25 พ.ย. 2019 เวลา 14:53
หายไปนานคิดถึงเพื่อนแต่อีกใจก็นึกอยู่ตลอดจะเขียนอะไรดีนะ..
ชีวิตนี้จะหนักไปทางอ่านงานเขียนของคนอื่นซะมากกว่า..คงมีบางคนเป็นแบบผมอยู่บ้างไม่มากก็น้อย(คิดว่างั้นนะ555)อยากเขียนแต่..ไม่รู้จะเขียนอะไร
ชีวิตก็ซ้ำๆทำแบบเดิมๆวันแล้ววันเล่า..จากวันเป็นเดือนเป็นปีจนกลายเป็นสิบยี่สิบปีเหมือนกับทำไปโดยอัตโนมัติใครเป็นแบบผมบ้างมั๊ยครับ
นึกย้อนกลับไปวันเก่าๆวันเดิมๆของการทำงานแล้วก็ขำๆทำไปได้ยังไงวะตั้งเกือบๆจะสามสิบปีแล้วแต่ที่แปลกกว่านั้นคือ...กลับไม่เคยเบื่อกับงานหรือสิ่งที่ทำประจำซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้..!!??
ทีแรกทำไปงั้นๆเพราะคิดเพียงแค่ทำเพื่อยังชีพไปวันๆนึงแค่นั้นเอง แต่ยิ่งทำก็ยิ่งรัก..ผูกพัน..กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้..จนชีวิตกับงานแยกกันแทบไม่ออก มีความสุขทั้งชีวิตและงานไปพร้อมๆกัน ทำเถอะครับหาสิ่งที่ตัวเองรัก ตัวเองถนัด ยิ่งทำก็จะยิ่งรักมากขึ้นทุกๆวัน..ความสุขหาได้ง่ายๆรอบตัวเราครับแค่คิดให้เป็น อยู่กับความจริงให้ได้ด้วยสติ ทุกอย่างในชีวิตก็จะดีเองครับ
หารูปประกอบไม่ได้ดูรูปผมไปก่อนแล้วกัน555555
ผมก็เพิ่งจะคิดได้ก็อายุ 50 กว่าๆแล้วมีความสุขดีครับ ถือมากก็หนักปล่อยวางซะบ้างก็จะเบาทั้งตัวและใจครับ..มีโอกาสจะหาเรื่องมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
โฆษณา