9 ธ.ค. 2019 เวลา 11:45 • ปรัชญา
คำถามที่ไม่เข้าใจ “ชีวิต”
มีหลายๆครั้งที่คำถามส่วนใหญ่มักเป็นคำถามที่ทำให้ผู้ตอบหลงไปกับ กับดักของคำถาม
คนส่วนใหญ่เมื่อใช้คำถามที่ผิด คำตอบที่ได้รับก็ย่อมจะผิดตามไปด้วย
หลายครั้งที่เราชอบถามลูกๆหลานๆเราว่า :โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร
คำตอบที่ได้ : หนูอยากเป็นครู หนูอยากเป็นพยาบาล ผมอยากเป็นทหาร ผมอยากเป็นนักเขียน
แต่ไม่มีใครถามหรือใครตอบเลยว่า โตขึ้นพวกหนูอยากใช้ชีวิตยังไง หรือหนูอยากมีชีวิตแบบไหน
เมื่อการตั้งคำถามของเราโฟกัสไปผิดที่ คำตอบที่ได้มันก็ย่อมผิดที่ตามไปด้วย
พวกเราตั้งคำถามถึงแต่สิ่งที่จะพาให้เราไปถึงเป้าหมาย จนลืมไปว่างานหรืออาชีพนั้นๆ อาจจะทำให้เราไปไม่ถึงเป้าหมายที่แท้จริงก็ได้
เปรียบเหมือนกับว่าถ้าเราจะตั้งเป้าหมายไว้ที่ท้องฟ้า เราก็ต้องใช้พาหนะจำพวกเครื่องบิน
ถ้าเราจะไปในทะเล พาหนะควรจะเป็นจำพวกเรือ หรือถ้าเป้าหมายเราอยู่ในป่า พาหนะเราก็ควรที่จะเป็นม้า หรือการเดินเท้า
จะเห็นได้ว่าถ้าเราไม่ตั้งเป้าหมายตั้งแต่ทีแรก การเลือกพาหนะหรืออาชีพของเราก็จะผิดไปด้วย
ผมจะเล่าเรื่องของเด็กชายคนหนึ่ง ที่เติบโตในเมืองลิเวอร์พูล และเป็นเด็กที่คลั่งไคล้ดนตรีแนวสกิฟเฟิล เป็นเด็กที่ตรงไปตรงมาและเป็นคนหัวแข็ง แต่เป้าหมายของเขาคือ อยากเป็น”ความสุข”
เขาเป็นเด็กที่มีผลการเรียนที่เลวร้ายมาก เรียกได้ว่า “อยู่บนถนนสู่ความล้มเหลว” เขาเป็นตัวตลกในห้องเรียน
แต่เขารู้ตัวดีว่าเป้าหมายที่แท้จริงของเขาคืออะไร เขาเป็นคนร่าเริง เรียบง่าย อารมณ์ดี ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับเรื่องอะไรทั้งนั้น
เขาชอบวาดภาพการ์ตูนขบขันลงในนิตยสารของโรงเรียน เขามีพรสวรรค์ทางด้านดนตรี จนได้เข้าเรียนวิทยาลัยศิลปะลิเวอร์พูล
สุดท้ายเขาสอบตกการสอบประจำปี จนในที่สุดเขาก็ไม่สามารถที่จะเรียนจนจบวิทยาลัยช่วงก่อนเรียนจบปีสุดท้ายได้
เขาเคยเล่าว่า ครูของเขาเคยถามเขาว่า โตขึ้นเขาอยากเป็นอะไร
ซึ่งเขาจำได้ว่า ตอนเขาอายุ5ปี แม่ของเขาเคยบอกเขาว่า “ความสุข” คือกุญแจของชีวิต
เขาตอบครูไปว่า : เขาอยากเป็น”ความสุข”
ครูบอกเขาว่า : เขาไม่เข้าใจคำถาม
เขาตอบครูไปว่า : ครูต่างหากที่ไม่เข้าใจชีวิต
ที่เขาตอบไปแบบนี้ เพราะเขามีความเชื่อว่า “ความสุข”ต่างหากคือเป้าหมายที่แท้จริง
ทุกคนที่ได้ฟังต่างหัวเราะเขา จนเมื่อเขาอายุ15ปี เขาได้ก่อตั้งวงดนตรีแนว สกิฟเฟิล อยากที่เขารัก
จนเมื่อเขาอายุได้ 18ปี เขียนเพลงแรกชื่อ “เฮลโลลิตเทิลเกิร์ล” และได้เป็นเพลงที่ติด 10อันดับแรกในสหราชอาณาจักร และอีก8ปีต่อมาวงของเขาก็โด่งดังไปทั่วโลก
จะเห็นได้ว่าการที่เราใช้คำถามที่ถูกต้อง เราก็ย่อมที่จะหาคำตอบที่ถูกต้องให้กับเป้าหมายในชีวิตของเราได้
เราควรจะตั้งคำถามเกี่ยวกับเป้าหมายในชีวิตกับพวกเด็กๆเสียใหม่
จงถามเขาว่า : หนูอยากมีชีวิตแบบไหนเมื่อหนูโตขึ้น
คำตอบที่ได้ก็จะเปลี่ยนไปคือ : หนูอยากจะช่วยสอนหนังสือให้คนอื่นเข้าใจ หนูอยากเป็นคนที่ดูแลคนป่วยให้มีความสุข ผมอยากช่วยเหลือประเทศชาติ ส่วนผมอยากจะมาเขียนอะไรดีๆให้เพื่อนๆอ่านกัน
บ้างครั้งเราๆท่านๆ อาจกำลังตั้งคำถามที่ไม่เข้าใจชีวิตอยู่ก็ได้
ปล .ลองมาฟัง orignal demo ของเด็กผู้ชายที่อยากเป็น”ความสุข”กัน แต่ความสุขนั้นอาจจะหมายถึงสันติภาพก็ได้(John Lennon)
##ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่เข้ามาอ่านกันนะครับ บทความนี้เป็นแต่เพียงความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่ได้มีงานวิจัยอะไร ถ้าไม่ตรงกับความเห็นใครก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ🙇🏻‍♂️##
โฆษณา