เมื่ออายุ 25......
มันทำให้เราเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างโดยเฉพาะความคิด....
เหมือนสิ่งที่เติบโตผ่านมามันก็แค่นิทานก่อนนอน....
แต่เมื่อลืมตาขึ้นมา....แ*่งโครตจะเรียลลิตี้ยิ่งกว่าเรื่องจริงผ่านจอ
ตั้งแต่ก่อนเข้ามหาลัย...จนมาถึงหลังเกณฑ์ทหาร
เราพึ่งมารู้สึกตัวว่าตัวเองเป็นแค่กระทิงที่ไล่ขวิด...ผ้าสีแดงไปมาเท่านั้น...
จากคนที่เคย Active มากๆกลับกลายเป็นคนไม่มีสมาธิ...ทำอะไรก็ไม่ได้นาน
ขาดจุดมุ่งหมายไม่รู้ว่าเราจะต่อสู้ชีวิตไปทำไม...เพื่ออะไร
แต่ถ้าเป็นเรื่องบันเทิงสามารถอยู่กับมันได้ทั้งวันทั้งคืน....
เราเองก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี......แต่เหมือนร่างกายถูกโซ่ตรวนเอาไว้โดยมีผู้คุมคือจิตใจ
จิตใจหม่นดำขึ้นเรื่อยๆ...
ผู้ใหญ่ที่เราเคยคิดไว้ว่าโตไปจะไม่เป็นแบบนั้น...แต่เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นผู้ใหญ่แบบนั้น
สั่นกลัวกับอนาคต...และไม่มั่นใจว่าประสบการณ์จะทำให้เราแล่นเรือที่ผุพังผ่านมรสุมไปได้หรือเปล่า
แต่....
เมื่อเกิดมาแล้ว....เราก็ควรใช้ชีวิตให้ดีเท่าที่สมองน้อยๆของเราจะคิดได้
อะไรที่ในหัวเรามองว่าดี...ไม่เป็นภัยต่อผู้อื่นก็จะทำมันไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะเจอสิ่งที่ดี...หรือแย่ก็ได้
เพราะคาดหวังกับชีวิตมาก...เมื่อพลาดอาจดิ่งลงเหว
เตือนตัวเองไว้ว่าชีวิตมีหัวและก้อยเสมอ....
สุดท้าย...ไม่ว่าชีวิตจะยากเย็นยังไง
ก็จงใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆ.....เผื่อบางทีจะเจอเรื่องดีๆก็เป็นได้
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
