นี่คือโพสบ่นไปเรื่อย
ที่แอดหายหน้าหายตาไปหลายวันนี่ไม่ใช่เรื่องอะไร แอดก็เหนื่อยเท่านั้นเองครับ เหนื่อยกับสารพัดเรื่องรอบตัว ถึงตรงนี้จะเริ่มบ่นแล้ว ใครไม่อยากฟัง กดข้ามได้เลยฮะ
เหนื่อยกับเรื่องโรคระบาด
คือที่เหนื่อยนี่ไม่ใช่อะไร แต่เหนื่อยที่ยิ่งเราเข้าใกล้โรคระบาดเท่าไหร่ ยิ่งดูเหมือนว่าพวกเราเข้าใกล้ความเป็นปีศาจเข้าไปทุกที
ราวกับพวกเรากำลังเป็นเป็นซอมบี้เหมือนในหนังที่เขาชอบสร้างกัน
เราขาดสติกันง่ายขึ้นจนน่ากลัว
เราขาดแคลนหน้ากากอนามัย ทั้ง ๆ ที่มีวางขายในร้านสะดวกซื้อ แต่โรงพยาบาลแทบจะไม่มีใช้
แอลกอฮอล์ล้างแผล หายากยิ่งกว่าบรั่นดีแบบ VSOP
เจลแอลกอฮอล์ที่กวนกันเอง โครม ๆ โดยที่ไม่รู้ว่า % แอลกอฮอล์จะพอฆ่าเชื้อไหม
กระดาษชำระ กลายเป็นสินค้าหายากในบางประเทศ
ผ้าอนามัย ผ้าอ้อม ยกทรง ก็มีคนพยายามเอามาทำหน้ากาก บ้างคนอาจขำ ๆ แต่บางคนเชื่อและทำจริง
วิธีการป้องกันโรคระบาดสารพัด ที่แชร์กันมาทุกช่องทาง ขนาดพ่อแม่แอดเองยังส่งมาทุกวัน จนทนไม่ไหวต้องบอกไปว่า พวกนี้มันข่าวปลอมและหลอกลวง
ประกาศจากภาครัฐที่ไม่เคยซ้ำกันในแต่ละวัน
ผู้เชี่ยวชาญ แสดงทัศนคติและความรู้แบบหักล้างกันเองไปมาเต็มหน้าฟีด จนบางทีไม่รู้จะเชื่อใคร
ตอนไม่บินไปช่วยที่จีนก็บอกชักช้า พอแรงงานเกาหลีกลับมาบอกอันตราย
มีคนไทยติดเชื้อจนเสียชีวิต บางคนออกมาบ่นด่าว่ารักษาไม่ได้เรื่อง หมอไทยไม่เก่ง โรงบาลรัฐห่วย ไปไกลขนาดนั้นก็มี
และอื่น ๆ อีกมากมายที่พูดหรือบอกทั้งวันคงไม่จบ
ผมไม่โทษใคร ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจ ผมยังเชื่อว่าทุกคนมีความปรารถนาดีต่อกันเสมอ
ผมแค่รู้สึกว่า เพราะพวกเราเองรึเปล่าที่กำลังเร่งให้ทุกอย่างมันเลวร้ายไปเรื่อย ๆ
เราหวาดกลัวจนเริ่มกักตุนกันจนใกล้คลั่ง เหล่าพ่อค้าหน้าเลือดจึงมีช่องทางให้หากินบนความทุกข์อย่างอิ่มหมี
กระทั่งเอาของใช้แล้วมาซัก อบ รีด ขายใหม่ก็ยังมี
พวกเรากดดันกันเองทุกทาง ผ่านการแชร์ คอมเม้น และเผยแพร่สารพัดช้อมูลที่เรามั่นใจโคตร ๆ ว่ามันถูก
และบางทีก็มาพบทีหลังว่ามันไม่ใช่เลย แต่ก็สายเกินกลับตัวเสียแล้ว
เราลากเอาทุกเรื่องมายำรวมกัน ทั้งการเมือง โรคร้าย ช่องว่างชนชั้น สิทธิเสรีภาพ ความไม่เป็นธรรม รายรับ ปากท้อง เอามารวมกันจนบางทีเราก็สับสนว่าตกลงที่เรากำลังโกรธ กำลังกลัว กำลังโมโห กำลังพรั่นพรึง กำลังเดือดดาล มันคือเรื่องอะไรกันแน่
เหมือนเราเติมเชื้อความทุกข์ในใจ อย่างไม่รู้ตัวทีละน้อย ๆ จนบางที เราลืมไปว่า เรากำลังต่อสู้กับอะไรกันแน่
รัฐบาล
นักการเมือง
พ่อค้าหน้าเลือด
คนเห็นแก่ตัว
โรคร้ายอำมหิต
สังคมของการเหยียดหยัด
คนรอบข้างที่หวาดระแวงทุกอย่าง
หรือคนฝั่งตรงข้ามทางการเมือง
เรากำลังทำอะไรกันอยู่หนอ
บางทีก็เหนื่อย จนอยากปล่อยตัวเองไปตามกระแสบ้างเหมือนกัน
มันคงง่ายถ้าเราจะตามคนหมู่มากไป เสียอย่างนั้น
เพราะมันยากที่เราจะค่อย ๆ มองอย่างเป็นกลาง ใช้สติและสายตามที่ไร้อคติมองทุกเหตุการณ์รอบตัวอย่างใจเย็น
ลองเริ่มง่าย ๆ ที่
กินของร้อน
ใช้ช้อนกลาง
ล้างมือด้วยสบู่อย่างละเอียดละออบ่อย ๆ
เลี่ยงไปที่คนหนาแน่น
แค่นี้ผมว่าเราช่วยประเทศที่เรารักได้ครึ่งทางแล้วนะ จริง ๆ
ส่วนเรื่องอื่น พัก ๆ วางไว้บ้างก็ได้
คุยกับคนในครอบครัวบ้างหรือยังว่าเราควรทำอะไร อย่างไร และเพราะอะไร
แบบนั้นไม่ใช่หรือที่เราต้องการจริง ๆ จากภาวะแบบนี้
ผมรักประเทศนี้นะ แม้ว่าบางที่จะรู้สึกเหนื่อยมากจริง ๆ แต่ก็รักมากอยู่ดี
ขอให้ทุกคนมีสติ และมีสุขภาพที่แข็งแรงครับ รักทุกคนนะ จริง ๆ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
