[Varie Onchomchant] a birthday speech for 2020 : วันนี้ท่านแม่จัดโต๊ะให้ญาติโยมมาร่วมชิมอาหารสูตรใหม่ แม่บอกอยากทดลองอะไรใหม่ๆ และคนทำอาหารก็ต้องการคนชิม (วารีชิมแล้วผ่าน) เราทานกันแบบบุฟเฟ่ต์สเต็ก คุยกันเรื่องความฝันว่า

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

18 ม.ค. 2020 เวลา 15:34 • ประวัติศาสตร์

a birthday speech for 2020 :

วันนี้ท่านแม่จัดโต๊ะให้ญาติโยมมาร่วมชิมอาหารสูตรใหม่ แม่บอกอยากทดลองอะไรใหม่ๆ และคนทำอาหารก็ต้องการคนชิม (วารีชิมแล้วผ่าน) เราทานกันแบบบุฟเฟ่ต์สเต็ก คุยกันเรื่องความฝันว่าจะส่งเมนูนี้ขายทาง foodpanda (เห็นชมพูแพนด้าวิ่งทั่วเชียงรายเลย) แต่เครื่องปรุงชุดยาจีนที่ได้มาตอนแม่รื้อห้องครัวถูกใช้ทดลองไปเกลี้ยงแล้ว แม่เพิ่งไปซื้อชุดใหม่มาจากห้าง ทำให้น้ำซุปรอบนี้เข้มข้นน้อยไปหน่อย วารีเลยไม่มั่นใจว่าเมนูวันนี้จะได้ใจกรรมการในครอบครัวต่างครัวเรือนหรือเปล่า เพราะต่างคนต่างก็กินอ้อมๆแอ้มๆ แต่สุดท้ายก็หันมาถามอยู่ดีว่าจะขายยังไง 55+

เราไม่มีเค้กวันเกิด เพราะวารีบอกแม่เอาไว้ ว่าวารีไม่ชอบกินเค้กวันเกิดมาตรฐาน และญาติโยมก็คงได้รับทราบโดยทั่วกันแล้วจึงไม่มีใครซื้อมา (คำขอนี้คงรวมไปถึงธรรมเนียมการเป่าเทียนวันเกิดให้ได้เท่าอายุด้วย ก็ไม่มีใครเตรียมเทียนมาให้เหมือนกัน เออ เริ่มจะรู้ใจวารีละซี)

ขนมหวานที่มีในงานคือ ขนมตาล (sugarpalm cupcake) และวุ้นกะทิใบเตย (coconot milk & pandan jelly) ที่เตยแท้ๆ และกะทิแท้ๆ ข้นจัดหนัก กลิ่นใบไม้หอมร่ำใจ จนต้องถามว่าน้าสาวซื้อมาจากไหน แล้วบอกแม่ให้จำไว้ด้วยจะได้กลับไปซื้ออีก

กินกันเสร็จประมาณ 2 ทุ่ม ไม่ได้พาตามาเป็นพระประธาน ผู้ทำหน้าที่อวยพรจึงเป็นยายแทน ได้รู้ว่ายายก็สามารถอวยพรได้คล่องไม่แพ้ตาเลยทีเดียว แต่นึกว่ายายจะอวยพรแล้วเสร็จ ป้าที่นั่งข้างๆก็จับเราไปกระซิบ กระซิบทราบอย่างจริงจัง จนไม่รู้ว่าหมายถึงอะไรกันแน่แล้ว วารีก็ไหว้ขอบคุณไป ป้าคงขวยเขินเลยส่งคิวให้น้าสะใภ้อวยพรต่อ (สรุปว่าวารีต้องรับพรเป็นรายคนซะ) น้าสะใภ้บอกผ่าน (อย่างนี้ก็ได้) ถึงตาน้าสาว เราคงกระซิบกันไม่ได้ น้าสาวบอก "เรารู้กันอยู่แล้ว ; ) " เออ ก็เลยไม่รู้อีกว่าจะอวยพรเรื่องอะไร ต่อไปคิวท่านแม่ วารีเห็นแม่อึกอักอยู่ วารีเลยตอบแทนแม่ว่า แม่ได้ส่งสายตาไปให้น้าสาวตอบเมื่อกี้นี่แหละ (ก็นั่งอยู่คนละฟากโต๊ะอะนะ ทำให้มองสีหน้าได้ถนัด) คิวต่อไปคือน้าชาย น้าชายพอมีฐานะทางหน้าที่มากหน่อย เลยซักซ้อมอวยพรอะไรออกมา น้าชายอวยพรได้คำเดียวว่า ขอให้มีความสุข แล้วก็พยายามพูดถึงนู่นนี่นั่น ที่อะไรก็จบลงด้วยคำว่า สุข อยู่ดี วารีเลยแนะนำว่าถ้าอวยพรยาวๆไม่เป็นก็ไปคอมเม้นต์บนเฟซบุ๊กวารีนะ คิวต่อไปเป็นน้องเล็ก กับน้องดับเบิ้ลเล็ก ที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว พอสองคนนี้เจอมุกวารีก็ยิ้มกริ่ม วารีเลยไล่พวกนายไปคอมเม้นต์เฟซบุ๊กวารีซะ พอใจ

แล้วยายก็เข้าเรื่อง ชวนทุกคนร้องเพลง"แหบ" (แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู) ขณะที่วารีกำลังได้ใจว่าไม่ต้องเป่าเทียน วารีเลยหาทางชำระธรรมเนียมต่อไปให้สิ้นคราบ วารีมองน้าชายที่คิดหาคำอวยพรไม่ออก แล้วนึกถึงงานเลี้ยงรุ่นของแม่ ที่มีคนร้องเพลงนี้ขึ้นมา

"ให้โชคดีสุขขีวันเกิด.." วารีร้องนำแข่งกับเสียงน้องชายที่กำลังจะ "แหป.."

น้าชายยิ้มออกทันที แล้วนำทุกคนที่ร่วมสมัยเดียวกันร้องต่อจากวารีไป แม่ก็เห็นด้วย วารีเชื่อว่าแม่ร้องได้เพราะร้องในงานเลี้ยงรุ่นกัน ดังนั้นวารีก็โพล่งท่อนแรกนี้มาโดยที่จำเนื้อท่อนต่อไปไม่ได้หรอก แต่ผู้ใหญ่ทุกคนก็ช่วยกันร้องและส่งแรงใจสอนเพลงนี้ให้น้องชายทั้งสอง รวมถึงสอนกันเองที่เพราะว่าไม่มีใครเก็บมาร้องนานแล้วจึงจำไม่ค่อยได้ แต่สุดท้ายวารีก็ได้ฟังเพลงนี้จนจบ (ก่อนค้นยูทูป)

"ให้โชคดีสุขขีวันเกิด สิ่งประเสริฐใดหวังตั้งใจ

ให้ได้สมดั่งฝันใฝ่ จิตแจ่มใสทุกวันทุกคืน"

วารีทำหน้าประมาณว่า เห็นไหม ไม่ต้องคิดคำอวยพรให้ยากเลย

"ให้ร่ำรวยเงินทองยศศักดิ์ ให้คนรักมากมีดาษดื่น

ทำสิ่งใดจงลุล่วงราบรื่น อายุยืนปลอดโรคปลอดภัย"

วารีตั้งกระทู้ถาม แล้วทำไมเราไม่เคยร้องเพลงนี้ให้กัน

ยายเห็นสองหนุ่มมึนงงอยู่จึงขัดจังหวะวารีแล้วก็ "แหบบ.." ต่อเข้ามา

ทุกคนรีบร้องตามกันว่า

"แหบปิเบิร์ดเด่ย์ทู้ยู.. แหบปิเบิร์ดเด่ย์ทู๊ยู..

แหบปิเบิ๊ดเดย์ แฮบปิเบิร์ดเด่..

แฮ้บปิ๊เบิร์ดเด่ย์ทูหยู่.. "

เราปรบมือให้กัน