้ปล่อยวิ่งโดยไม่ต้องล่ามเชือก หมาเล็กหมาใหญ่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน วิ่งไล่กันบ้าง เล่นกับเจ้าของบ้าง ไร้ความกลัวแม้แต่น้อย แม่ต่างหากที่กลัว !!
แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์ทะเลาะวิวาท
ท่านมหาตมะ คานธีเคยกล่าวไว้ว่า
'Earth provides enough to satisfy every man's needs, but not every man's greed.'
หมากับคนต่างกันตรงนี้ ☺️ ไม่เบ่งไม่กร่างในที่ๆไม่ใช่ที่ตัวเอง
ต้อง “อยู่ให้เป็น” ถ้า “อยู่ไม่เป็น” ก็ไม่ต้องอยู่” 🤣🤣
ถ้าเจอพวกกร่างก็อย่าด่าว่า เลวเหมือนหมา นะจ๊ะ 😅
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
