เรื่องนี้ ได้ยินจาก คนที่เขาไปทำบุญ
แถบ สิงห์บุรี อ่างทอง
ได้ยินเมื่อปี พุทธศักราช2536
และ อีก2ปี ถัดมา เราก็ได้ไปเจอ พระธุดงค์ตามท้องเรื่อง คือไปเจอท่านปี 2538
.
เรื่องนี้ เกิดขึ้นก่อนวิกฤตต้มยำกุ้ง
นักธุรกิจ เจ้าของโรงงานผลิตแป้งผงโรยตัว สบู่ อื่นๆ
ขับรถยนต์หรู ไปแวะ ริมถนน มิตรภาพ
ตั้งแต่ หัวค่ำ จนถึงรุ่งเช้า ก็ยังไม่ขยับไปไหน
.
ในเวิ้งป่า เขาช่อง
เป็นที่โคจร อาศัย ของภิกษุหนุ่มท่านหนึ่ง
ภิกษุท่านนี้ เกิดในตระกูลของ คหบดีผู้มั่งคั่ง
และ อยู่ในเส้นสาย การเมือง การปกครองประเทศ
ถิ่นกำเนิดของท่าน และตระกูล อยู่สุพรรณ
เมื่ออุปสมบทแล้ว จาริกท่องเที่ยวแต่ เขตป่าเขา
และอาศัยป่าปากช่อง เป็นที่โคจรและภิกขาจาร
.
ณ ราตรีนั้น
ภิกษุหนุ่ม ถอนอารมณ์กรรมฐาน
จิต กระหวัดอยู่ ริมโค้ง ปากเหวมรณะ
" จำเรา ต้องไปพินิจดูถี มันมีอะไรตรงนั้น"
ภิกษุหนุ่ม รำพึง ก่อนจำวัด
.
รุ่งเช้า แสงเงินแสงทอง ได้ตามพระวินัย
ภิกษุหนุ่ม เยื้องกราย ลัดเลาะแนวป่า
ขึ้นบนถนนมิตรภาพ
เห็นโค้งมรณะแต่ไกล หยุดพิจารณาอึดใจ
สาวเท้าไปใกล้ รถยนต์หรู เถ้าแก่โรงงาน
.
เถ้าแก่โรงงาน เห็นพระมาแต่ไกล
เตรียมอาหาร ที่พอจะมี ของแห้ง น้ำดื่ม
บรรจง หย่อนในบาตรภิกษุ
และ นั่งพนมมือ รอรับพร
.
นั่งเป็นนาน สองนาน
ภิกษุ ก็ยังไม่เอ่ยพรใดๆ
(ถามท่านภายหลัง ท่านว่า
ท่านไม่ได้สนทนากับคน มานาน
และ จะพูดกับคน ครั้งนึง ต้อง หาคำพูด
เหมือนหัดพูดใหม่)
.
คหบดี มหาเศรษฐีโรงแป้ง
ก็ช้อนสายตา แลภิกษุหนุ่ม
" คุณโยม...
(ภิกษุหนุ่ม เริ่มเรียงคำ)
สิ่งที่คุณโยม คิดไว้ อย่าทำ
อาตมาขอบิณฑบาตคุณโยม "
...
" ธุรกิจที่ขาดทุน ...
มันหา ทางแก้ได้
ชีวิตที่ขาดไป เอาคืนกลับมาไม่ได้"
...
"คุณโยม จงกลับไปบ้าน
และ คิดใหม่"
คหบดีโรงแป้ง น้ำตาคลอเบ้า ก่อนเอ่ย
" หลวงพ่อ ทราบหรือขอรับ ผมมาตรงนี้ทำไม"
ภิกษุหนุ่มพยักหน้า
" อาตมา มีจิตจับ ตรงนี้ แต่เมื่อคืน..."
.
ภิกษุหนุ่ม ก็ให้เรียน วิชา คิดขาว/คิดดำ
เป็นวิชา เรียงความคิด
เมื่อสมควรแก่เวลา ต่างก็อำลากัน
คหบดี ด้วยจิตแช่มชื่น ประดุจพ้น ลานประหาร
ก็มิได้ถามชื่อแซ่ ของภิกษุหนุ่ม เปี่ยมเมตตาจิต
.
ด้วยวิชา จัดเรียงความคิด แยกดำ ออกจากขาว
เถ้าแก่โรงแป้ง นำมาปรับการจัดการ
ในกระบวนการ ทั้งหมด ของวงจรธุรกิจ
ทั้งโรงงานและออฟฟิศ
.
ผลประกอบการ ตัวแดง
ก็ดีขึ้น ดีวันดีคืน
วันหนึ่ง เปิดทีวี ในห้องอาหาร
"อ้าวนี่ หลวงพ่อฉันนี่ อยู่ในทีวี"
ดูแต่ต้น จนจบ
ฉวย สมุดปากกา จดวัด ที่ท่านอยู่
.
วันรุ่งขึ้น
เถ้าแก่ และคนขับรถ
เดินทางไปถึงวัด หลวงพ่อ
เมื่อกราบนมัสการ และ ปฏิสัณฐาน พอระลึกถึงกัน
ได้แล้ว
" หลวงพ่อ ขอรับ
กระผม ได้นำรถ ป้ายแดง (เบนซ์)
มาถวาย ขอได้โปรดรับไว้เถิดครับ"
หลวงพ่อ ฟังเถ้าแก่พูดจบ และเอ่ยขึ้น
" โยมถวาย รถให้อาตมา รถก็เป็นของอาตมา
แล้วใช่ไหม"
"ใช่ ขอรับ รถคันนี้เป็นของหลวงพ่อแล้ว" เศรษฐีตอบ
"ถ้า เช่นนั้น อาตมาจะทำอะไรกับรถคันนี้ ก็ได้นะ"
.
"แล้วแต่หลวงพ่อเถิดครับ เป็นสิทธิของหลวงพ่อแล้ว"
.
หลายวันต่อมา
หลวงพ่อก็ได้ขาย เบนซ์คันโต
แล้วนำเงิน มาสร้างโรงเรียน เทศบาล3
เมืองอ่างทอง
.
เมื่อ มหาเศรษฐีโรงแป้ง ฟื้นฟูกิจการ
จนมั่นคง ปึกแผ่นแล้ว
ก็ อุปสมบท ในบวรพุทธศาสนา