และต้องรีบปรับสมอง
เพราะงานสอบสวนจากคนจำหน่ายตั๋วกำลังจะมา เหตุการณ์เหมือน รีวนกลับ ตอนซื้อตั๋วข้ามมายังปูซานในวันแรก
เอาจนคนจำหน่ายตั๋วพอใจ
กระผมจึงได้ขึ้นเรือ
.
.
.
ทิ้งร่างอันเหนื่อล้าไว้ที่ห้องหมายเลย430
...เย้...ขึ้นเรือได้แล้วว้อยยยย...ผมกล่าวเบาๆกับถ่านในตัวที่กำลังจะหมดแม็ค
ทันใดนั้นเอง
.
.
.
ไอ่กรูยังไม่กินข้าวตั้งแต่เที่ยง
.
.
.ห้องอาการจะปิดอีกใน1ชม.