จ.ม. ฉบับนี้เขียนที่ " Nowhere " [ 2 ]
วันนั้นเป็นวันที่ผมออกเดิน เดิน เพื่อไปหาของกิน ที่ " Nowhere " มีร้านขายข้าวหมูทอดอยู่ 1 ร้าน อาจมีมากกว่านี้ แต่ผมไม่เคยนับ ผมเดินเลี้ยวเข้าตรอก ตรอกแห่งนั้นอุดมไปด้วยร้านนวด ประชาชนชาว " Nowhere " ไม่ใช่ลูกค้าของตรอกนี้ ลูกค้าของตรอกนี้คือชาวต่างชาติ
เดินเข้าตรอกมาไม่นาน ก็มาถึงบริเวณหลังร้าน ผมมักจะหลีกหนีความแออัดจากลูกค้าที่นั่งกันเต็มโต๊ะบริเวณหน้าร้าน โดนการเข้าทางประตูทางออก ที่คนแน่นร้าน อาจเป็นเพราะว่า ร้านนี้ " อร่อย " และ " เยอะ "
" ผมเลือกข้าวราดแกงกะหรี่หมูทอดอย่างที่ชอบ "
ดูสิ หมูทอดใหญ่กว่ากำปั้นผมเสียอีก
เมื่อได้ลองชิมก็พบว่า รสชาติดีทีเดียว ข้าวนุ่มลิ้น กลมกล่อม หอมกลิ่นเครื่องเทศ น้ำข้นพอดี ส่วนหมูทอดนั้นก็ทอดจนเหลืองกรอบ แต่ไม่อมน้ำมัน ผมมักคิดเสมอว่า กุ๊ก ให้น้ำแกงกะหรี่มาน้อยไป และบางครั้งผมก็คิดว่า ถ้าผมได้เติมพริกไทยลงไปอีกสักหน่อย คงอร่อยกว่านี้
คนเราก็กินแต่อะไรที่เขาชอบ ผมคิดอย่างนั้นเพราะเชื่อว่า " ของอร่อย กินอย่างไรก็ไม่อ้วน "
วันนี้ ผมนึกถึงข้าวแกงกะหรี่หมูทอดร้านนั้น วันนี้ผมเตรียมพริกไทยมาเอง ผมหมายมั่นว่าวันนี้ จะเป็นอีกวันที่ผมต้องฟิน เป็นเวลานานมากแล้วที่ผมไม่ได้มาที่ร้านนี้ ผมเดินเข้ามาทางตรอกเพื่อเข้าหลังร้านเช่นเคย เพียงไม่นานก็ถึง
แต่วันนี้ ร้านนั้น หายไปแล้ว แล้วผมก็นึกได้ว่า ที่นี่คือ " Nowhere " อะไรจะหายไปก็ได้ และมันมักจะหายไปง่าย ๆ อย่างนั้นเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
