25 พ.ย. 2019 เวลา 05:37 • ความคิดเห็น
จ.ม.จากอดีต
มีสักครั้งในชีวิตมั้ยครับ ที่ภายในใจอัดแน่นไปด้วย อารมณ์ และความรู้สึกต่าง ๆ มากมาย แต่พูดมันออกมาไม่ได้แม้แต่คำเดียว
เพราะกลัวว่าถ้าพูดมันออกมาแล้ว จะส่งผลเสียมากกว่า ผลดี
เพราะกลัวว่า คนฟังอาจทนไม่ไหว ถ้าได้ยินถ้อยคำเหล่านั้น
เพราะกลัวว่าจะเสียทุกอย่างไป ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยได้อะไร
แต่สุดท้ายเราก็มักจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แล้วมารู้ทีหลังว่า มันแย่มาก
จากประสบการณ์ของผม ความกลัว 90% เกิดจากการที่เรา ไม่เข้าใจตัวเอง เมื่อไม่เข้าใจตัวเอง ก็ไม่เข้าใจคนอื่น ขนาดตัวเราเอง ยังไม่เข้าใจตัวเอง แล้วใครที่ไหน จะไปเข้าใจเรา
ส่วนหนึ่งของความกลัว เกิดจากการมองโลกในแง่ร้าย เราอยากเห็นอะไร เราก็จะได้เห็นสิ่งนั้น ทัศนคติ ก็ไม่ต่างอะไร กับแว่นตาที่เราสวมใส่ ใส่แว่นตาสีอะไร ก็มองเห็นโลกเป็นสีนั้น
ทัศนคติ ปรับเปลี่ยนได้ ไม่ต่างอะไรกับแว่นตา เวลาก็มีส่วนช่วย ในการทำให้เรามีทัศนวิสัยที่ชัดเจนขึ้น
ผมค้นพบ เรื่องราวเหล่านี้ หลังจากวันที่เธอไม่อยู่
ในวันนั้นผมพูดบางอย่างออกมาซึ่งแม้แต่ตัวผมเองก็ไม่อยากจดจำ
น่าอายนัก ที่คนเราบางคน มันรวมถึงผมด้วย ขาดทักษะการรับผิดชอบชีวิต กว่าจะนึกสงสัย ว่า
" ทำมัยเราจึงชอบโยนความผิดของเราไปให้คนอื่น "
เธอก็ไม่อยู่แล้ว
ผมมีคำพูดมากมาย อัดแน่นอยู่ภายในใจ ทั้งอารมณ์ และความรู้สึกทั้งหลาย หมดความหมายลงไป เมื่อผมคิดได้ว่า
" การกระทำ ดัง กว่าคำพูด "
ผมนึกขอบคุณผู้หญิงคนนั้น เวลาไม่นานที่เธอเข้ามาในชีวิตผม เธอจะรู้หรือเปล่านะ ว่า เธอทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงไป ในทางที่ดีขึ้น และมันยังเกิดขึ้นต่อเนื่อง แม้ในวันที่เธอไม่อยู่
ผมคิดถึงเธอเหลือเกิน
โฆษณา