สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับใครกันแน่ ที่ทำให้ตัวเราเดินต่อไปได้
and the review goes to.. "ฮาวทูทิ้ง.. ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ"
สวัสดีปีใหม่ครับ รีวิวโพสแรกของปี 2020 นี้เป็น "ฮาวทูทิ้ง" ที่กระแสดีมาก ๆ ทั้งพล็อตเรื่องที่เชื่อมโยงการทิ้งของเพื่อเคลียร์บ้านไปสู่การทิ้ง "บางอย่าง" เพื่อเคลียร์ความรู้สึก ทั้งนักแสดงสายเอกลักษณ์ รวมถึงขนาดจอภาพที่แหวกแนว และส่วนผสมของสิ่งเหล่านี้จะเป็นเช่นไรเดี๋ยวมารีวิวกัน
เรื่องย่อคือ "จีน" ตัวเอกของเรื่อง ต้องการจะรีโนเวทบ้านใหม่ จากบ้านโคตรรกให้กลายเป็นบ้านสไตล์มินิมอล ทำให้ต้องเก็บของในบ้านใส่ถุงดำทิ้งไป ซึ่งการเก็บของทิ้งก็เป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเธอ
แต่เมื่อเพื่อนสนิทของจีนอย่าง "พิงค์" เห็นว่าจีนเก็บของที่พิงค์เคยให้ในสมัยก่อนทิ้งไปด้วย ทำให้ทั้งคู่มีประเด็นให้พูดคุยกัน และการพูดคุยครั้งนี้ทำให้จีนได้เปิดโลกแห่งความรู้สึกที่พยายามจะปิดมาตลอด และนำไปสู่เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่จีนต้องสู้กับมันก่อนจะทิ้งไป ไม่ใช่การทิ้งไปเฉย ๆ อย่างที่ผ่านมา
เรียบร้อยครับทีนี้มารีวิวกัน จากกระแสที่หลายสำนักบอกว่ามันดีมาก ๆ ทำให้ผมอยากดูมาก ๆ ตามไปด้วย แล้วพอดูจบก็รู้สึกว่า เอ้อ ก็ดีอยู่ แต่ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นนะ ผมออกมาจากโรงแบบอึน ๆ อึดอัดเพราะอารมณ์ของหนังที่สร้างมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง
ขนาดจอที่แคบลงนี่ไม่คิดว่าจะมีผลอะไรนะ แต่มันส่งผลจริง รู้สึกว่าเป็นการดูหนังที่โคตรอึดอัดเลย เหมือนถ้าพลิคล็อคมาเป็นหนังฆาตกรรมนี่จะไม่สงสัยเลย
การเดินเรื่องของหนังเป็นส่วนที่ผมชอบมากที่สุดแล้ว คือเริ่มจากทุกคนก็ใช้ชีวิตใครชีวิตมันไป แต่พอคน ๆ หนึ่งเริ่มขยับเท่านั้นแหละ ทุกอย่างมันก็ชิบหายไปหมด (ฮา) ที่อยากชวนให้ไปดูก็เพราะการเดินเรื่องนี่แหละ เออการแสดงด้วยที่ดีมาก ส่วนปมของเรื่องอะไรงี้ก็แล้วแต่ว่าใครจะอินแค่ไหน แต่ผมไม่อินแค่นั้นเอง
ถ้าถามว่าเป็นหนังที่เหมาะกับทุกคนไหม แน่ล่ะผมว่าไม่ แต่คนที่เพิ่งมีปัญหาเดียวกันกับหนังคือเรื่องเพื่อน ความรัก หรือครอบครัว มาก่อนละไปดูก็คงจะอินหนักมาก แต่หนังไม่ได้ช่วยให้ move on ได้หรอกนะ หนังมันช่วยเตือนสติมากกว่า เป็นการเตือนแบบไม้แข็ง ถ้าใครปรับอารมณ์จากตรงนี้ไม่ได้ดีไม่ดีอาจจะดิ่งลงไปอีก
สรุปเรื่องนี้ผมไม่ว้าวอะไรมากมาย แต่ถ้าใครชอบฟีลหนังอึดอัด ลองเทคอึน ๆ เสพการแสดงแบบลึก ๆ ประโยคสุดจี๊ดแทงใจ หรือดราม่าชีวิตวัยทำงานที่ต้องสู้กับครอบครัวก็เหมาะที่จะดูครับ
ต่อไปจะเป็นช่วง *****Spoiler Alert***** นะครับ เป็นความรู้สึกต่อเนื้อเรื่อง ใครยังไม่ดูอย่างเพิ่งอ่านหรือไม่ซีเรียสก็ลุยเลยครับ
เริ่มจากเนื้อเรื่องสำหรับผมคือมันดีตรงการใช้จุดเล็ก ๆ แล้วขยายไปยังเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้อย่างสมเหตุสมผล แต่ก็นั่นแหละ สำหรับผมมันก็แบบ เอ้อ อะไรงี้
จีนต้องการรีโนเวทบ้าน และการรีโนเวทนี้ทำให้จีนได้รับมา 2 ชุดความคิดคือ 1 "คิดถึงใจคนอื่นบ้าง" และชุดความคิด 1 นี้นำพาจีนไปเจอแฟนเก่า (เอ็ม) ที่ไม่เจอกันสามปี เอ็มมีแฟนใหม่ (มี่) สุดท้ายเลิกเพราะจีนกลับมา (ไม่ได้กลับมาคบกันแค่กลับมาเจอกัน) และจีนได้รับชุดความคิดที่ 2 ว่า "ใครก็เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองอยู่แล้ว"
หนังนำเสนอการเติบโตของตัวละครจีนมาตลอด มาถึงตอนจบ ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าจีนเป็นยังไงกันแน่ จะคิดถึงคนอื่นหรือคิดถึงตัวเอง หรือยังไง
ผมยังติดใจจากประโยคในหนังว่า "แม่อยากจำก็จำไปคนเดียวสิ" กับ "แกอยากลืมก็ลืมไปคนเดียวสิ" คือมันไม่มีใครถูกใครผิด แต่มุมมองของผมเนี่ยคือถ้าเราอยาก move on หรืออะไรก็ตามมันต้องอยู่บนพื้นฐานว่าไม่ทำให้ใครเดือดร้อนนะ ถ้าเราอธิบายเหตุผลทุกอย่างไปแล้วสุดท้ายอีกฝ่ายเลือกที่จะอยู่อย่างนั้นก็คือเขาอยากอยู่อย่างนั้นแหละ ต่อให้เรารู้ว่าการที่เขาอยู่อย่างนั้นมันไม่ดี และถ้าเราอยากช่วยมากพอเราจะหาวิธีที่เหมาะสมได้
ถ้าการขายเปียโนทำให้แม่ฆ่าตัวตาย การ move on ครั้งนี้มันคุ้มค่าจริง ๆ เหรอ
และสุดท้ายหนังทิ้งให้ไปคิดเองว่าหลังจากขายเปียโนจีนกับแม่เป็นยังไง เอ็มกับจีนที่ยังทะเลาะกันไม่เสร็จจะเกิดอะไรขึ้นต่อ ที่หนังทิ้งไว้คงเพราะเรื่องราวหลังจากนั้นจะถูกเล่าต่อโดยคนดูที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องทำนองนี้มาแลกเปลี่ยนกัน
ฮาวทูทิ้ง ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ วันนี้ในโรงภาพยนต์
สวัสดีปีใหม่ครับแล้วเจอกันนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
