13 มี.ค. 2020 เวลา 15:01 • ไลฟ์สไตล์
ห่างหายไปนาน...คิดถึงจัง 😊
ไม่ได้เข้ามาBDนานมากเลย
เนื่องจากแอดต้องไปต่อสู้กับมรสุมหลายระลอกในชีวิตค่ะ ยอมรับว่า ตั้งแต่เริ่มศักราชมานี่ แอดแทบรับมือกับความเปลี่ยนแปลงต่างๆที่ได้เจอแทบไม่ไหว
ไหนจะเรื่องเศรษฐกิจ ไหนจะเรื่องภัยพิบัติ ไหนจะเรื่องโรคภัยไข้เจ็บต่างๆอีก
มรสุมหลักๆของแอด ในวัย 29 เอาหลักๆเลยนะคะ
ไม่รู้ว่ามันหนักมากมั้ย เพราะสำหรับบางคน อาจเคยเจอมาหนักกว่านี้
อย่างที่แอดได้เคยโพสต์ไปแล้ว ว่าแอดนั้น เพิ่งถูกแฟนที่คบกันมา 5 ปีกว่า บอกเลิก ด้วยเหตุผลบางประการที่เค้าบอกแอดมา ซึ่งแอดก็ยอมรับในการตัดสินใจของเค้าค่ะ ก็คิดว่า เค้าคงมีเหตุผลของเค้าแหละเนอะ
ช่วงแรกๆ แอดยอมรับค่ะว่า จิตตกมาก กินไม่ได้ นินไม่หลับ เฝ้าถามคำถามกับตัวเองซ้ำๆ โทษตัวเองซ้ำๆว่าเราไม่ดีตรงไหน มันเป็นความรักครั้งแรกอะเนอะ ก็เสียใจพอสมควร พยายามนะ ให้เรากลับมาคุยกันอีกครั้งได้มั้ย แต่สุดท้าย มันเหมือน เค้าฝืนอะ ความรู้สึกเราทั้งคู่ คงไม่เหมือนเดิมแล้ว
แอดก็ยอมรับนะว่า ช่วงหลังๆมานี่ ที่บ้านแอดมีปัญหาเรื่องหนี้สินอิรุงตุงนัง แอดระบายกับเค้ามากไป เค้าบอกเค้าไม่อยากฟังแล้ว เค้าเหนื่อย ที่บ้านเค้าเองก็กำลังมีปัญหาหนัก
แอดยอมรับว่า ช่วงนั้นอ่อนแอจริงๆ หันไปทางไหนก็เหมือนจะมืดไปหมด เอาแต่ร้องไห้ แล้วก็พูดคล้ายๆจะคิดสั้น เอะอะจะตาย จะตาย คือมันไม่ใช่แค่เรื่องหนี้สิน เรื่องคนรัก แต่มันยังมีเรื่องถูกใส่ความ จนต้องผิดใจกับเพื่อนๆ ที่ทำงานก็มีปัญหาเพราะแอดเพิ่งย้ายมาใหม่ ปรับตัวยังไม่ค่อยได้ ไหนจะญาติพี่น้องล้มป่วยกระทันหันทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายแม่ หลานๆอีก แอดเอามารุมสุมกันมั่วไปหมด
ตอนที่เลิกกัน แอดก็คิดนะว่า เออ แบบนี้แหละดีแล้ว
เค้าจะได้ไม่ต้องมาลำบาก มารับรู้เรื่องราวห่าเหวอะไรของเราอีก ปล่อยเค้าไปเจออะไรดีๆที่รออยู่ข้างหน้า
อย่ารั้งเค้าเลย บวกกับความน้อยใจ คล้ายภาวะโรคซึมเศร้าอะ เค้ามาง้อนะ แต่แอดบอกเค้าว่า ในเมื่อตัดสินใจเดินออกไปแล้ว ก็ออกไปให้สุด
แอดคิดว่า แอดจะเข้มแข็งได้ มันต้องดีขึ้นสักวันแน่นอน
แต่เหตุการณ์มันกลับไม่ได้เป็นไปง่ายดายขนาดนั้น
ชีวิตน้อชีวิต แอดดันมาตรวจเจอสิ่งผิดปกติบางอย่างในท้อง ถามหมอว่า ตั้งครรภ์รึป่าว คำตอบคือใช่ แต่ลูกของเราไม่อยู่แล้ว นาทีนั้น มันบอกไม่ถูก ว่าควรรู้สึกยังไงดี มันเหมือนทุกอย่างพังครืนลงมา จากที่เศร้าอยู่แล้วมันเสียใจแบบบอกไม่ถูกเลย ตอนนั้นคิดถึงเค้ามาก
ถ้าวันนั้นแอดไม่ใจร้อน ใช้อารมณ์ เรื่องราวคงไม่เป็นแบบนี้
คิดได้อย่างนั้น ก็รู้สึกผิดกับคนรักมากอะ แอดไม่ได้อยากจบแบบนี้ อย่างน้อยๆ ถ้าเราไม่สามารถอยู่ในสถานะคนรักได้แล้ว ก็ควรจะเป็นเพื่อน เป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันได้ไม่ใช่เหรอ แต่ไม่คิดจะบอกเค้าเรื่องลูกของเราหรอกนะ แค่อยากถามไถ่ อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง ก็เท่านั้นเอง ไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ เพราะเค้าคงมีเรื่องให้เครียดอยู่หลายเรื่องอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่แอดคิด กับความจริงที่แอดเจอ คือ ตรงข้ามกันหมด แอดติดต่อไปหาเค้าด้วยความเป็นห่วง แต่เค้ากลับคิดว่าแอดอยากจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แล้วคำพูดที่เค้าใช้คือ นอกจากจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้ว ยังทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันด้วยซ้ำ
คุณเชื่อมั้ย วันที่แอดผ่าตัด แอดบอกเค้านะว่าจะผ่าตัด
แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร โกหกเค้าว่า ถุงน้ำในท้อง
ในใจคือ แอบหวังว่า เค้าจะมา แต่ที่ไหนได้ นอกจากเค้าจะไม่ถามไถ่สักคำ เพื่อนยังแคปสตอรี่เค้ามาให้ดูอีกว่า เค้าอยู่ผับจ้า กินเหล้ากับเพื่อนสบายใจเลย
เค้าก็แค่โทร.บอกแม่เค้าว่าแอดอยู่รพ.นะ ให้แม่เค้าไปเยี่ยมหรือไม่ก็ โทร.ไปถามอาการหน่อยละกัน
แม่เค้าก็โทร.มา แต่แอดก็ไม่ได้คุยหรอก เพราะต่างคนต่างยุ่งๆ
เจ็บตัวน่ะไม่เท่าไหร่ แต่แอดรู้สึกเจ็บไปทั้งใจเลย เมื่อ5ปีก่อนตอนคบกันใหม่ๆ เค้าเคยผ่าตัด แอดจำได้ขึ้นใจว่า ไปรออยู่หน้าห้องผ่าตัดสามชั่วโมง พอเค้าฟื้นลืมตามา คนแรกที่เค้าเจอคือเรา ความรู้สึกที่มือกุมกันไว้แน่นวันนั้น แอดยังจำได้ดี เค้าผ่าตัดเพราะลูกอัณฑะไม่เท่ากัน แอดเป็นคนบอกให้เค้ารับการผ่าตัดเอง เพราะไปเสิร์ชในกูเกิ้ล มันอันตรายถ้าปล่อยไว้ ตอนนั้น เค้าถามแอดว่า เค้าผิดปกติแบบนี้ รับเค้าได้มั้ย ในตอนนั้น เราไม่เคยมองว่าเค้าผิดปกติเลย คิดแค่ว่าห่วงเค้า กลัวไม่ปลอดภัย เราไม่ได้คิดถึงเรื่องการมีลูก ไม่คิดถึงอะไรทั้งนั้น นอกจากชีวิตเค้า
แต่ตัดภาพมาที่เราตอนนี้สิ หึหึ
น้ำตานี่ไหลจนจะออกมาเป็นเลือดได้มั้ง ไม่รู้จะเจ็บช้ำจากเรื่องไหนก่อนดี
พอออกจากรพ. แอดก็คิดว่าต้องเข้มแข็งนะ เรายังมีพ่อ แม่ น้อง มีครอบครัวเราที่เป็นห่วงเราอยู่ เราคือความหวังของพวกเค้านะ เจ็บแค่ไหน ต้องกัดฟันอะ ต้องสู้ เดินหน้าใช้ชีวิตต่อไป
แต่หลังจากนั้นร่างกายแอดก็ป่วยออดๆแอดๆมาเรื่อยๆ
มันอาจจะเกี่ยวกับสภาพจิตใจด้วยล่ะมั๊ง แอดคิดว่าแอดกำลังเป็นโรคซึมเศร้า หรือไม่ก็ไบโพล่า เพราะเวลาอยู่ต่อหน้าทุกคน แอดจะแสดงออกว่าร่าเริง พูดเยอะ กินเก่ง ลัลลามาก แต่พอตกกลางคืน อยู่ในห้องดันแอบร้องไห้คนเดียว แล้วก็นอนไม่หลับทุกคืนเลย หลังๆมานี่ต้องพึ่งยานอนหลับ แอดว่ามันไม่โอเคเลยนะ ที่ต้องฝืนเข้มแข็งทั้งๆที่เรารู้สึกแย่ขนาดนี้ แอดอยากผ่านจุดนี้ไปเร็วๆจัง
อีกฝ่ายเค้าก็เงียบไปเลย ไม่คิดจะถามไถ่กันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่เค้าใจร้ายอะ ใจร้ายมาก เค้าไปปรึกษากับรุ่นน้องที่เค้าก็รู้ว่าน้องผู้หญิงคนนี้เคยแอบชอบเค้าสมัยเรียนโรงเรียนเดียวกัน
เค้าไปปรึกษาว่า เค้าทำผิดมั้ยที่บอกเลิกเรา เค้าแย่ใช่มั้ย แต่เค้าอึดอัดกับสภาพปัญหาในครอบครัวเรา เค้าพยายามอดทนแล้ว และยิ่งเวลาเราจะคิดสั้น เราร้องไห้ ยิ่งทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด และรุ่นน้องคนนั้นก็ตอบเค้าไปว่า...
“ไม่ผิดหรอก ใครๆก็เลือกความสุขของตัวเอง และอีกอย่างคือ พี่ก็บอกเลิกไปแล้ว กลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้ว อย่าคิดมาก พี่ไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น แคร์แค่ตัวพี่เอง ความสุขของพี่เท่านั้นพอ ถ้าเค้าจะตายก็ปล่อยเค้าตายไป โตขนาดนี้แล้วถ้ายังไม่รู้จักรักตัวเองก็ปล่อยไป เดี๋ยววันหลังน้องจะไปเทศก์ให้ พี่อย่าไปใจอ่อน เค้าก็แค่เรียกร้องความสนใจจากพี่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น จำไว้ว่านั่นไม่ใช่ความผิดพี่ มันผิดที่เค้า เค้าทำตัวเค้าเอง”
ตอนที่เห็นข้อความแชทนี้ แอดรู้สึกชาไปทั้งตัว ยอมรับว่าอยากจะโกรธทั้งคนของเราและผู้หญิงคนนั้นที่เป็นใครก็ไม่รู้ แต่มีสิทธิ์มาว่าเราขนาดนี้ มันอาจจะถูกนะที่น้องเค้าว่ามาน่ะ แต่ถ้าเค้ารู้ว่าเราเจออะไรมาบ้าง เค้าจะยังพิมพ์มาแบบนี้อีกมั้ยนะ อยากรู้จัง แล้วคนของเราล่ะ อ่อ! ไม่ใช่สิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่ เพราะแบบนี้ใช่มั้ย เค้าเลยไม่ต้องแคร์ และปล่อยให้ใครก็ไม่รู้ที่คุยกันไม่กี่วัน มามีผลต่อการตัดสินใจ มากกว่าคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด 5 ปี
ในใจแอดตอนนั้น มีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมด...อยากจะโกรธเกลียดเค้า ก็ทำไม่ได้ อยากจะมูฟออนมีคนใหม่ ก็กลัวเจอประสบการณ์ร้ายๆกว่าเก่า แอดว่ามันหน่วงๆนะ ไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้
ยิ่งมีผู้หวังดี คอยส่งข่าวเค้ามาให้แอดอยู่เรื่อยๆ เพราะเค้าบล็อคแอดทุกทาง เค้าคุยกับคนนั้นคนนี้ ก็คนที่เค้าคุยๆนั่นแหละ เดี๋ยวๆแคปส่งมาให้ดู แอดก็ไม่รู้ว่าหวังดีหรือหวังร้ายหรือต้องการอะไรกันแน่ ขนาดบอกแล้วว่าไม่ต้องส่งมา ก็ยังส่ง จนแอดต้องบล็อคอะ ทั้งๆที่แอดก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเค้าแล้วนะ ถ้าเค้าอยู่สุขกายสบายใจ มีความสุข เราไม่ต้องอยู่ตรงนั้นก็ได้ เราโอเค
แอดพยายามอยู่กับตัวเอง เยียวยารักษาตัวเอง ทั้งร่างกายและจิตใจ พยายามเข้มแข็งและยืนหยัดด้วยตัวเอง แอดไม่คิดสั้นตามที่พวกเค้าพยายามยัดเยียดและตัดสินแอดหรอกนะ และจะทำให้ชีวิตมันกลับมาดีขึ้น ดีขึ้น และดีขึ้นให้ได้ด้วย แอดไม่ได้อยากจะเอาชนะใครนะ แต่แค่อยากชนะใจตัวเองนี่แหละ แม้ตอนนี้ยังทำไม่ได้ แต่แอดมีความหวัง ว่าวันนึงมันดีขึ้น
ตอนนี้แผลที่ร่างกายหายแล้ว แต่แผลที่ใจนี่สิ
คงต้องใช้เวลาใช่มั้ย เราจะหยุดคิดถึงได้เมื่อไหร่
แม้ความโกรธ ความน้อยใจ จะหมดไปแล้ว
แต่ความคิดถึง ทำไม ไม่หยุดทำงานเลย
วันนี้แม่เค้าโทร.มา หลังจากวันผ่าตัด เราก็ไม่ได้คุยกันเลย แม่เค้าดูเป็นห่วงเรามาก และบอกว่า ลูกชายแกให้แกโทร.มาหลายวันแล้วล่ะ แต่แกยุ่งมาก เลยไม่ได้โทร.
เราไม่เข้าใจบ้านนี้เหมือนกันนะ ทำไม ไม่โทร.เอง?
แล้วทำไม แม่ต้องบอกว่า ลูกชายให้โทร.มา
คุยไปคุยมา สรุปคือ แม่เค้าบอกว่า มีผู้หญิงโทร.ไปหาแก แต่ขอสายลูกชายแก แอดก็เลยตัดบทว่า ถ้าจะโทร.มาพูดเรื่องลูกชายแม่ แอดขอวางนะ แกก็ตกใจ แล้วก็รีบอธิบายเรื่องราวต่างๆ ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นจุดพีคของเรื่องราวระหว่างเราเลยก็ว่าได้
แอดขอเบรคไว้แค่นี้ก่อนนะคะ เนื่องจากว่า
แอดกินยา มันเลยง่วงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาอัพเดทต่อนะ
ไม่รู้มีใครอยากอ่านมั้ย แต่แอดอยากเล่าค่ะ
อย่างน้อยๆ เผื่อได้เป็นประสบการณ์
เป็นตัวอย่างให้อีกหลายๆคนได้
เป็นกำลังใจให้แอดด้วยนะคะ
ผู้หญิงคนนี้ กำลังพยายามเข้มแข็งอยู่นะ
Black Sapphire 😊
โฆษณา