21 มี.ค. 2020 เวลา 12:32 • ปรัชญา
# แรงดึงดูดที่ไร้ก้นบึ้ง
ใจของคนเรานั้นสำคัญมากเลยทีเดียว เพราะสิ่งที่ทำให้คนบ้าได้ก็คือใจ อ่านเรื่องราวต่อไนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
เหมือน
แซมมี่ และ ทอมสัน คือฝาแฝดที่เหมือนกันมากเสียจนแม่ของพวกเขาเอง ก็ยังยากที่จะแยกความแตกต่างได้ แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็ยังคง มีส่วนที่แตกกันมาก
หากมองข้ามรูปลักษณ์ภายนอกไป เนื่องจากว่าแซมมี่ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อน ในขณะที่ ทอมสัน เป็นผู้สร้างมิตรภาพได้อย่างยอดเยี่ยม
สิ่งที่แตกต่าง
แซมมี่ ชอบขนมหวาน แต่ทอมสัน ชอบอาหารรสเผ็ด แซมมี่ เป็นลูกรักของแม่ และทอมสันเป็นลูกรักของพ่อ ในขณะที่แซมมี่เป็นคนมีน้ำใจ ส่วน ทอมสัน นั้นเป็นคนที่เห็นแก่ตัว
จนกระทั่ง ทั้งสองคนเติบโตขึ้น พ่อของพวกเขาจึงอยากที่จะจัดสรรมรดกให้ทั้งสองคนอย่างเท่าเทียมกัน แต่เหตุการณ์ไม่คากดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อได้ทราบว่าพ่อจะแบ่งมรดกเช่นนั้น ทอมสัน ก็เกิดบรรดาลโทสะขึ้น
เขาจึงพูดแย้งขึ้นมาว่า “ผมมี ความเห็นว่า พ่อควรแบ่งตามความสามารถ หากใครก็ตาม ที่พิสูจน์ได้ว่า ตัวเอง เก่งกว่า ฉลาดกว่า และแข็งแกร่งกว่า ก็ได้รับส่วนแบ่งที่มากกว่า”
ไม่พึงพอใจ
เมื่อเสียงพูดจบลง แซมมี่ จึงตอบตกลงเพื่อรักษาความสัมพันธ์พี่น้องไว้ เมื่อได้ทราบความต้องการของลูกทั้งสองคนแล้ว
พ่อของพวกเขา จึงตัดสินใจที่จะจัดการแข่งขันระหว่างพี่น้องขึ้น โดยเริ่มต้นจากการ ให้ลูกชายทั้งสองคนเดินออกไปนอกบ้านให้นานที่สุด
และกลับมาให้ถึงบ้าน ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ซึ่งมรดกจะถูกแบ่งสัดส่วนตามระยะทางที่ได้เดินไปทั้งหมด นอกจากนี้พ่อก็ยังห้ามให้พวกเขาพกนาฬิกาออกไปอีกด้วย
เริ่มต้นการแข่งขัน
จนเช้าวันต่อมา การแข่งขันก็เริ่มขึ้น โดยที่แซมมี่เริ่มเดินอย่างช้า ๆ ไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ทอมสันเริ่มวิ่งอย่างรวดเร็วตั้งแต่วินาทีแรก เพื่อเก็บระยะทางให้ได้ไกลที่สุด
ส่วนในด้านของ แซมมี่ นั้น เขารู้ดีว่าการเดินไปให้ได้ไกล ๆ เป็นการดีที่สุดก็จริง แต่ถ้าหากพระอาทิตยขึ้นอยู่กลางหัวเมื่อไหร่ เขาก็จะหยุด แล้วเริ่มเดินกลับบ้านทันที
ซึ่งตรงกันข้ามกับทอมสัน ที่อยากจะได้มรดกมากกว่าน้องชายฝ่าแฝด เขาจึงวิ่งต่อไปเรื่อย ๆ เพราะคิดว่าอย่างไรก็กลับบ้านได้ทันอยู่แล้ว
บทสรุป
จนกระทั่งถึงช่วงท้ายของการแข่งขัน ดวงอาทิตย์ก็เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มเข้ม และเริ่มค้อยต่ำลงเรื่อย ๆ ทอมสัน จึงรีบวิ่งกลับบ้านอย่างสุดกำลัง แต่ก็น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถกลับบ้านได้ถึงครึ่งทางเสียด้วยซ้ำ
เพราะพระอาทิตย์เริ่มตกลงต่ำ จนทำให้ความมืดค่อย ๆ บดบังเส้นทางของเขาไปจนหมด อีกทั้งขาของเขาก็เริ่มหมดแรงเสียแล้ว จึงเป็นเหตุให้ทอมสัน สูญเสียทุกสิ่ง จากการแข่งขันในครั้งนี้ไปนั้นเอง
บางครั้งความโลภ ก็เป็นเหมือนเครื่องที่ใช้ดึงดูดให้คนเราทำในสิ่งที่เกินความสามารถของเราไป
ดังคำที่กล่าวไว้ว่า “โลภมาก ลาภหาย”
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆได้ใน Comments นี้เลย 😄
โฆษณา