19 ธ.ค. 2019 เวลา 14:33 • ความคิดเห็น
ก่อนจะถามว่าอย่างไร ให้แน่ใจว่าอะไรเสียก่อน?
วันนี้ขณะรีเฟอคนไข้ไปตรวจ CT SCAN หรือ เอกซเรย์ด้วยระบบคอมพิวเตอร์ ขากลับจากรีเฟอ ญาติคนไข้ถามว่าเป็นพยาบาลเป็นยากไหม เพราะลูกอยากเป็น เลยถามข้อมูลไว้ ในใจคิดว่าลูกของน้าเขาอาจจะเรียนอยู่มัธยมใกล้เข้ามหาลัย ก็เลยถามกลับไปเรียนอยู่ชั้นไหนแล้วค่ะ คำตอบคือ เพิ่งอยู่อนุบาล ..
ก็เลยให้ข้อมูลคร่าวๆไป พร้อมกับบอกไปว่า น้องยังมีเวลาเรียนรู้ รู้จักตัวเองอีกเยอะ น้าเขาก็บอกว่า ก็ไม่เป็นไรถ้าในอนาคตเขาจะเปลี่ยนใจ แต่ถ้าเขาอยากเรียนสายนี้อยู่ ก็จะสนับสนุนเต็มที่
ถามน้าเขาทำไมน้องถึงอยากเป็น น้องรู้จักอาชีพนี้ได้ไง รู้ไหมว่ามันคืออะไร และอาชีพนี้เขาทำอะไรกัน ในความคิดส่วนตัว คิดว่ามันน่าสนใจกับการที่เด็กแค่อนุบาลมาพูดว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร
น้าตอบว่า น้องชอบพูดบ่อยๆ ว่าโตขึ้นอยากเป็นพยาบาล ตอนเด็กน้องจะเข้าออกรพ.บ่อยๆ ป่วยเองบ้าง ไปเยี่ยมย่าบ้าง และทุกครั้งที่เห็นหมอ เห็นพยาบาล เห็นพี่ชุดสีขาวก็จะชอบพูดว่าอยากเป็นแบบนี้
ในความเป็นแม่ แววตา คำพูดน้ำเสียงของน้า รู้สึกได้ว่าดีใจ ยินดีมากที่ลูกจะเป็นพยาบาล เพราะเป็นอาชีพที่มีเกียรติ ภาคภูมิใจ ในใจก็คิดว่า ความคิดของลูกน้าที่เป็นเด็กอนุบาล การพบเจอหมอพยาบาลภายนอก ได้สัมผัสเวลาตัวเองป่วยไปนอนรพ.เอง หรือไปเยี่ยมย่า ความคิดที่ตรงไปตรงมาๆ การประทับใจกับอะไรเล็กน้อยๆ ก็ะรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ และคิดว่าอยากเป็นแบบนั้น
แต่ขณะเดียวกันความคิดของคนเป็นแม่ ที่ดีใจที่ได้ยินลูกพูดว่าอยากเป็นพยาบาลถึงแม้้จะเป็นคำพูดของเด็กอนุบาลก็ตาม ถึงอาจดูไม่น่าเชื่อถือ ถึงไม่รู้ว่าน้องดูจริงจังกับคำพูดของตัวเองมากแค่ไหน แต่คนเป็นแม่ก็จริงจัง พร้อมปูทางให้แล้ว ...
... สิ่่งที่กิ๊ฟอยากบอกคุณน้า แม่ของน้องคือ
สิ่งสำคัญมากกว่าจะถามจะเป็นอย่างไร คือต้องถามว่าอยากเป็นอะไรมากกว่า
แม่น้องดูจริงจัง ถามข้อมูลตรียมพร้อมกับการให้ลูกเป็นพยาบาลมาก แต่ความจริงยังมีอีกหลายคนที่คิดว่าชอบในวิชาชีพนี้ แต่สุดท้ายพอมาเรียนมาทำงานจริงๆ มันกลับไม่ใช่
กิ๊ฟไม่รู้ว่าอาชีพอื่นเป็นยังไง แต่อาชีพพยาบาล หมอ เป็นอาชีพที่มีรายละเอียดเรื่องราวอีกเยอะที่จำเป็นต้องรู้ ก่อนจะตัดสินใจเป็น
คำว่าเสียสละ อยู่คู่กับ วิชาชีพนี้จริงๆ
กิีฟไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ถึงมีแต่คนพูดว่าอาชีพนี้มีเกียรติ น่าภาคภูมิใจ เป็นนางฟ้า ถึงบางครั้งเราจะไม่ได้ตั้งใจเป้นก้ตาม
สำหรับกิ๊ฟเอง ยอมรับว่าชุดขาวที่ใส่เป็นอะไรที่ใส่แล้ว แทบจะเปลี่ยนคนละลุคไปเลย คนแถวบ้านหลายคนที่รู้จักกิ๊ฟตั้งแต่เด็กๆก้พูดเหมือนกันว่าพอ กิ๊ฟใส่ชุดพยาบาลแล้วดูเหมือนเป็นคนละคน
ไม่ว่าอาชีพอะไรต่างมีเร่องราวของมันให้ต้องเรียนรู้ กิ๊ฟคิดว่ามันไม่ยากถ้าเราอยากทำ อยากเป็ยอะไรสักอย่าง ที่สำคัญคือ ..
เราอยากทำ อยากเป็นอะไร ?
what do you want to be? กิ๊ฟคิดว่ามันน่าจะเป็นหัวข้อเรียงความที่ทุกคนต้องเคยเขียน มันเป็นคำถามภาษาอังกฤษพื้นฐานที่เราต้องตอบให้ได้ กิ๊ฟเข้าใจเลยว่า ทำไมเวลายกตัวอย่างประโยคภาษอังกฤษ หรือว่าให้เขียนเรียงความหรือให้วาดรูป ทำอะไรสักอย่าง คุณครูมักให้โจทย์เป็น
โตขึ้นอยากเป็นไร?
ตอนเด็กๆ มันอาจจะเป็นคำถามที่เราต้องตอบให้ได้ เวลาครูถาม เพื่อนถาม
แต่โตมาเราจะรู้เลยว่ามันไม่ใช่คำถามที่ต้องตอบใคร แต่เราต้องตอบตัวเองให้ได้ มันไม่ใช่คำถามที่ต้องการแค่คำตอบ แต่มันเป็นคำถามที่คำตอบนั้นจะกำหนดอนาคตชีวิตของเรา
ไม่ว่าจะเรื่องอาชีพ หน้าที่การงาน แต่กิ๊ฟมันคือทุกอย่าง หลายครั้งๆเรามักจะข้ามคำถามที่ว่า อะไร และไปหาคำตอบก่อนเลยว่าอย่างไร
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว ถ้าเราชัดเจนแล้วว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร การที่เราจะหาว่าทำอย่างไร มันไม่ยากเลย
ก่อนจะถามว่าจะเป็นพยาบาลอย่างไร ให้ถามว่าจะเป็นพยาบาลจริงๆหรือเปล่า
ก่อนจะถามว่าจะทำอย่างไรให้สอบติดหมอ ให้ถามตัวเองว่าอยากเป็นหมอจริงๆใช่ไหม
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น และเราจะมีความพยายามได้ ก็ต่อเมื่อเป้าหมายเราชัดเจน
ถ้าเรายังไม่แน่ใจกับความสำเร็จนั้นจริงๆ และเราจะเอาความพยายามจากที่ไหน
มันเหมือนจะเป็นเรื่องง่ายที่เราจะตรวจสอบใจตัวเอง เพื่อให้รู้ถึงความต้องการที่แท้จริง แต่ความจริงนั้นมันไม่ง่ายเลย ยังมีอีกหลายคนที่หลงทาง เหนื่อยกับความพยายามที่ต้องไปให้ถึงเป้าหมาย
เราจะไม่รู้สึกว่าความพยายามนั้นสูญเปล่า ถ้าเราใช้มันไปกับเป้าหมายที่แท้จริงของเรา
ถ้าหากปลายทางมันใช่ ถึงวันนี้มันอาจจะดูเหมือนว่าเราไม่ได้พัฒนา เข้าใกล้กับเป้าหมายเราเลย แต่ลึกๆแล้วในความรู้สึกเรา เรามีความหวังและเราจะรู้สึกว่า ทุกๆวันเราได้ก้าวไปทีละนิด ถึงคนอื่นจะมองเหมือนเราอยู่กับที่ แต่สำหรับเรา เรารู้สึกว่าเราขยับเข้าใกล้จุดหมายขึ้นไปทุกวันๆ
ตอนจบม.6 กิ๊ฟเคยอยากเป็นไกด์ แต่ที่กิ๊ฟไม่ได้เป็น เพราะกิ๊ฟไม่ได้ชัดเจนกับมันมากพอ ถามว่ากิ๊ฟเสียใจไหม ... ไม่ เพราะมันไม่ใช่จุดหมายความต้องการของกื๊ฟ
กิ๊ฟเคยพยายามอยากเล่นกีตาร์ หัดเล่นดนตรี เคยคิดว่าตัวเองชอบ แต่ความจริง มันเป็นแค่ช่วงหนึ่งที่มันมีปัจจัยทำให้กิ๊ฟชอบ
เชื่อไหม ในความเป็นจริงแล้ว คนส่วนใหญ่ไม่รู้หรอกว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร ความต้องการจริงๆของเรามันคืออะไร เราอาจจะคิดว่ามันใช่ แต่พอได้ทำจริงๆแล้ว ถึงรู้ว่ามันไม่ใช่
คนเรามักจะไม่ตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่า เราอยากมี อยากเป็น อยากได้สิ่งนั้นจริงๆไหม เมื่อเราเริ่มแน่ใจ อยากได้ อยากเป็นอะไรสักอย่างหนึ่ง เราก็จะพุ่งเป้าไปที่วิธีการเพื่อที่จะให้ได้เป็น ให้ได้มีสิ่งนั้น และพอทำไปเรื่อยๆ เมื่อเรารู้สึกว่ามันยาก เหนื่อย ล้มเหลว เราก็จะถอดใจ และสุดท้าย หากมันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ความต้องการของเราจริงๆ เราจะไม่รู้สึกแย่กับมันมากเท่าไร พูดง่ายๆ ถ้าสิ่งนั้นเป้าหมายนั้นเป็นความต้องการของเราจริงๆ เราจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมา ทุกปัญหาเราจะมีทางออก เพื่อไปสู่เป้าหมายนั้น และเมื่อสุดท้าบเราพลาด เราล้มเหลว เราจะรู้สึกจะเป็นจะตายกับมันมาก ความล้มเหลวในครั้งนั้นจะมีอิทธิพลกับเรามาก
ขณะเดียวกัน เมื่อเราประสบความสำเร็จอะไรที่มันเป็นความต้องการของเราจริงๆเราจะรู้สึกดีใจ ยินดีกับมันข้ามวันข้ามคืน มันจะเป็นช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ที่เราจะเล่าให้ลูกหลานฟัง
แต่ถ้าอะไรสักอย่างที่มันไม่ใช่ความต้องการของเราจริงๆ ถึงเราพยายามถึงเราจะทำให้มันได้ เราจะรู้สึกยินดี แต่ลึกๆแล้วเราจะไม่ได้รู้สึกภูมิใจกับมันเท่าไร
เรื่องบางเรื่อง เราสามารถจะทำมันก่อน และถึงรู้ว่ามันไม่ใช่ความต้องการของเราจริงๆ
ถ้าปลายทางมันใช่ ทางเดินมันจะชัดเจน
เรื่องบางเรื่องเรารู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร และเราก็ตั้งให้มันเป้าหมายปลายทาง หลังจากนั้นเราก็มาหาวิธีการว่า ทำอย่างไรถึงจะเป็นสิ่งนั้น
หลายๆครั้งเรามักจะรู้ว่าสิ่งนั้นมันไม่ใช่เป้าหมายปลายทางที่เราต้องการจริงๆ ก็เมื่อเราอยู่ระหว่างทาง
มักยากจังเลย มันเหนื่อย มันเป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าเกิดความรู้สึกแบบนี้ ให้เราย้อนกลับมาถามตัวเอง จุดหมายเรายังใช่อยู่ไหม
ทำเท่าไรก็ไม่ดีขึ้น ไม่มีการพัฒนา .. ความจริงคือ ถ้ามันเป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆเราจะรู้สึกว่าขยับเข้าไปใกล้ทุกวันๆ
ลองเล่นดนตรี ลองเขียนหนังสือ ลองทำแล้วพบว่ามันไม่ใช่ มันไม่มีผลอะไรกับชีวิต
แต่ถ้าลองเรียนเป็นหมอ เป็นพยาบาล เป็นครูแล้วมันไม่ใช่ ผลกระทบของมันคือ ซิ่ว หรือไม่ก็ต้องเรียนไปให้จบๆ ทำงานก็ทำแบบ passion ไม่เกิด แรงบันดาลใจไม่มี มันมีผลกระทบต่อชีวิต
กิ๊ฟคิดว่า คำถามที่ว่า What do you want to be เป็นคำถามที่เราต้องแน่ใจในคำตอบก่อนว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร ให้มันเป็นความต้องการของเราจริงๆ
ที่ผ่านมาเราต่างพลาดให้ความสำคัญกับคำถามว่า ฉันจะเป็นอย่างไร มากกว่า ฉันจะเป็นอะไร
ถ้าหากใครมาถามกิ๊ฟว่า เป็นพยาบาลต้องทำอย่างไร กิี๊ฟจะให้ข้อมูลว่า อาชีพพยาบาลคืออะไร ทำงานอย่างไร สิ่งที่ต้องเจอคืออะไร และจะให้เขากลับไปคิด ถ้าเขายังยืนยันในคำตอบเดิมอยู่ กิ๊ฟก็จะให้ข้อมุูลเขาต่อ ซ้ำไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะแน่ใจ ว่าอยากจะเป็นจริงๆ และเมื่อถึงเวลานั้นกิี๊ฟก็จะบอกเขาทุกอย่าง คอยสนับสนุนให้เขาทำตามฝัน และเมื่อไรที่เขาท้อ เรื่มเหนื่อย ถอดใจ กิ๊ฟก็จะดึงคำพูดความตั้งใจในครั้งแรกให้เขากลับมาทบทวนว่าตอนนั้น เคยพูดว่าอะไร .. หนูอยากเป็นพยาบาล
"ยิ่งปลายทางชัดเจนเท่าไร
มันยิ่งเป็นแสงสว่างนำทางให้เรามากขึ้นเท่านั้น"
กิ๊ ฟ E v e r y t h i n g
โฆษณา