13 ธ.ค. 2019 เวลา 09:21
🎯เมื่อวานกระผมมัวโม้กับน้องๆชาวBD อ่านเม้นท์ไปขำไป เด็กตัวป่วนชาวBDเยอะจริงๆ กระผมเลยลืมเขียนเพจนายก้าวเล็กไปวันหนึ่ง(น้าน..โทษน้องซะ..😆🤣😅)
เมื่อว้านวานกับเมื่อวานก่อน กระผมพาไปเดินเล่นป่าช้ากับนอนวัด วันนี้เรายังอยู่ที่เดิมเพิ่มเติมคือเราจะไปสำรวจเส้นทางเดินเทรลกัน
photograph by little walk_.
กระผมลืมบอกเลยว่าเทือกเขาโกยะอยู่ที่ไหน
อยู่นี่ขอรับ ...วากายามะ(Wakayama)
Koyasan,Wakayama,Japan
ที่นี่ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวชาวไทยไปมาก อาจเป็นเพราะเป็นเมืองที่อยู่บนเขา ไม่มีที่ชอ้บปิ้ง หรือจุดเช็คอินที่น่าตื่นเต้น แต่นี่กลับเป็นมนต์เสน่ห์ของขุนเขาลมหายใจแห่งศรัทธา
และกระผมไม่พลาดแน่นอน ยิ่งด้วยแล้วมีเทรลให้เดิน ที่นี่เขาเรียกว่าเส้นทางแสวงบุญแต่สำหรับกระผมคือการเดินดูลมหายใจ และกายที่ไหวใจนึกคิดเพื่อฝึกการรู้สึกตัว
โคยะซัน เป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ลึกในเทือกเขาสูงในวากายามะ ถ้านั่งรถไฟจากโอซาก้าใช้เวลา2ชม.และมีรถบัสวิ่งตรงจากสนามบินคันไซเมืองโอซาก้า ซึ่งสายการบินแทบทุกสายการบินจากไทยมาลงที่นี่
จะมีบริการรถบัสบริการยกเว้นช่วงหน้าหนาว โดยรถบัสจะจอดที่จุดเคเบิ้ลคาร์ขึ้นเขา จะได้อารมณ์อีกแบบหนึ่ง ส่วนช่วงหน้าหนาวเคเบิ้ลคาร์จะหยุดให้บริการ แต่จะมีรถบัสต่อช่วงไปส่งบนยอดเขา
และมีส่วนของการเดินเทรลจากพื้นล่างจากสถานีรถไฟKadoyama station เดินขึ้นเขาใช้เวลา7-10ชม.(23.5กม.)
ครั้งแรกกระผมจะใช้วิธีหลังคือเดินขึ้นเขา แต่ท่าจะไม่รอด เพราะอากาศหนาวเย็นมาก เกรงว่าคงแข็งตายระหว่างทางลำบากต้องส่งศพกลับเมืองไทยอีก😆
บนเขาจะมีวัดโบราณเยอะมาก มีมหาวิทยาลัยสงฆ์ และบ้านคนน้อยมาก เพราะฉะนั้นเราจะเห็นพระเดินเป็นแถว ซึ่งเป็นเรื่องปกติของที่นี่
กระผมเดินทางโดยใช้รถบัสที่วิ่งบนเขาบัตรKansai tru passใช้กับที่นี่ได้ด้วย
ส่วนขากลับกระผมใช้วิธีเดินเอาเข้าจริงๆมันก็ไม่ได้ไกล เดี๋ยวเราไปดูรปกัน
ที่นี่ถูกประกาศเป็นมรดกโลกด้วยขอรับ
ก่อนเดินทางเช้านี้ที่วัดมีการสวดมนต์ เราไปดูว่าพระท่านจะให้เราทำอะไรบ้าง หลังจาก
ภาวนานั่งสมาธิแล้วเดี๋ยวเราไปชมเมืองโคยะซันกัน
หอสวดภาวนา
ป้ายจอดรถบัส อยู่หน้าวัดEKOINที่กระผมไปจำวัด เอ้ย..ไปพักขอรับ
อิยะก็มา555 ..ไม่ใช่กระผมเองขอรับ😆
จุดแรกที่เราจะไปลงคือบริเวณที่เรียกว่าKogobuji Honzan โดยมีวัดKogobijiเป็นวัดประธานวัดทั้งหมดของวัดบนเขาโคยะ
ที่นี่ต้องซื้อตั๋วเข้าไปชมภายในถือว่าเป็นค่าซ่อมแซมให้ทางวัด
วัดใหญ่ที่สุดในเมืองโคยะซัง ทำหน้าที่เป็นสำนักงานใหญ่ของนิกายชินงอน ตัวอาคารของวัดโดดเด่นด้วยหลังคาหน้าจั่วสูงใหญ่ มุงหลังคาด้วยเปลือกไม้ ทำให้ดูเป็นวัดที่ทรงพลัง แต่เงียบสงบมาก
ภายในมีห้องจัดแสดงภาพจิตรกรรมบนประตูบานเลื่อนที่สวยงามมีความหมายลึกซึ้ง มีห้องพักรับรองสำหรับโชกุนในสมัยก่อน ที่จะมีห้องให้เล็กๆ ไว้ให้ซามูไรแอบอยู่ข้างๆ คอยปกป้อง
ไปจนถึงเปิดให้เข้าชมห้องครัวแบบโบราณขนาดใหญ่ที่ยังคงใช้งานอยู่ ที่มีหม้อหุงข้าวโบราณสำหรับ 2,000 คน สิ่งสำคัญที่สุดคือที่นี่มีห้องพักสำหรับจักรพรรดิและราชวงศ์
ห้องประธานที่นี่สงบมาก บัตรหางตั๋วสามารถนำมาแลกน้ำชากับขนมชิ้นเล็กๆ ได้ที่หน้าห้อง..นั่งอิ่มเอมกับความสงบกันไป😊
หลังจากเราออกจากวัด ที่นี่ตอนเช้าจะมีของกินเล็กๆน้อยๆมาขาย กระผมก็ลองชิ้นหนึ่ง พายแอปเปิ้ลกับน้ำแข็งเหมือนจะเข้ากัน😆
หลังจากนั้นเดินไปอีกชั่วอึดใจก็จะถึงสวนแห่งลมหายใจแห่งศรัทธา
ที่นี่เรียกว่า
Danjo Garan Area
Sanko no matsuหรือต้นสนตรีวัชระ ที่ท่านโคโบไดชิอธิษฐานโยนวัชระเสี่ยงหาสถานที่ในการสร้างวัดและเผยแผ่พุทธศาสนานิกายชินงอนและมาตกที่ต้นสนต้นนี้
วัดแห่งแรกที่ถูกสร้างขึ้นในโคยะซัง โดยโคโบ ไดชิ ผู้ก่อตั้งนิกายชินงอน มีเจดีย์สีแดงขนาดใหญ่เป็นจุดเด่น เรียกว่า คมปงไดโต (Konpon Daito) ด้านในเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปไดนิชิ เนียวไร ซะโซะ (Dainichi Nyorai Zazo) ที่สำคัญมีภาพวาดจิตรกรรมที่สวยงามตระการตา
ที่นี่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมโดดเด่นจนกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำเมืองโคยะซัง ตัวเจดีย์ถูกสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1937 หลังเกิดเหตุไฟไหม้ครั้งใหญ่มี 2 ชั้น สูง 48.5 เมตร แต่ละด้านกว้าง 24 เมตร
นอกจากนี้ยังมีอาคารสำคัญอย่างโบสถ์คนโดะ (Kondo) ที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1932 และประตูชูมง (Chu-mon) ที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 2015 เนื่องในโอกาสครบรอบ 1200 ปีของโคยะซังอีกด้วย
เดี๋ยวเราเดินไปสำรวจเส้นทางเดินเทรลกัน
ไว้คราวหนังมีโอกาสมาเดินแก้ตัว จะมีประตูมีชื่อว่าDiamon gate เป็นประตูทางเข้าเมือง
และด้านข้างจะมีเทรลให้เราเดิน ระยะ7-10ชม.เที่ยวเดียวนะขอรับ😁
จุดเริ่มต้นเดินแสวงบุญ
เดินเรื่อยๆ เห็นป้ายระยะไกล
ใกล้เข้ามาอีก ..มองไม่ชัด
โอเค..ชัดแล้ว...กลับได้😅
ที่นี่มีหมี เพราะฉะนั้นควรมีกระพรวนเพื่อให้เสียง หมีเขาจะไม่มายุ่ง..ถ้าเจอกันแบบเงียบๆ แกล้งตายคงไม่ดีแน่..แต่ขอเดินไปอีกนิด
เดินได้ประมาณ1กม.ก็ต้องถอยทัพกลับ เนื่องจากหิมะลื่นมากต้องเกร็งขา และจิกเท้าตลอดเวลา ชายร่างหมีเลยต้องจรลีหนีหิมะอดเจอหมี😅 ตัดสินใจไปซื้อยากิน เนื่องจากทนสภาพอากาศไม่ไหวไข้ขี้น กินยาแล้วก็เอวัง
เจอกันทริปหน้าขอรับ👋😊

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา