10 ธ.ค. 2019 เวลา 07:47 • ไลฟ์สไตล์
เรื่องสั้น ตั๋วนั่งหมายเลข17
บนเส้นทางถนนสายหนึ่งในชนบท มีรถประจำทางคันหนึ่งวิ่งไปตามเส้นทางบนไหล่เขา
ภายในรถที่เต็มไปด้วยผู้โดยสารที่กำลังเดินทาง ไปยังจุดหมายปลายทางที่อีกแสนไกล
ในขณะนั้นรถประจำทางก็จอดรับผู้โดยสารระหว่างทาง ซึ่งในปกติแล้วรถประจำทางที่ตีตั๋วเดินทางไกลจะไม่จอดรับผู้โดยสารเพิ่มขึ้นมาบนรถประจำทางกัน
ขณะที่ทุกคนหันไปมองที่ประตูหลัง ก็ได้เห็นภาพชายชราถือไม้เท้าขึ้นมาบนรถประจำทาง
1
ชายชราขึ้นมาบนรถก็พยายามมองหาที่นั่ง แต่ก็พบว่าที่นั่งในรถน่าจะเต็มหมดแล้ว
ชายชราพยายามเดินไปข้างหน้าเพื่อหวังว่าจะโชคดี มีที่นั่งว่างให้เขาได้นั่ง
แต่ภาพที่เห็นคือ บางคนแกล้งหลับ บางคนก็แค่ชำเลืองตามองและก็ทำเฉย บางคนก็นั่งเล่นโทรศัพท์โดยไม่ได้สนใจใคร
ซึ่งนั้นก็เป็นเรื่องปกติที่คนเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องลุก เพื่อแบ่งปันที่นั่งให้ชายชรา เพราะเส้นทางเดินทางยังอีกไกล และอีกหลายชั่วโมง
ขณะที่ชายชรากำลังเดินไปข้างหน้า ก็มีมือของใครคนหนึ่งยื่นมาจับมือของชายชราไว้
“คุณลุงครับ มานั่งตรงนี้ก็ได้ครับ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งตอบพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นั่ง
“ไม่เป็นไรพ่อหนุ่ม ลุงไม่ได้ซื้อตั๋วนั่งมา พ่อหนุ่มนั่งเถอะ” ชายชรายิ้มขอบคุณพร้อมกล่าวปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรครับคุณลุง ผมเองก็ไม่ได้ซื้อตั๋วนั่งมาเหมือนกัน แต่พอดีที่ตรงนี้ว่าง ผมเลยได้มานั่ง และอีกอย่างผมแข็งแรงกว่าคุณลุง คุณลุงนั่งเถอะครับ”
ชายชรานั่งลงที่ที่นั่งตามคำเชื้อเชิญของชายหนุ่ม “พ่อหนุ่มจุดหมายปลายทางของพ่อหนุ่มอีกไกลไหม”
ชายหนุ่มยิ้มแล้วตอบกลับไปด้วยอารมณ์ดี”อีกประมาณ5ชั่วโมงครับลุง”
ชายชรารู้สึกผิดจึงกล่าวกับเขาว่า”พ่อหนุ่มลุงไม่อยากได้ที่นั่งของเธอแล้ว เธอกลับมานั่งเถอะ”
ชายหนุ่มยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า”เอาแบบนี้ละกันครับลุง ถ้าเมื่อไรที่ผมยืนไม่ไหว ผมจะขอเปลี่ยนไปนั่ง บ้างละกันนะครับลุง”
ชายชราได้ยินดังนั้นก็เห็นด้วย กับความคิดของชายหนุ่ม
หลังจากเดินทางผ่านไปเกือบ 2ชั่วโมงกว่า ถึงจุดตรวจสถานี มีพนักงานสาวที่ทำหน้าที่ตรวจตั๋วขึ้นมาบนรถ
“ขอตรวจตั๋วด้วยค่ะ ขอตรวจตั๋วด้วยค่ะ” ขณะที่พนักงานสาวจะขอตรวจตั๋วที่นั่งของชายชรา
ชายหนุ่มก็เอามือปิดปากตัวเอง พร้อมกับยื่นตั๋วนั่งให้กับพนักงานสาว เพื่อไม่อยากให้เธอเสียงดัง เพราะชายชรากำลังนั่งหลับอยู่
พอพนักงานสาวเห็นตั๋วที่ชายหนุ่มยื่นให้เธอตรวจ พนักงานสาวเธอก็ยิ้ม พร้อมกับมองดูหมายเลขที่ตั๋วให้ตรงกับที่นั่ง นั่นก็คือที่นั่งหมายเลข17
“คุณเป็นคนใจดี มากๆค่ะ” พนักงานสาวกระซิบเบาๆ เพราะกลัวว่าชายชราจะตื่น
“จากตั๋วของคุณ คุณยังต้องเดินทางอีกหลายชั่วโมง เมื่อสักครู่มีผู้โดยสารแถวด้านหน้าได้ลงสถานีนี้แล้วค่ะ คุณไปนั่งเถอะ” พนักงานสาวกระซิบกล่าวกับเขาด้วยรอยยิ้ม
ชายหนุ่มยิ้มพร้อมพยักหน้าตอบ หลังจากนั้นพนักงานสาวก็เดินไปตรวจตั๋วแถวที่นั่งต่อไป
“แก๊ก แก๊ก”เสียงอะไรพนักงานสาวแปลกใจจนต้องหันกลับมามอง
ภาพที่เห็นคือ ภาพของชายหนุ่มที่กำลังหยิบไม้เท้าค้ำยัน ที่ชั้นวางของด้านบน
และเห็นภาพชายหนุ่มที่กำลังใช้ไม้เท้าคำ้ยัน เพื่อจะเดินไปข้างหน้า
และถ้าใครสังเกตดีๆ ก็จะรู้ว่าขาทั้ง2ข้างของชายหนุ่มเป็น”ขาเทียม”
บางครั้งเมื่อคุณพร้อมที่จะเสียสละ อะไรบางอย่างที่คุณต้องการ นั่นอาจเรียกได้ว่าการมีน้ำใจที่แท้จริง
ยังมีคนดีอีกมากในสังคม ที่พร้อมจะเสียสละ แต่สิ่งที่คนดีๆเหล่านั้นยังขาดอยู่ก็คือคนที่จะคอยสนับสนุน และเป็นกำลังใจให้คนดีๆเหล่านั้น ผมขอเป็นกำลังใจให้คนดีๆเหล่านั้นทุกคนด้วยบทความนี้นะครับ ขอบคุณครับ🙏
โฆษณา