คนเมือง ชีวิตรีบเร่ง ก็สุขได้ ...
ตื่นเช้า ตี 5 รีบออกจากบ้าน ขับรถออกก่อน 6 โมง หยิบแซนวิชที่ซื้อกินไปขับไป ...
ถึงที่จอดรถของที่จอด BTS จากนั้น... นอนหลับต่อในรถ 2 ชั่วโมง เพราะที่ทำงานเดินทางต่อด้วย BTS แค่ 30 นาที แต่ต้องมาเร็วเพราะ ที่จอดรถจะเต็มก่อน
จากนั้นขึ้นรถไฟฟ้า BTS 🚉 เบียดผู้คนในช่วงเช้า คนขึ้นรถไฟฟ้ากันเยอะขึ้นทุกวัน ถึงที่ทำงาน 9 น
เที่ยงลงไปทานข้าว บ่ายโมงกลับขึ้นมา เวลางานเลิก 17 น clear งานค้างจนถึง 18 น บางที 19 น
ขากลับรถไฟฟ้า มาลงสถานีเดิม ขับรถฝ่ารถติดกลับบ้าน บางครั้ง 2 ทุ่มครึ่งบางครั้ง 3 ทุ่ม ทานข้าวมื้อดึก 🚗
เหนื่อย หมดเวลาจะเพลิดเพลินอะไร รีบอาบน้ำตอน 4 ทุ่ม เข้านอน ไม่เกิน 5 ทุ่ม 5 ทุ่มครึ่ง
ได้ใช้เวลาคุยกับลูก ไม่เกิน ครึ่งชั่วโมงต่อวัน
นอนในรถตอนเช้าก่อน 2 ชั่วโมง
เสาร์อาทิตย์ ตื่นได้สายหน่อย แต่ก็รวบเอางานบ้าน ซักผ้ารีดผ้า ทำความสะอาดห้อง มีเวลาพักผ่อนมาหน่อยก็วันอาทิตย์ วนแบบนี้ 30 วันต่อเดือน 365 วันต่อปี
นี่เป็น .. คำเล่าเรื่องจากเพื่อนคนนึง ที่ได้พูดคุยด้วย เล่าถึงชีวิตที่ วน loop วันผ่านวัน อาทิตย์ เดือน ปี ผ่านไปในรูปแบบ เดิมๆ ซ้ำๆ แบบนี้ ... เค้าบอก เบื่อ ไม่ไหว😔
~~
ลองมาวิเคราะห์แบบจริงๆจัง ทุกข์จากการใช้ชีวิตในเมืองหลวง เกิดจากสาเหตุอะไร ..😕
คำถามคือ เงื่อนไขของการทำงานในเมืองมันต้องเป็นแบบนี้ใช่หรือไม่ คำตอบคือ ใช่ ทุกคนที่ทำงานและใช้ชีวิตในเมืองหลวงนี้ย่อมทำแบบเดียวกันไม่แตกต่าง ทุกคนมี loop ของตัวเองเหมือนกัน ทีนี้ลองดูคนอื่นๆบ้างสิ...
อาชีพหมอตื่นเช้าขับรถไปทำงาน เย็นไปต่อคลีนิค ค่ำรีบกลับบ้าน รีบอาบน้ำนอน เพื่อจะได้ตื่นทันไปทำแบบเดิมอีก 365 วันต่อปี
อาชีพอื่นแบบไหนๆ ก็ไม่ต่างกันนะ ถนนก็ไม่เคยว่าง รถไฟฟ้าไม่เคยหยุดวิ่ง รถเมล์ยังคงแน่น ร้านอาหารยังคงยืนรอคิว ทุกคนมีภาระหน้าที่ที่ต่างกัน แต่ล้วนเลือกมาเองทั้งสิ้น
มันไม่ต่างกัน ที่ต่างกันก็คือ บางคนมีความทุกข์ แต่ทำไมบางคนมียังความสุข ความทุกข์หรือสุข มันจึงมาจากตัวเราเอง เป็นสาเหตุ
หรือจะเทียบกับคนที่ไม่ได้ทำงาน ตื่นสาย ออกมาหาข้าวทาน นั่งดูทีวี รอทานข้าวกลางวัน มีเวลาไปไหนๆ จากนั้นก็กลับมานอนเล่น รอเวลานอนจริง ....😃
ก็ไม่ได้หมายความว่า เค้าจะมีความสุขนะ..หลายคนที่มีเวลาว่างๆแบบนี้ ก็ทุกข์
~~
. มันจึงอยู่ที่ การมองตัวเรา เราให้คุณค่ากับตัวเราเองหรือเปล่า ที่เราออกไปทุกวันทำสิ่งที่มีคุณค่ากับตัวเอง ครอบครัว สังคมไม่ใช่หรือ เราทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัว พ่อแม่ ทำงานแก้ปัญหาต่างๆ
เราทุกคนคือฟันเฟืองหนึ่งที่สำคัญ !
จอห์น เอฟ. เคนเนดี สมัยที่เป็นประธานาธิบดี ได้เข้าไปเยี่ยมชม นาซ่า ขณะเดินตรวจ
ได้ผ่านพนักงานถูพื้นคนนึง เลยถามไปว่ากำลังทำอะไร พนักงานยิ้มและตอบว่า "ฉันทำงานเพื่อส่งคนไปดวงจันทร์" 🌛
พนักงานเค้ามองว่าเค้ามีคุณค่า การถูพื้นเป็นส่วนหนึ่ง ของโครงการสำคัญของโลก คิดว่าเค้ามีความสุขมั้ย..
แต่ผมเห็นผู้บริหารระดับสูงหลายคน มีตำแหน่งใหญ่ แต่ไม่รู้สึกว่าเค้ามีค่าในองค์กรซักเท่าไรเลย คิดว่าเค้ามีความสุขมั้ย ..
พนักงานถูพื้นมีความสุขแต่ ผู้บริหารกลับไม่มี
การเห็นคุณค่าของตัวเองจาก หน้าที่ของเราต่างหาก ทำให้เรามีความสุขหรือ ความทุกข์ 🌑🌒🌓🌔🌕 🌝
วันนี้เรามองเห็นตัวเราเอง " มีคุณค่าหรือยัง " 🌝🌝
ขอบคุณนะครับ หากชอบ กด ไลค์ กด แชร์ คอมเม้น
กร
20/1/63
อ่านบทความเพิ่มเติม ของ สถานีความสุข ได้จากด้านล่างครับ 😊😊
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
