1 ธ.ค. 2019 เวลา 08:58
สวัสดีขอรับมหากาพย์แบกเป้เที่ยวญี่ปุ่น-เกาหลีมาแล้วขอรับ
วันนี้ยังอยู่ที่ปูซาน...โคเรียใต้ขอรับ😁
เราจะไปดูใบไม้เปลี่ยนสีกันที่วัดขอรับ..555ทำไมต้องดูที่วัด...ตามมาครับมีดีจริงๆ
ก่อนไปควรเติมเชื้อเพลิง
.
.
.
กระผมทำอาหารเช้ากินเองขอรับ
เช้านี้อากาศ12-14องศา
กำลังสบาย..
ที่พักมีครัวเล็กๆมีคนพักไม่รู้กี่คน
เพราะที่พักมายังไม่เคยเจอใครนอกจากเจ้าของที่พักครั้งเดียว
อารมณ์เหมือนบ้านส่วนตัวเลยขอรับ
เอาล่ะ...เราไปลุยครัวกัน
555..ฝีมือทำอาหารกระผมขั้นเทพนะขอรับ
ไม่อยากโม้...ลุย
ชั้น3ของอาคารเป็นส่วนของห้องครัว
เจ้าของเขาจะเตรียมของไว้ในตู้เย็น
จะมีไข่,ขนมปัง,แยม,น้ำส้ม
อุกรณ์ทำครัวจะมีกะทะใบจิ๋ว,จานชาม
กินเสร็จก็ล้างเองขอรับ
ถ่ายรูปให้ได้ความสวยงามอาหารควรจะไหม้นิดๆ5555
เพิ่มแอปเปิ้ลที่ กระผมซื้อมาจากตลาดเมื่อวาน3000วอน ประมาณ75บาท ได้5ลูกใหญ่และสดมากๆ
หลังจากจัดการอาการที่อยู่ตรงหน้า
ก็ได้เวลาออกลุย..
วันนี้กระผมจะลองไปรถไฟดู
เปิดกูเกิ้ลพิมพ์มี่จะไปคือวัดเบียวเมียวซา
ก็จะปรากฏรายละเอียด ขบวนรถ ต่อรถครบ
ตัวอย่างข้างล่าง
เราเดิน5นาที ไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน สถานีJagalchi stationทางประตู4 ลงที่NOPO DONG แล้วเดินอีก1นาทีต่อสาย90
ง่ายมั้ยขอรับ
ป้ายข้างล่างสถานีจะมีบอกไมต้องกลัวหลง สุดสายที่นี่ขอรับ
ใช้T money แปะมี่แป้น
ภายในรถไฟ
ถึงแล้วขอรับ ออกมาจากสถานีก็แตะบัตรอีกครั้ง ขวามือจะไปที่จอดรถวิ่งระหว่างเมือง ทางซ้ายรถวิ่งในเมือง เราก็ไปทางซ้ายก็จะเจอท่ารถบัส สาย90ต้นทางไปวัดเลยขอรับ ส่วนใหญ่จะว่าง ขึ้นระหว่างทางมีแน่นขอรับ
แต่รถมีตลอดเกือบ2ทุ่มขอรับ
นั่งรถขึ้นเขาประมาณ30-45นาที..ตลอดทางขึ้นเขา..จะมีแต่คำว่า..อุ๊..อุ๊ ใบไม้เปลี่ยนสีสวยมากๆขอรับ...รถจะไปจอดป้ายหน้าประตูทางขึ้น ที่นี่ไม่เก็บค่าเข้านะขอรับ
เชิญพระคุณท่านทัศนานะขอรับ
กระผมอยู่ที่นี่ราวบ่ายสองก็กลับ
ยังเหลือเวลาหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาขึ้นเรือเพื่อกลับไปฟุกุโอกะ เวลา2ทุ่มจึงกูเกิ้ลแมปอีกครั้ง ก็มีชื่อ Dadaepo beach อยู่ทางใต้ปูซาน
ก็ไปกันสิขอรับ...ลุย
ที่นี่ลมแรง อากาศเย็นมาก
ถ่ายไปชายร่างหมีก็แทบจะปลิว
เดินประมาณ20นาทีก็ไม่ไหว
ขอลา...กลับไปท่าเรือ
จะด้วยความประมาทหรืออย่างไรก็มิทราบได้ความตื่นเต้นก็มาเยือน
เมื่อท่าเรือที่ไป..
มันดูแปลกๆ..
ไม่เหมือนที่มา..
เห็นท่าไม่ดีเพราะใกล้เวลาเช็คอินขึ้นเรือ
ช้าสุด1ทุ่ม ดูจากมือถือ อีก30นาที
ไอ่กรูจะตกเรือไม่ได้..
ไอ่กรูต้องกลับ..
ไอ่กรูไม่มีเงินค่าตัวเรือ..
เอาไงดี..
ป่ะให้กับเจ้าหน้าที่ในท่าเรือนั้น
ก็สอบถาม..
ผลปรากฏว่า
.
.
.
ผิดท่า...อ่ะจ้าย
ต้องเดินไปอีกราวครึ่งชั่วโมง
ข้อห้ามเลยขอรับ ห้ามพิมพ์คำว่าPusan port
มันคือท่าเรือสินค้า ซึ่งในวอชเชอร์ก็มีลิงค์แต่มันคือที่นี่ขอรับ (อย่าเชื่อเชียวขอรับ ให้พิมพ์คำว่าBusan Port International Passenger Terminal จะมาได้ถูกเป๊ะ..)
แต่กระผมก็ไม่มั่นใจที่เขาบอกมา..เอาไง แท็กซี่น่าจะดี ..อ้าวไม่มี
ปะเจ้าให้กับคนขี่จักรยาน
พระเจ้า..
เขาบอกว่า..จะพาไป
แต่..ไอ่กรูต้องเดินไป
เหลือบดูเวลาเหลืออีกยี่สิบนาที
ถ้าไม่ใส่เกียร์หมา
ไม่ทันแน่
บัดนั้นหมีแปลงร่างเป็นหมา...
วิ่งโกยตาเหลือก..โดยมีภาระที่แบกเกือบ10กก.
และ
และ
มีจักรยานไล่กวด
เอ้ย..ปั่นไปเป็นเพื่อน
.
.
.
.
สุดท้ายกระผมก็มาทันเวลา
นี่แหละขอรับ..โฉมหลัง ผู้ปั่นจักรยานมาส่ง..ขอบคุณไว้ ณ.ที่นี้ขอรับ
และต้องรีบปรับสมอง
เพราะงานสอบสวนจากคนจำหน่ายตั๋วกำลังจะมา เหตุการณ์เหมือน รีวนกลับ ตอนซื้อตั๋วข้ามมายังปูซานในวันแรก
เอาจนคนจำหน่ายตั๋วพอใจ
กระผมจึงได้ขึ้นเรือ
.
.
.
ทิ้งร่างอันเหนื่อล้าไว้ที่ห้องหมายเลย430
...เย้...ขึ้นเรือได้แล้วว้อยยยย...ผมกล่าวเบาๆกับถ่านในตัวที่กำลังจะหมดแม็ค
ทันใดนั้นเอง
.
.
.
ไอ่กรูยังไม่กินข้าวตั้งแต่เที่ยง
.
.
.ห้องอาการจะปิดอีกใน1ชม.
โอ้ว..สวรรค์
ขอจบลงด้วยอาหารมื้อนี้...
กิมจิล้วนๆ..พรุ่งนี้คงพรั่งพรูแน่ๆ😅
แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่ฟุกุโอกะขอรับ..บ้ายบาย👋
โฆษณา