บันทึกประจำวันออนไลน์
ชีวิตพลัดถิ่น (1)
อาคารชุด 5 ชั้น ที่สร้างขึ้นสำหรับพักอาศัยของพนักงาน ฉันเป็นคนแปลกหน้า ที่มาร่วมชายคาที่นี่ มาแบบเงียบ ๆ ทำตัวลีบ ๆ ในฐานะผู้อาศัย คงไม่มีทางไหน จะงดงามเท่าทำตัวแบบนี้ อีกแล้วล่ะ มันก็ไม่เลวนัก สำหรับพนักงานแรกบรรจุ ที่มาแฝงตัวทำงาน ในเมืองใหญ่ ฉันคิดว่า มันคือมหานคร นะ เมืองแห่งอุตสาหกรรมลำดับต้น ๆ ของประเทศนี้
ภายในอาคารชุดนี้ มีพื้นที่กว้างขวางพอดู หลังอาคารชุด มีอาคารจอดรถ 5 ชั้น มีรถของหน่วยงาน เต็มไปหมด ที่เขาดูแลกันดีจัง รถราใช้สอย เต็มไปหมด ไม่ต้องใช้รถส่วนตัวดอกสำหรับการทำงาน ถัดไปเป็นแปลงผัก สำหรับพนักงาน ที่ขยันขันแข็ง ก็สามารถปลูกพืชผักไว้กินเอง
เช้าวันหยุด เสียงรถดังกังวาน ไม่หยุดหย่อน ใช่ เมืองนี้ ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยหลับ ฉันนั่นล่ะ ที่ต้องหลับตาลงก่อน อาคารชุดนี้ ไม่ห่างจาก ถนนสุขุมวิท นักดอก ฉันจึงเป็นผู้ฟังที่ดี แทบจะทุกคืน ไหนจะเสียงรถยนต์เร่งเคลื่อนพุ่งทะยาน ไหนจะหนุ่มนักซิ่งขยี้คันเร่ง นานๆ ที จะมีเสียงไซแรน จากรถกู้ชีพ แต่ก็ดังขึ้นทุกวัน
พี่ ๆ ที่ทำงานบอกฉันว่า แถบนี้ มีแรงงานแฝง เยอะน่าดู เมืองร้อยพ่อพันแม่ 40 ปีก่อนบ้านเมืองเขาสงบเงียบ เป็นเมืองชายฝั่งทะเล ที่มีวิถีแบบชนบท แต่เมื่อ แนวนโยบายรัฐเปลี่ยน รัฐมุ่งมั่น ที่จะเป็นเสือตัวที่ 5 ของเอเชีย จึงผุดนโยบายต่าง ๆ ออกมา อีสเทิร์น ซีบอร์ด คือปฐมบท ของความเปลี่ยนแปลงที่นี่
เช้าวันหยุด ฉันชงกาแฟดำ นั่งในห้องนี่ล่ะ จิบกาแฟ อ่านนิยาย ใน E-Book ฆ่าเวลา เผาเวลา ไปเถอะชีวิตในห้องชุด จะให้ฉันทำอะไรมากกว่านี้ กิน นอน อ่าน เขียน คิด นอน อืม วิถีของฉันมันก็รื่นรมย์ ไม่น้อยนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
