4 ก.พ. 2020 เวลา 04:09 • การศึกษา
เมื่อย่างเข้าวัยชรา คนเราจะผ่านจากการเป็นผู้สูงอายุกลุ่มไม่ต้องการพึ่งพา ซึ่งเดินไปไหนมาไหนและช่วยตัวเองได้ 100% ไปสู่การเป็นผู้สูงอายุกลุ่มพึ่งพา ซึ่งต้องพึ่งคนอื่นบางเรื่อง บางครั้งแล้ว ก็เดินหน้าต่อไปเป็นผู้สูงอายุติดเตียงหรือกลุ่มพึ่งพา ซึ่งต้องพึ่งคนอื่นตลอดเวลาตลอดไป การจะตั้งหลักดูแลตัวเองไม่ให้เป็นภาระแก่คนอื่นเร็วเกินไปจึงควรทําความรู้จักเอกลักษณ์ของผู้สูงอายุแต่ละกลุ่มไว้บ้าง ดังนี้
เส้นแบ่งระหว่างการเป็นผู้สูงอายกลุ่มไม่ต้องการพึ่งพากับกลุ่มกึ่งพึ่งพาคือ ถ้าทำกิจกรรมสำคัญ 7 อย่างนี้ เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ก็ถือว่าต้องไปเข้ากลุ่มพึ่งพา ได้แก่
1. อยู่คนเดียวไม่ได้ คือเหงาแล้วจะมีอันเป็นไปรวมถึงการสื่อสารกับโลกภายนอกไม่ได้ โทรศัพท์ไม่ได้
2. ไปไหนมาไหนเองไม่ได้
3. ทำอาหารกินเองไม่ได้
4. ไปจ่ายตลาดช้อปปิ้งเองไม่ได้
5. ดูแลที่อยู่ของตัวเองไม่ได้ หมายถึงปัดกวาดเช็ดถูทิ้งขยะ
6. บริหารยาตัวเองไม่ได้
หมอให้กินยาอะไรบ้างไม่รู้ทำไมถึงต้องกินยาแต่ละตัวไม่รู้ กินอย่างไรไม่รู้ ขนาดเท่าไหร่ไม่รู้ มีผลข้างเคียงอย่างไรไม่รู้
7. บริหารเงินของตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าเงินตัวเองมีเท่าไหร่ติดลบไปแล้ว หรือยังจ่ายบิลต่างๆ เช่นประปาไฟฟ้าอินเตอร์เน็ตรับเงิน (ถ้ายังมีรายรับ) โอนเงิน ฝากเงินทำไม่ได้ทั้งนั้น
ส่วนเส้นแบ่งระหว่างกลุ่มผู้สูงอายุกลุ่มกึ่งพึ่งพากับกลุ่มต้องการพึ่งพาคือ เมื่อใดก็ตามที่ทำกิจจำเป็นห้าอย่างนี้ ไม่ได้แม้เพียงอย่างเดียวก็จะถูกจัดไปเข้ากลุ่มต้องพึ่งพา
1. ทำความสะอาดตัวเองไม่ได้ เช่น อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ตัดเล็บห วีผม
2. ใส่เสื้อผ้าเองไม่ได้
3. กินเองไม่ได้ต้องป้อนหรือใช้สายยาง
4. ควบคุมการที่นี่ไม่ได้หรือเข้าห้องสุขาเองไม่ได้
5. เคลื่อนไหวไม่ได้ลุกจากเตียงเองไม่ได้เดินหรือขึ้น
ทั้งหมดนี้เรียกว่าจาก 7 ไป 5 สาละวันเตี้ยลงการจะดูแลตัวเองให้ดี ไม่ไปเป็นภาระแก่คนอื่นก็ต้องเริ่มที่อย่าเป็นคนแก่ขี้อ้อนใน 7 ประเด็นแรกให้ได้คืออย่าขี้เหงา ต้องไปไหนมาไหนเอง ทำกินเอง จ่ายตลาดเอง ปัดกวาดเช็ดถูทิ้งขยะบ้านด้วยตัวเอง จัดยากินยาเอง และดูแลการเงินหนี้สินของตัวเองให้เป็นระเบียบไม่ยุ่งเหยิงรุงรังจึง จะเป็นคนแก่แบบมิอนาคตคือคนแก่ที่พึ่งตัวเองไปได้นานเท่านาน
ถ้ายังไม่แก่ก็ออกกำลังกาย กินอาหารดีๆ ใสหน้ากากอนามัยด้วยล่ะ จะไก้แก่แบบไม่แคร์สายตาใคร
โฆษณา