ตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอน
ภาพจากภาพยนตร์ ครูบ้านนอก บ้านหนองฮีใหญ่ นับว่าเป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจของผม
ณ ดินแดนชนบทอันห่างไกลความเจริญ สถานที่ที่เป็นความหวังของชาวบ้าน และอาจจะเป็นที่พึ่งทางใจแห่งที่สองที่นอกเหนือจากวัด นั่นก็คือ “โรงเรียน”
แต่จะมีครูสักกี่คนที่อยากจะไปสอนที่นั่น แต่คงไม่มีใครไม่อยากสบาย (อ้าวเฮ้ย! การไปสอนที่โรงเรียนชนบท เขาก็ไม่ได้ให้ไปแบกปูนน่ะจะได้หนัก)
ย้อนกลับไปในสมัยที่ผมยังเรียนประถม ผมตั้งใจและถูกปลูกฝังมาแต่เด็กแล้วว่า “ต้องเป็นครู” บางครั้งในตอนนั้นเราอาจจะไม่มีโอกาสได้รู้จักกับอาชีพอื่น นอกจาก ครู ตำรวจ ทหาร ตัวเลือกก็มีแค่นี้
แต่กระผมเรียนครูก็ไม่ใช่เพราะโดนบังคับหรอกน่ะครับ แต่มันคือเสียงของหัวใจจริงๆ ในสมัยที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมสมัครแค่”ครู” อย่างเดียวจริงๆ ไม่มีที่อื่นสำรองเลย
ในสมัยประถมนั้นมีครูท่านหนึ่งที่สอนมาตั้งแต่รุ่นพ่อ รุ่นแม่ รุ่นน้าผมอีก แม้ผมจะได้มีโอกาสได้เรียนกับท่านเพียงครึ่งเทอมในตอน ป.6 แต่ก็ทำให้ผมรู้ถึง จิตวิญญาณของความเป็นครู
ท่านคือผู้เสียสละอย่างแท้จริงแม้ท่านจะเกษียณไปแล้ว แต่ท่านก็ยังแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ ไม่ไปแล้วไปลับ
น้าของผมเป็นครูก็เพราะมีครูท่านนี้เป็นต้นแบบ และผมก็มีท่านเป็นต้นแบบเช่นกัน นั่นจึงทำให้ผมทราบว่า
การที่เราปฏิบัติตัวให้เป็นแบบอย่างโดยที่ไม่ต้องบอกเลยว่า “เธอต้องเป็นแบบฉันน่ะ” นั่นทำให้คนที่พบเห็นเกิดศรัทธาและอยากจะเดินตามรอย
นั่นเปรียบเสมือนการทำความดีทางอ้อม เพราะเราได้จุดประกายเส้นทางชีวิตที่ดีงามให้กับชีวิตคนๆหนึ่ง
เด็กทุกคนล้วนมีสิทธิ์ที่จะเดินตามฝันนั่นคือสิ่งที่เด็กทุกคนมีเหมือนกัน แต่ต่างกันแค่ เด็กชนบทนั่นยังขาด”โอกาส”
แล้วใครล่ะจะชี้เส้นทางสว่างให้พวกเขาล่ะ ถ้าไม่ใช่”ครู”
ปัญหาคุณภาพชีวิตนั้นไม่ใช่จะแก้ด้วยเงินที่รัฐบาลนั้นช่วยเหลือ แต่จะแก้ได้เพราะ”ความรู้” ความรู้ที่เราจะนำเข้าไปพัฒนา
และที่สำคัญที่สุด คือ “ความรู้ที่เด็กชนบทเหล่านั้น เด็กที่เป็นอนาคตของชาติ ได้นำกลับไปพัฒนา บ้านเกิด”
แล้วใครจะเป็นคนจุดประกายและมอบเส้นทางที่ไปสู่ความรู้ให้กับเขา ถ้าไม่ใช่”ครูบ้านนอก”คนนั้น
ฝากติดตามด้วยครับ
#gotoครูบ้านนอก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
