3 ธ.ค. 2019 เวลา 08:23
เรื่องสั้นขนาดยาวนทีแห่งชีวิต
EP4.นิรันดร..."infinity"
🖌 ตอนที่2 คืนรัง...
ชายหนุ่มบรรจงวางถาด ในนั้นมีถ้วยข้าว ไข่เจียว และผลไม้ ขนมสองสามอย่าง วางหน้าสถูปอันเป็นที่เก็บอัฐิ ยืนสงบนิ่งเป็นเวลานาน
.
.
.
"คุณโยม"
ชายหนุ่มอิยะหันไปหาเจ้าของเสียง
แลเห็นพระชราห่มผ้าย้อมสีกลักแก่นขนุน ประคองบาตรเหล็กในอุ้งมือ
"คุณโยม วางถาดอาหารที่พื้นนั้น คุณโยมเล็งเห็นประโยชน์อันใดฤา"
ชายหนุ่มนิ่งด้วยไม่รู้จะตอบว่ากระไร
"ถ้าคุณโยม มิเล็งเห็นประโยชน์อันใด แล้วไซร้ เราขอบิณฑบาตรเถิดหนา
เรามีเนื้อมีหนังมีจิตมีวิญญาณ หาใช่แต่เป็นเพียงกองกระดูก ที่จะเสวยรูปรสกลิ่นเสียงได้ไม่ ยังประโยชน์ให้เรา พระแก่ๆมีชีวิตต่อไปเถิดหนา"
ชายหนุ่ม ยกถาดเหนือหัว น้อมถวายพระชรา
พระภิกษุ หันมากล่าวก่อนจากลาว่า
" คุณโยมจำไว้หนา ทำบุญกับพระผู้ที่ออกนิโรธสมาบัติย่อมมีอนิสงส์มาก ขอคุณโยมตั้งความปราถนาเอาเถิด"
.
.
.
.
" อิยะหรือลูก" ผู้เป็นแม่เรียก
"ครับแม่ " ชายหนุ่มหัน
"พอดีผมเอ่อ…"ชายหนุ่มมองกลับก็ไม่เห็นภิกษุผู้ชราเสียแล้ว
"ไม่เข้าไปหาแม่ " ผู้เป็นมารดาถาม
"กำลังจะเข้าไปครับ"ชายหนุ่มยิ้ม
"มาหาพ่อหรือลูก"ผู้เป็นมารดาถามต่อ
"ครับ"ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
"พอดี อยากคุยกับพ่อ ทำไข่เจียวมาฝากแทนพี่จิ พี่จิก็คงอยากมาหาพ่อเหมือนกัน"
ชายหนุ่มหันไปยังสถูปที่ไว้อัฐฐิของนายแพทย์ชลธีร์ เรียบร้อย ผู้เป็นพ่อซึ่งสิ้นไปด้วยโรคหัวใจหลายปีมาแล้ว
"อ้าวแล้วไหนล่ะ "ผู้เป็นแม่ถาม เห็นลูกชายมามือเปล่า
"ถวายพระไปแล้วครับ"
"แม่ครับที่วัดนี้มีพระแก่ๆ ผอมๆ ผิวคล้ำ ห่มจีวรเก่าๆมั้ยครับ"
 
"มีสิ เมื่อกี้แม่ยังคุยกับท่านที่กุฏิ แต่ท่านเจ้าอาวาสไม่ผอม ท่านผิวขาวนะ มีอะไรเหรอลูก"แม่ถามอย่างสงสัย
"เอ่อ..ไม่มีอะไรครับ"
"แม่อยู่นี่สบายดีมั้ยครับ"ลูกชายถามต่อ เห็นแม่ดูซูบลง
"ไม่มีอะไรสบายหรอกลูก"ผู้เป็นแม่กล่าวแล้วพูดต่อไปว่า
"แต่แม่ก็อยากทำนะ เพื่อพี่เค้า อะไรที่ทำได้แม่ก็ทำ แม่ยอมทั้งนั้น"
.
.
.
.
"ตัวหนูเองก็อย่าโทษตัวเอง
แล้วก็อย่าโกรธเขื่อนเขาเลยลูก
เขาก็ขอโทษด้วยใจจริงลูกก็เห็น
คำว่าขอโทษเป็นค่ำที่ทรงคุณค่า
คำว่าขอโทษมีพลังอำนาจสูงเปลี่ยนจากศัตรูมาเป็นมิตร
แสดงว่าคนพูดเห็นอัตตาของเขา
และอัตตานั่นจะอยู่ไม่ได้ถ้าเอ่ยคำว่าขอโทษจากหัวใจ
จำไว้นะลูกจงทลายกำแพงด้วยคำว่าขอโทษ ที่มาจากในนี้
ผู้เป็นแม่เอาฝ่ามือประกบที่อกหัวใจของชายหนุ่ม จนรู้สึกได้ว่าฮอบบิทตัวน้อยกำลังเริงร่าอยู่ภายในอกเขา
แล้วคำว่าอภัยจะเกิดขึ้นนะลูกรัก" ผู้เป็นแม่กล่าวยาว
เธอมองหน้าลูกชาย...ยิ้มบางๆแล้วนิ่งสักครู่.... เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
แล้วชวนผู้เป็นลูกชายนั่งลงหน้าสถูปของผู้เป็นพ่อ
"รู้มั้ยทำไมแม่ถึงถึงตั้งชื่อลูกว่าอิสริยะ
..จริงแล้วพ่อเป็นคนตั้งชื่อนี้
ครั้งแรกแม่ตั้งชื่อลูกว่าอริยะหมายถึงผู้ที่เบาบางจากสิ่งร้อยรัดทั้งปวง แต่พ่ออยากให้ชื่ออิสริยะหมายถึงหมายถึงผู้เป็นใหญ่ในที่นี้หมายถึงพระอาทิตย์
พ่ออยากให้แข็งแรงเข้มแข็งและอบอุ่นเหมือนพระอาทิตย์ พ่ออยากให้พระอาทิตย์โอบกอดน้ำ
พ่อตั้งชื่อพี่จิว่าจิระธารา แปลว่าสายน้ำอันเป็นนิจนิรันดร์ พี่เป็นน้ำที่อ่อนไหวง่าย น้องเป็นอาทิตย์มี่เข้มแข็งสองอย่างต้องเกื้อกันความสมบูรณ์จึงเกิด
.
.
.
แม่จำได้ตอนที่เขาเข้ามาในชีวิต ไม่สิพ่อของลูกเอาเขาเข้ามา" ผู้เป็นแม่มองหน้าลูกชายด้วยความอ่อนโยน
ชายหนุ่มทำหน้างง..
"พ่อกับแม่เป็นหมอดูแลหญิงที่เป็นจิตเวช และไร้บ้าน หนึ่งในนั้นก็คือแม่ของเขาเอ่อ…แม่หมายถึงพี่จิ พูดถึงตอนนี้น้ำตาของคนเป็นแม่ก็ล้นเอ่อจากเบ้าตา
ผู้หญิงคนนั้นถูกรุมโทรม และความทุกข์ถึงขีดสุด เธอป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ทางบ้านและ
ระแวกนั้นไม่เข้าใจ เหมารวมว่าคนประเภทนี่คือคนบ้าใครก็รังเกียจ
เรายื่นมือไปช่วยไม่ทัน เธอผูกคอตาย ทิ้งลูกเล็กๆ ไว้
ครั้งแรกเขาจะพี่จิเอาไปไว้สถานสงเคราะห์
.
.
แต่พ่อเรากลับอุ้มเขามาวางไว้บนอกแม่ "
ถึงถ้อยความนี้ หญิงกลางคนยิ้มทั้งน้ำตา
แล้วกล่าวต่อไปว่า
"พอแม่มีพี่จิอีกปี
ลูกก็เกิด
พ่อเขาก็หวัง..ในตัวพี่จิ
เห็นพี่จิหัวดี พ่อเขาก็สนับสนุน เคร่งครัดกับพี่เขา ด้วยว่าวันหนึ่งวันใดพี่เขารู้ความจริง คนรอบข้างรู้ความจริง พี่เขาจะมีที่ยืนในสังคมอย่างไม่อายใคร ที่มีแม่เป็นบ้า เป็นลูกที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ "
" แต่พ่อหมายถึงพ่อซกของลูกเขาก็ลืมไปว่ายีนอันอ่อนแอก็ติดตามเด็กคนนั้นมาด้วย พ่อเขาช้ำใจมากทุกข์หนักเหลือเกิน ยิ่งเห็นพี่จิทำร้ายตัวเองอย่างนั้น พ่อก็โทษตัวเอง อันนี้แม่เข้าใจ แม่จึงอยากให้พ่อเขา ใจสบายไม่ต้องกังวล ให้เขาแยกตัวไป
พ่อบวชก็แลเขาดีขึ้นแต่กระนั้นแหละคนเป็นหมอทำงานหนักอยู่กับความเครียดทั้งวันโดยเฉพาะการแก้ปัญหาเรื่องของครอบครัวคนอื่น โรคหัวใจก็ตามมา แล้วพ่อก็ไปสบายไปอย่างไม่มีวันกลับ "
ผู้เป็นมารดาหันไปมองที่สถูปผู้เป็นอดีตสามีที่เสียไปในวัย65 ปี
"ทุกคนที่มีลูกก็เป็นพ่อแม่คนครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้น ต่างคนต่างก็รักแต่วิธีการแสดงออกก็ต่างกัน พ่อเขาเลี้ยงด้วยความมีเหตุมีผล ทำอะไร เพื่ออะไร และได้อะไร วางแผนเป็น
สเต็ปขั้นตอนเยอะ เยอะจนไม่รู้ว่าจริงแล้วลูกหรือพ่อที่ต้องการ
ส่วนคนเป็นแม่เองจะเลี้ยงลูกด้วยสัญชาตญาณ สิ่งผิดปกติเล็กน้อยแม่จะสะเทือนก่อน จนพ่อก็งอนว่าแม่คิดมาก โอ๋ลูกจนเกินไป บางครั้งลูกเองคงสับสนกับการเลี้ยงที่แตกต่าง จึงไม่แปลกใจว่าลูกแต่ล่ะคนบางคนก็ติดแม่ บางคนก็ติดพ่อ ยิ่งวัยหัวเลี้ยวหัวต่อด้วยแล้ว คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องทำการบ้านหนัก "
ชายหนุ่มนั่งฟังปราศจากการโต้แย้งใดๆ
ความจริงที่ปิดบังมา20กว่าปี ก็กระจ่างในวันนี้ แต่ความรักความห่วงใยแม้ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน.... มันก็ใช่อยู่ดี
" เดี๋ยวอิยะรอแม่แป้บนึงนะ แม่จะไปขออนุญาตท่านเจ้าอาวาส ไปเยี่ยมพี่จิ"
ชายหนุ่มพยักหน้า ผู้เป็นแม่มาบวชชีพราหมณ์อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรพี่ชาย จะช่วยได้หรือไม่ก็ให้คำตอบไม่ได้ แต่พลังความเด็ดเดี่ยวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำเพื่อลูก..เป็นสิ่งมหัศจรรย์เกินกว่าสิ่งใดในโลก
.
.
.
และเป็นที่ประหลาดใจ พี่ชายกลับรู้สึกตัวหลังจากนอนติดเตียงร่วมเดือน ไตก็มาทำงานได้ตามปกติโดยการผ่าตัดเปลี่ยนไตของน้องชายต่างสายเลือด
เขาเกิดมาเพื่อกันและกันอาทิตย์กับสายน้ำ
.
.
.และ5ปีให้หลัง ไอ่เจียวก็กลับมาปกติ
และ และมันก็มีเมียพร้อมผลผลิตอีกสองหน่อ ยิ่งกว่านั้น…
เห้ย..มันไม่เอ๋อแล้วหว่ะ555 คงได้ไตดีจากน้องชาย... แฮร่.. ของกระผมเองขอรับ
ส่วนกระผมนั้น..ยัง…ต้องค้นหาความหมายของชีวิตต่อไป พระชรารูปนั้นยังอยู่ในความทรงจำ
ทันทีที่พระชรากล่าวว่า
" คุณโยมจำไว้หนา ทำบุญกับพระผู้ที่ออกนิโรธสมาบัติย่อมมีอนิสงส์มาก ขอคุณโยมตั้งความปราถนาเอาเถิด"
เขาไม่รู้หรอกว่านิโรธสมาบัติคืออะไร แต่อย่างไรซะท่านกล่าวเช่นนั้นย่อมหวังดี
สิ่งที่เขาตั้งความปราถนาคือการมีชีวิตอยู่ของพี่ชาย ถ้าหากท่านรับรู้ได้ด้วยทิพยญาณ
.....สักวันคงได้พบ...
.
.
.
.
สักวัน..
คงได้พบ..
กับความหมายที่หายไป...
🙏..
โฆษณา