8 มี.ค. 2020 เวลา 15:26
ตอนที่ 25 นักเดินทางข้ามมิติกับวิญญาณที่หายไป (1)
“มีวิญญาณ 3 ดวงที่ข้าต้องไปนำทาง แต่ไม่พบแม้ร่องรอย อาจเป็นฝีมือของ anchor ต้องรบกวนท่าน onyx ละ”
“anchor รึ นั่นมันตัวป่วนในบรรดา shade ของเจ้าเลยนี่”
“โจเอล ลำบากเจ้าแล้ว” ชายชราร่างเล็ก ผมและเครายาวสีเทาหันมาเอ่ยกับผม
“โธ่ ผมยังไม่เต็มอิ่มกับมิตินี้เลย เดี๋ยวขอบันทึกรหัสมิติกับวันเวลาก่อน” ผมบ่นอย่างเซ็ง ๆ แต่ก็เข้าใจว่า grey คงจนปัญญาแล้วจริง ๆ
‘E314159265358979323846264338327950288420 วันที่ 2/3/2516 โอ๊ะ ต้องแวะแผงหนังสือพิมพ์เสียหน่อย’ ผมจัดเก็บรายละเอียดของมิตินี้ลงใน endless slot และไม่ลืมทำเรื่องสำคัญก่อนที่จะไปยังมิติของโลกปัจจุบัน
ภาพโดย philpace จาก Pixabay
‘ผู้หญิง กระท่อมที่ใกล้พังข้างสลัมริมคลอง’
‘ทารก ป่าช้าข้างทาง’
‘ผู้ชาย อะพาร์ตเมนต์เก่าโทรมที่ลึกเข้าไปในซอย’
‘มีเพียงกายเนื้อที่หลงเหลืออยู่เท่านั้น’
ผมตระเวณไปที่จุดพบศพ โรงพยาบาล สถานีตำรวจ พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ที่บันทึกข้อมูล ศพทั้ง 3 มีจุดเชื่อมโยงคือเป็นศพไร้ญาติ แต่ทำไมถึงไม่เจาะจงว่าเฉพาะทารก เฉพาะผู้หญิง หรือนี่ก็เป็นการเจาะจง
อีกจุดสังเกตหนึ่งคือข้อมูลผู้พบศพซึ่งไม่เกี่ยวข้องกันเลย โรงพยาบาลและสถานีตำรวจก็ไม่ซ้ำแห่ง ผมตีกรอบแคบลงมาจนเหลือแค่
‘เจ้าหน้าที่กู้ภัย’
และเรียกมันว่า ‘นักสะสมวิญญาณ’
ความสามารถในการกักวิญญาณของ anchor จะต้องมีสิ่งของที่กายเนื้อเคยสัมผัส
ถึงผมจะเดินทางข้ามมิติได้ แต่ก็มีข้อจำกัดเพียงวันละสองครั้ง
ยิ่งไม่รู้วันเวลาแน่นอนก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร ผมจึงเลือกที่จะหาข้อมูลและรอ
“นั่น น่าจะใช่มัน” ผมพูดเสียงดังเมื่อเห็นหนุ่มกู้ภัยคนหนึ่งก้มลงเก็บเสื้อกันฝนสีชมพูจากข่าวพลบค่ำ ถึงภาพจะไม่ค่อยชัดเพราะกล้องวงจรปิดคุณภาพต่ำของร้านค้าแถวนั้นแต่ผมก็ค่อนข้างมั่นใจ
ผมรู้สถานที่และเวลาแล้ว ผมข้ามมิติไปโผล่ที่นั่นก่อนเวลานิดหน่อย
ผมยืนรอเหตุการณ์ที่ปากซอยห่างออกไปราว 50 เมตร เห็นชายสูงวัยอายุไล่เลี่ยกับผมกำลังเดินก้มหน้ากดมือถือใกล้เข้ามา
เอี๊ยดดดดด โครม!!! แคร่ก แคร่ก ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก
ภาพสยดสยองของรถกระบะเสียหลักชนรถมอเตอร์ไซค์ ของเหลวสีแดงไหลปะปนกับน้ำฝน หมวกกันน็อคบุบหล่นข้าง ๆ ร่างที่กระตุกเบา ๆ ห่างออกไปไม่เกิน 5 ก้าว ใบหน้าชายสูงวัยที่ทรุดตัวลงกับพื้นแทบจะสัมผัสกับโคมไฟหน้ารถกระบะ เสียงผู้คนร้องระงมด้วยความตกใจขณะที่เสียงรถกู้ภัยแหวกอากาศเข้ามาสอดแทรก
ผมเรียกพี่วินปากซอยที่อยู่ใกล้ ๆ ให้ขับตามรถกู้ภัยคันนั้น โดยอ้างว่าตามจับชู้
พี่วินทำหน้างง ๆ ก่อนจะยิ้มมุมปากและบอกว่า “ลุงเรียกถูกคันแล้ว”
หลังจากส่งคนเจ็บที่โรงพยาบาล รถกู้ภัยก็วิ่งไปจอดรอที่ริมถนนแห่งหนึ่งจนมืด ผมเลี้ยงข้าวพี่วินที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม และคอยจับตาดูตลอด ชายอีกคนลงมาซื้อข้าวกล่องแล้วกลับไปขึ้นรถ จากนั้นรถกู้ภัยก็แล่นออกไป ผมกับพี่วินตามจนถึงมูลนิธิ
ราวครึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มเปลี่ยนชุดเดินออกมาแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ คาดว่าคงจะกลับที่พัก
พี่วินตามอยู่ห่าง ๆ ไม่ให้ผิดสังเกต
ชายหนุ่มเลี้ยวเข้าอะพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง
ผมลงจากรถ ให้เงินพี่วินไปหนึ่งพัน ทำทีเป็นคนพักที่เดียวกันเดินตามเข้าไป
ชายหนุ่มเปิดประตูห้อง ผมรีบประกบด้านหลัง มือหนึ่งเอาผ้าปิดปาก อีกมือหนึ่งใช้นิ้วชี้กดที่แผ่นหลัง ดันตัวเข้าไปแล้วปิดประตู
“อย่าดิ้น ถ้าเอ็งให้ความร่วมมือ ข้าจะไม่ทำร้าย เอ็งเก็บเสื้อกันฝนของคนเจ็บทำไมวะ” ผมพูดข้างหูชายหนุ่ม
“ อ๋ ม อ๋ อ โ อ้ ด อ า อ้ า อิ ด อ า ก อ อ ก อ่ อ น ”
“พูดอะไรวะไม่รู้เรื่อง อ้อ อย่าเสือกร้องนะโว้ย” ผมเอามือออกจากปากแล้วรัดเบา ๆ ที่เหนืออก นิ้วชี้กดแรงขึ้น
“ผมขอโทษ ผมเพิ่งทำครั้งแรก ผมไม่ทำอีกแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ” เสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัวทำให้ผมอยากจะเชื่อ แต่ยังต้องพิสูจน์
ผมฟาดสันมือเข้ากับท้ายทอยแรงพอที่จะทำให้ชายหนุ่มหลับสักพัก
“grey ในห้องนี่มีวิญญาณที่หายไปไหม” ผมพูดกับรูปภาพสีเทาบนหน้าจอมือถือ
“ไม่”
“ผิดตัว ไอ้บ้านี่ไม่ใช่นักสะสมวิญญาณ” ผมสบถอย่างหัวเสีย
ผมมองไปรอบ ๆ ที่นี่คือห้องพักของโรงแรม นาฬิกาบนผนังเลยเที่ยงคืนนิดหน่อย
“หลานรักของนายรวมสองโลกคู่ขนานน่ะ” onyx กระชิบข้างหูผม
“หลาน!? เกิดอะไรขึ้น”
“หลานนายเป็นคนขับกระบะคันที่พุ่งชนไงล่ะ”
ผมถอนหายใจทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนุ่ม ๆ
“ดี อย่างน้อยเราก็รู้เบาะแสหลายอย่าง” ผมค่อย ๆ เอนกายลงนอน ผมเชื่อว่าโจมันเอาตัวรอดได้ด้วยความช่วยเหลือของ black
“รวมสองโลกคู่ขนาน...คิดถึงจัง เมื่อก่อนผมก็ใช้บ่อย อยากแก้ไขอะไรก็ง่ายไปหมดเหมือนโหลดเซฟเกมมาเล่นใหม่ อยู่กับ onyx ถึงจะเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ไม่ได้แต่ก็ไปได้ทุกมิติ ทุกเวลา ดีนะที่ onyx เป็น shade ของ black ไม่อย่างนั้นผมคงลืมเหตุการณ์วันนี้ทั้งหมด” ผมพึมพำเรื่อยเปื่อยจนผล็อยหลับไป
คุยกัน
มั่นใจเอามาก ๆ ว่าคนที่เพิ่งมาอ่าน ไม่รู้เรื่องแน่นอน เพราะมันต้องอ่านตอนที่ 2 กับอีก 2 ตอนของพี่เรื่องสั้นที่อ้างอิงท้ายตอนที่ 2 แถม 2 ตอนถัดไปก็เกี่ยวเนื่องกับตอนที่ 24 อีก
<(_ _)>
..
เป็นกำลังใจให้ทุกคนรอดพ้นจากไวรัส covid-19 ครับ
\(0^◇^0)/

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา