เรื่องสั้น : รุ่นพี่ที่แอบชอบ
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ รักใครชอบใครก็บอกเขาไปนะ...
.
ข้อความไลน์เด้งขึ้นมาในโทรศัพท์ คนกดส่งมาเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งของฉันสมัยเรียน
.
เอาให้เต็มยศต้องเรียกว่ารุ่นพี่คนหนึ่ง(ที่ฉันแอบชอบ)สมัยเรียน
มันอาจเป็นแค่ความรักแบบแอบกรี๊ดใครสักคน แบบที่แค่แอบมองก็หวั่นไหว เวลาเขายิ้มให้ก็ใจเต้นตึกตัก ว่างๆนั่งนึกถึงเขาแล้วก็เขินเป็นบ้าอยู่คนเดียว
.
แต่ตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่โคตรมีความสุขเลย
รักใครชอบใครก็บอกเขาไปเหรอ... ฉันได้แต่อมยิ้ม
ถ้าทุกคนต่างมี “พี่โชน” เป็นของตัวเอง คนๆนี้แหละคือพี่โชนของฉัน (พี่โชนคือมาริโอ้ เมาเร่อ ในหนังเรื่องสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก เผื่อบางคนเกิดไม่ทัน)
.
พี่โชนของฉันไม่ได้หล่อขนาดมาริโอ้ แต่สิ่งที่ทำให้แพ้มากคือรอยยิ้ม... ไม่รู้ว่าเพราะเขายิ้มสวย หรือจริงๆก็แค่เราชอบเขากันแน่ ยิ้มมาทีไร โลกมันถึงได้สดใสไปหมด
พี่โชนไม่เคยรู้ว่าฉันแอบปลื้ม สเตตัสเราก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องในชมรมที่ก็ไม่ได้สนิทสนมกันสักเท่าไหร่ มีรุ่นน้องผู้หญิงคนอื่นที่เขาสนิทกว่าด้วยซ้ำ
พอพี่เขาเรียนจบ ม.ปลาย เราก็ห่างหายกันไป จนกระทั่งวันหนึ่งที่บังเอิญได้มาเจอกันบนสะพานลอยหน้าบริษัท
.
ปรากฎว่าบริษัทที่เราสองคนทำงานอยู่ในตึกเดียวกัน ที่ตลกคือเราต่างทำงานที่นี่กันมาได้สักพัก แต่ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย
.
จังหวะที่หันมาเจอกันแบบงงๆบนสะพานลอยมันพอดีเอามากๆ ถึงแม้จะต้องใช้เวลาหลายนาทีหน่อยกว่าพี่เขาจะนึกชื่อฉันออก แต่แค่ยังจำได้ว่าฉันเป็นน้องในชมรมก็ขอบคุณมากแล้ว
พี่โชนที่ฉันเจอคือพี่โชนเวอร์ชั่นอัพเกรดที่ดูโตขึ้นและดูดีขึ้น(มาก) แถมยังพูดเก่งและยียวนกวนประสาทกว่าแต่ก่อน
.
แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมเสมอคือรอยยิ้ม ที่ก็ยังทำให้ฉันใจสั่นอยู่ดี
ไหนใครบอกว่า คนเราพอไม่เจอกันนานๆก็จะรู้สึกเฉยๆกันไปเองไง
.
ไม่เห็นจะจริงเลย...
พอบังเอิญเจอกันครั้งแรก หลังจากนั้นเราก็ได้เจอกันอีกเรื่อยๆ ตามลิฟท์, 7-11, ร้านข้าว, ร้านกาแฟ, ตลาดนัดข้างตึก
.
แม้จะแค่ทักทายสั้นๆหรือแค่โบกมือให้ ฉันก็แอบรู้สึกลิงโลดในใจตลอด
.
ที่กรี๊ดที่สุดก็คือพี่เขามาขอแอดเป็นเพื่อนใน Facebook ซึ่งอันที่จริงฉันรู้เฟสพี่เขาตั้งนานแล้วล่ะ แต่ไม่เคยกล้าส่งคำขอเป็นเพื่อนไปสักที
พอใกล้วันที่อาจารย์ที่ปรึกษาชมรมจะเกษียณอายุ ก็มีรุ่นพี่อดีตประธานชมรมเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดงานเลี้ยงให้อาจารย์ ฉันและพี่โชนจึงถูกเชิญให้เข้ามาอยู่ในกรุ๊ปไลน์ของชมรมด้วย
.
เราสองคนไม่เคยคุยไลน์กันเป็นการส่วนตัวหรอก ประโยคสุขสันต์วันวาเลนไทน์ที่พี่โชนส่งมา ก็ส่งมาในกรุ๊ปไลน์นี่แหละ
การแอบชอบใครสักคนหนึ่งเงียบๆ โดยไม่ทำตัวกระโตกกระตากให้เขารู้ มันก็ดีเหมือนกันนะ
.
อย่างน้อยปีนี้เขาก็มาอวยพรวันวาเลนไทน์ให้เรา ถึงแม้จะอวยพรรวมๆให้ทุกคนก็เถอะ
ไลน์!
.
เสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ในโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันกดไปที่แถบที่แจ้งเตือนว่าพี่โชนส่งรูปเข้ามาในไลน์
แต่เดี๋ยว... นี่มันมันไม่ใช่กรุ๊ปไลน์ชมรมนิ นี่มันไลน์ส่วนตัวของฉันเอง
.
รูปที่ส่งมาดูเบลอๆและเหมือนครอปมาแค่บางส่วน แต่มันคือรูปฉันกับพี่โชนในชุดนักเรียน ม.ปลาย เราไม่ได้มองกล้อง ในมือของพี่โชนถือดอกกุหลาบสีแดง
รูปนี้มันถ่ายไว้ตอนไหนกันเนี่ย? ฉันนิ่งคิดอยู่หลายวิกว่าจะนึกออก
.
มันคือรูปที่ห้องชมรมตอนพี่โชนเรียนจบ ที่พวกรุ่นน้องจะเอาดอกกุหลาบมาแสดงความยินดีกับพี่ ม.6
.
เป็นช่วงเย็นหลังเลิกเรียนที่แสนจะวุ่นวาย ตอนที่ฉันยื่นดอกกุหลาบให้พี่เขา ฉันยังไม่ได้พูดแสดงความยินดีด้วยซ้ำ เพราะเพื่อนๆพี่โชนกำลังเร่งให้เขารีบออกไปถ่ายรูปรวมที่ด้านหน้าตึก
.
ตอนนั้นฉันกับพี่โชนคงถูกถ่ายติดเข้าไปในกล้องของใครสักคน
สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ...
.
และนี่คือข้อความแรกจากรุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบ ต่อจากรูปนั้น
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
