11 ม.ค. 2020 เวลา 10:00 • บันเทิง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
pixabay
มีเป็ดในป่าใหญ่ตัวหนึ่ง ซึ่งกำลังเดินเล่นต๊อกแต๊กไถ่โทรศัพท์อยู่อย่างสบายใจ
ใช่นั่นฉันเอง
ฉันเป็นเป็ด ฉันว่ายน้ำไม่เร็วเหมือนปลา ฉันบินไม่ไกลเหมือนนก วิ่งก็ไม่เร็วเหมือนกระต่าย
ใครก็ว่าฉันทำอะไรก็ไม่เก่งเอาสักอย่าง แข่งกับใครก็แพ้ไปหมด
ฉันน้อยใจที่ตัวเองเกิดเป็นเป็ด ทำอะไรก็ได้แค่ครึ่งๆกลางๆ ทั้งชีวิตไม่เคยเห็นกับคำว่าชัยชนะ ไม่มีความภูมิใจในตัวเองเลยสักนิด เฮ้อ...ฉันยอมแพ้
จนกระทั่งวันหนึ่ง...
pixabay
ในวันที่อากาศร้อน...
แสงแดดสีทองแผดเผาจากฟากฟ้า มันร้อนกว่าทุก ๆ วัน...
pixabay
นกน้อยที่เกาะอยู่บนต้นไม้กระซิบท้าฉัน ให้บินแข่งกัน
ฉันรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะแพ้ เลยไม่แข่งด้วย แถมอากาศวันนี้ก็ร้อน กระพือปีกไม่ไหว
นกก็ด่าฉันว่า "ทำไมอ่อนจัง"
แต่ฉันไม่สนหรอก ก็ฉันสู้ไม่ได้นี่
แต่ทั้งนกทั้งฉันก็ไม่รู้หรอกว่า...
เนื่องจากภาวะโลกร้อน ทำให้เมื่อนกบินสูงมาก ๆ ก็จะตกลงมาตายเพราะอากาศร้อนจัด
pixabay
ส่วนฉันรอดได้อย่างปลอดภัยเพราะในวันที่อากาศร้อน ฉันชอบว่ายน้ำเล่นกับพวกปลา
วันที่ว่ายน้ำเล่น
ระหว่างว่ายเล่น ปลาชวนก็ฉันแข่งว่ายน้ำ
pixabay
"ว่ายน้ำแข่งกันได้นะเป็ด" แต่ว่าฉันไม่แข่งหรอก เพราะว่าฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันสู้ปลาไม่ได้
ปลาก็ด่าฉันว่า "ทำไมอ่อนจัง"
แต่ระหว่างที่ฉันกำลังว่ายเล่นกับเจ้าพวกปลานั้นเอง
ฉันที่อยู่บนผิวน้ำเห็นมนุษย์ทิ้งขยะที่สระน้ำทุกวัน
โดยที่เจ้าพวกปลาไม่เห็นเลย
pixabay
พวกปลาคิดว่าขยะเป็นสิ่งที่เกิดมาเองโดยธรรมชาติ ฉันก็บอกนะว่าไม่ใช่
แต่พวกนั้นไม่เข้าใจเพราะไม่เห็นสิ่งที่อยู่บนบก
และถึงอย่างไรพวกปลาก็ย้ายบ่อไม่ได้
ฉันจึงทิ้งบ่อ และหาอาหารบนบกแทนก่อนจะย้ายไปเล่นน้ำบ่อใหม่
ฉันย้ายไปเรื่อย ๆ จนเจอกระต่ายที่กำลังขุดหลุมเล่นระหว่างทาง
กระต่ายก็ท้าฉันวิ่งแข่ง
pixabay
"วิ่งแข่งกันได้นะเป็ด"
แต่ฉันไม่แข่งด้วย เพราะต้องแพ้แน่ ๆ เลยล่ะ
กระต่ายเลยด่าฉันว่า "ทำไมอ่อนจัง"
แต่ฉันไม่สนใจ เพราะระหว่างที่กระต่ายกำลังด่าฉันนั่นเอง
ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของเสือชีต้าที่กำลังวิ่งสี่คูณร้อย ด้วยความสูงปรี๊ด
มาแว้ววว pixabay
ฉันเลยใช้ปีกบินหลบขึ้นไปบนที่สูง
ส่วนกระต่ายที่ภูมิใจในความเร็วของตน...
ก็วิ่งหนีเจ้าเสือเข้าไปในป่า...
ฉันไม่รู้หรอกว่าเป็นตายร้ายดียังไง รอดรึเปล่า
แต่สิ่งที่ฉันรู้คือ
ฉันไม่เก่งพอที่จะแข่งกับสัตว์อื่นได้
...
...
...
ฉันก็เลยไม่แข่ง...
โฆษณา