9 ม.ค. 2020 เวลา 09:02 • ไลฟ์สไตล์
คอลัมน์ ชีวิตพลัดถิ่น (9)
ปลูกผัก /กินผัก ให้ถึง 4 ขีด ต่อวัน
วันนี้ ปอง สุพัฒน์ ยงกุล มีชื่อญี่ปุ่นว่า Seki Yongkul ส่งภาพที่เขาติดตามงานในพื้นที่ มา ให้ได้ชื่นชม เขาเป็นพัฒนากรประจำตำบลพิมายเหนือ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ ผมเอง ก็เคยเป็นพัฒนากรประจำตำบลนี้ เพียงแต่ ต่างกรรมต่างวาระ กันเท่านั้น
ผักกาด
พ่อวัน สุภาทิพย์ แห่งบ้านโพธิ์สามัคคี เป็นครัวเรือนต้นแบบ ประเภทหัวไวใจสู้ พื้นที่หลังบ้าน ทำเกษตรผสมผสาน ด้วย ปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ อย่างหลากหลาย ร่มรื่นน่าอยู่อาศัย
พ่อวัน สุภาทิพย
ครั้งหนึ่ง ผมในฐานะพัฒนากรตำบล ชวนชุมชนท้าทาย โดยตั้งคำถาม กับ พวกเขาว่า บ้านเราสามารถทำนาโยน ได้หรือไม่ คำตอบคือ ไม่มีใครเชื่อเท่าใดนัก ดังนั้น จึงเกิดแผนการเรียนรู้ ทำนาโยนร่วมกัน ชวนส่วนราชการ และหน่วยงานในพื้นที่ มาร่วมกันโยนข้าว ย่างครึกครื้น พ่อวัน สุภาทิพย์ อีกนั่นล่ะ เป็นคนให้ ที่นาทำการทดลอง ทั้งลงแขกโยนข้าว ลงแขกเกี่ยวข้าว จึงเกิดขึ้น ที่นี่
ปลูกผักแล้วกินผักด้วยนะ
ปีนี้ ผมชวน ชุมชนที่นี่ ปลูกผัก กินผัก เอง มีเป้าหมายว่า เราจะปลูกผัก ให้เพียงพอ กับการบริโภค และมีความมั่นใจว่า ผักเราจะปลอดภัย เพราะเรา ปลูก ด้วยระบบการผลิตแบบอินทรีย์ และ กำหนดเป็นกติกาชุมชนว่า แต่ละครัวเรือน จะปลูกผักเพิ่มขึ้น ให้เพียงพอสำหรับ การบริโภค และ ทุกคนต้องกินผักให้บรรลุเป้าหมาย วันละ 4 ขีด เพื่อการมีสุขภาพที่ดีขึ้น โดยงาน ดังกล่าว จะมีแกนนำ สภาผู้นำชุมชน และตัวแทนคุ้มบ้าน จะเป็นผู้ติดตาม งานดังกล่าวให้เดินทาง ไปถึงเป้าหมายที่วางไว้ร่วมกัน
ผักอินทรีย
ภาพ ด้านล่างนี้
คือผลงาน ของ พ่อวัน สุภาทิพย์ ที่ลงมือปลูกผักหลังบ้าน ไว้กิน ให้พอเพียง มีอาหารปลอดภัย ได้แบ่งปัน ได้ทำบุญ ทำทาน ถ้ามีมากพอ อาจเกิด การขายสร้างรายได้ ในอนาคตอันใกล้นี้
เห็นภาพนี้ แล้ว นักเสริมพลังชุมชน อย่างพวกเรา ก็ชื่นใจ จริง ๆ ครับ
โฆษณา