26 ม.ค. 2020 เวลา 06:36 • ไลฟ์สไตล์
พักเถอะป้า....
...เธออยู่กับผมมาเกือบสามสิบปี เธอคือจุดเริ่มต้นที่สำคัญมากๆอย่างนึงในชีวิตผม
ฝ่าความยากลำบากมาด้วยกัน ผมคิดว่าเธอสมควรจะได้พักแล้วล่ะ เธอเหนื่อยมาพอแล้ว
จุดเริ่มต้นของผมกับกีตาร์นั้นมาจากแฟนคนแรกในชีวิต ผมต้องการหัดเพียงเพื่อจีบเธอเท่านั้น ไม่ได้จริงจังอะไร
...ผมบอกรุ่นพี่ให้สอนให้ผมเพลงเดียวพอ คือเพลง"พี่สาวครับ" ของคุณจรัล มโนเพชร
...ที่เลือกเพลงนี้เพราะแฟนผมแก่กว่าผมสามปี ตอนนั้นผมอยู่ม.2 ส่วนเธออยู่ ม.4
...กะเล่นจีบหญิงเพลงเดียวแค่นั้นจริงๆ
...แต่ปรากฏว่าเล่นแล้วติด เลิกไม่ได้ ถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ เริ่มฝึกเทคนิคชั้นสูงขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ต้องไปเรียนเป็นเรื่องเป็นราวทั้งกับนักดนตรีอาชีพและโรงเรียนสอนดนตรี
....จนสุดท้ายก็กลายเป็นอาชีพที่ส่งตัวเองเรียนมาจนจบนั่นแหละ
ทุกอย่างเริ่มด้วยกีตาร์ตัวนี้ ผมติดค้างเธอมากจริงๆ
เดิมทีเธอเป็นของพี่สาวลูกพี่ลูกน้องผม แต่พี่ผมไม่เล่นผมเลยไปขอมา จากนั้นผมกับเธอก็ไม่เคยห่างกันอีกเลย
ถึงผมจะมีกีตาร์ใหม่อีกหลายตัวแต่ป้าก็ยังเป็นที่สุดของผมเสมอ ด้วยความที่เก่า ไม้จึงแห้งมากให้เสียงที่ดี ผมจึงเอาไว้เล่นออกงานใหญ่ๆมากกว่าเล่นประจำที่ร้าน ส่วนที่ใช้เล่นประจำจะเป็นกีตาร์ใหม่และกีตาร์ไฟฟ้าซะเยอะ
ร่องรอยจากการกรำศึกมาอย่างหนักตลอดสามสิบปี
จนเมื่อคืน กีตาร์ที่ใช้เล่นประจำเกิดสายขาด ผมไม่มีเวลาไปซื้อจึงต้องขุดป้าขึ้นมาเล่น
...ป้าไม่ใช่กีตาร์โปร่งไฟฟ้าผมใช้วิธีปิดซาวด์โฮลด์แล้วแปะเปียโซ่ หรือจ่อไมค์เอา วิธีนี้เป็นวิธีเล่นซึ่งหลายคนหลีกเลี่ยงเพราะถ้าคุมไม่ดี ฝีมือไม่ถึงจะเละมากๆ
ด้วยสภาพของป้า ผมเล่นไปสักสองเพลงก็เริ่มรู้สึกถึงความเพี้ยนองโน๊ต การบัชชิ่งของสาย และเริ่มคิดในใจว่า ป้าไม่ไหวแล้วจริงๆ
....สามสิบปีมันก็ควรแก่เวลาแล้วล่ะ ผมคงไม่ทรมานป้าด้วยการพาไปขึ้นเขียงให้หมอกีตาร์ซ่อมหรอก แต่จะเก็บป้าไว้ในตู้ที่เดี๋ยวจะสั่งทำ เพื่อเป็นที่ระลึก คงจะไม่เอาป้ามาทรมานอีกแล้วล่ะ
ขอบคุณที่สู้มาด้วยกันทุกสถานการณ์ ถ้าไม่มีป้าก็ไม่มีผม
อยากบอกป้าว่าป้าคือสิ่งสำคัญที่สุดอย่างนึงในชีวิตผมเลยนะ
รักป้าเสมอ🥰🥰🥰
โฆษณา