31 ม.ค. 2020 เวลา 23:08 • ท่องเที่ยว
อู่ฮั่น… เอ๊ะ! อย่าเพิ่งตกใจนะจ๊ะ
โธ่ หมวยจ๋า..
เรื่องสั้นๆ นี้พูดแตะถึงอู่ฮั่น แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องในตอนนี้ให้ตื่นเต้น
ถนนคนเดินเจียงฮั่น อยู่ในเขตฮั่นโข่ว ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำแยงซีในเมืองอู่ฮั่น สองข้างทางเรียงรายไปด้วยร้านรวง หน้าตาอาคารทรงยุโรปอายุเฉลี่ยร้อยปี ปกติถนนคนเดินสายนี้คึกคักจอแจที่สุดในอู่ฮั่น ถึงแม้ตอนนี้จะกลายเป็นถนนร้าง แต่อีกไม่นานมันก็จะกลับมาเหมือนเดิม
ภาพและเรื่องราวสนุกๆจาก อาจารย์สมพงษ์งามแสงรัตน์
ซอยแยกออกไปจากถนนสายใหญ่ มีตรอกสั้นๆ สายหนึ่งเรียกว่าเจียงฮั่นชุน ตรงต้นตรอกมีร้านเกี๊ยวอร่อยราคาถูก ซึ่งปกติเกี๊ยวข้างถนนในอู่ฮั่นราคาถูกทั้งนั้น เขาใส่ในชามสังกะสีเคลือบอีนาเมลลายดอกไม้ ชามละ 5-6 หยวน น้ำซุปใส่กุ้งฝอย เห็นตากุ้งดำๆ ลอยเหนือน้ำซุป
ถัดร้านเกี๊ยวนี้ไปไม่กี่บ้าน มีโฮสเทลนอนรวมที่ปรับปรุงมาจากแฟลตรุ่นเก่า หน้าตาดึงดูดใจ แต่บรรยากาศภายในขมุกขมัวเหลือ จะว่าไปตึกสองข้างที่ขนาบตรอกเล็กๆ นี้เป็นแฟลตเก่าทั้งนั้น บางบ้านปล่อยชั้นล่างให้เช่า กลายเป็นร้านกาแฟเล็กๆ น่าลอง หรือร้านขายของดีไซน์ที่น่าแวะ
เมืองอู่ฮั่นเป็นเมืองน่าเดินเที่ยวสำหรับคนชมชอบอาคารเก่า ที่นี่เป็นเมืองท่าสำคัญ เหมือนกับในหลายเมืองเช่น เซี่ยงไฮ้ เทียนจิน กว่างโจว ที่เคยถูกประเทศตะวันตกเช่นอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมันและรัสเซียบังคับให้เปิดเป็นเมืองท่าเสรี และเป็นพื้นที่สิทธิสภาพนอกอาณาเขตในปลายสมัยชิง เขตฮั่นโข่วเลยมีอาคารเก่าแก่หน้าตางามๆ เหลือให้เห็นอยู่มาก จนบางคนเรียกที่นี่ว่าชิคาโกตะวันออก
รูปนี้วาดในเย็นวันหนึ่ง บนถนนคนเดินเจียงฮั่นที่ว่า โดยเลี่ยงเข้าหาเวิ้งเล็กๆ เพื่อไม่ให้ใครเดินเตะ นักเรียนศิลปะกลุ่มใหญ่สัก 20 คนที่มาเที่ยวเมืองอู่ฮั่น ให้เผอิญเดินผ่านมากับครู สิ่งที่คาดได้ เขาและเธอพากันเข้ามามุงดู จนมือไม้ผมไม่เป็นตัวเอง ระบายสีเจือน้ำเปล่าวนไปมาหลายรอบ
ไม่ดูเปล่า สุดท้ายมีเสียงหมวยนางหนึ่งลอดออกมาเย้าครูตัวเองที่ยืนอยู่ด้วยกันตรงนั้นจนได้ว่า "เหล่าซือ..เหล่าซือเขียนอย่างลุงคนนี้ได้บ้างมั้ยอ่ะ"
แกคงไม่รู้ว่าผมฟังออก แต่ผมสะดุ้ง โธ่ ! นังหมวย นี่คำชมใช่มั้ย แล้วจะให้เฮียทำหน้ายังไงกับครูลื้อ หรือถ้าหายตัวได้ เฮียหายไปแล้ว เฮ้อ ! ..
โฆษณา