..."หากคุณต้องการทำอะไรให้สำเร็จ คุณต้องใช้เวลากับสิ่งๆนั้น
จงให้ความสำคัญกับช่วงเวลาเพียงหนึ่งนาที เพราะบางทีโอกาสดีๆ มันอาจอยู่กับคุณได้เพียงไม่นาน" 💕
...วันก่อนผู้เขียนมีโอกาสได้เข้าไปอ่านโพสต์ของเพจเพจหนึ่ง ผู้เขียนอ่านแล้วรู้สึกชอบ จนเผลอไปกดคอมเม้น จนเกิดเป็นการสนทนาเล็กๆอย่างไม่ตั้งใจ ผู้เขียนรู้สึกสนุกและได้แง่คิดจากคุณเจ้าของเพจเป็นอย่างมาก ผู้เขียนจึงมีความคิดว่าอยากจะเอาสิ่งที่เราคุยกันมาเขีบนเป็นบทความ แล้วมันก็เขียนออกมาได้จริงๆ😶
...ดังนั้นวันนี้ ผู้เขียน "จิตตวิสุทธิพงศ์" จะขอหยิบยกเอาแง่คิดดีๆที่ได้ ระหว่างพูดคุยมาแบ่งปันให้ท่านผู้อ่านได้ลองนำไปขบคิดและเตือนสติตัวเอง เพื่อให้ท่านผู้อ่านตระหนักความสำคัญของสิ่งที่เรียกว่า "เวลา" และ "โอกาส" ผ่านเรื่องเล่า ขอตั้งชื่อเรื่องว่า "โทมาร่ากับสตอร์วเบอร์รีที่หายไป"😶
...ณ กาลครั้งหนึ่ง ในหมู่บ้านเล็กๆ มีเด็กสาวผู้หนึ่งนามว่า "โทมาร่า" เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารัก เธออาศัยอยู่กับพ่อแม่ของเธอในบ้านหลังเล็กๆ ซึ่งมีฐานะไม่ค่อยสู้ดีนัก 😅
...วันหนึ่งโทมาร่า เดินทางเข้ามาในเมืองพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ เธอเหลือบเห็นรองเท้าคู่สวยที่เงาประกายระยิบระยับที่วางอยู่ในร้านรองเท้าใจกลางเมือง
...เธอจ้องมองรองเท้าคู่นั้นอยู่นาน จนตาของเธอเป็นประกาย 😀
...เธอคิดในใจ "รองเท้าของฉันมันก็เก่าแล้ว ฉันอยากได้รองเท้าใหม่ ที่สวยๆอย่างใครเขาบ้าง"
...แต่ความคิดของเธอก็ต้องหยุดลง "แต่ฐานะทางบ้านเราคงซื้อให้ไม่ไหวแน่" เธอคิดในใจก่อนถอนหายใจอย่างสิ้นหวังแล้วเดินจากไป
...วันหนึ่งลุงข้างบ้านของเธอ เขาเป็นเจ้าของร้านผลไม้ ซึ่งรักและเอ็นดูเธอ จึงต้องการหาหนทางช่วยเธอ
...เช้าวันนั้นคุณลุงถามเธอว่า "นี่โทมาร่า ตอนนี้เธอสนใจหารายได้พิเศษบ้างรึเปล่า?"
..."สนใจสิคะ หนูคิดมาตลอดว่าอยากมีเงิน ไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่สักคู่มานานแล้ว" เธอกล่าวตอบ
...คุณลุงจึงแนะนำว่า "เธอลองไปเก็บสตรอว์เบอร์รีที่สวนคุณอาเธอร์ ที่อยู่ตรงท้ายหมู่บ้านสิ
...เขาชอบปลูกต้นสตรอว์เบอร์รีแต่ปีนี้สตรอว์เบอร์รีในไร่ของเขาออกผลมากเกินไป เขายินดีให้ใครก็ได้เข้าไปเก็บสตรอว์เบอร์รีในไร่ของเขาได้
...เธอลองไปเก็บมันมาขายที่ร้านฉันสิ ถ้าเธอเก็บได้มากพอ เธอก็จะมีเงินไปซื้อรองเท้าใหม่ได้สบายๆ"
...เมื่อได้ยินดังนั้น เธอก็รู้สึกดีใจ เธอจึงรีบกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับหยิบตะกร้าใบเล็กของเธอ และรีบเดินทางไปที่ไร่เพื่อเก็บสตรอว์เบอร์รี
...แต่เมื่อเดินมาได้สักพักเธอก็มีบางอย่างทำให้เธอต้องหยุด "ถ้าเกิดว่าเราเก็บสตรอว์เบอร์รีได้สักครึ่งตะกร้า เราจะได้เงินเท่าไหร่นะ" ความคิดของเธอแล้วผุดขึ้นมาในหัว 🤔
..."แล้วถ้าเก็บได้เต็มตะกร้าล่ะ ก็คงได้เงินมากขึ้นอีกสินะ"
..."แล้วถ้าเรามีตะกร้าใบใหญ่กว่านี้ล่ะ เราก็คงเก็บได้เยอะขึ้นอีก เราจะได้เงินเท่าไหร่กันนะ"🤔
...เธอจึงเดินกลับบ้าน ไปตามหาตะกร้าที่ใบใหญ่กว่าและใส่สตรอว์เบอร์รีได้มากกว่า เธอใช้เวลาอยู่พักใหญ่ จนในที่สุดเธอก็ได้ตะกร้าใบที่เธอต้องการ
...เธอจึงรีบเดินทางไปไร่สตรอว์เบอร์รีพร้อมกับตะกร้าใบใหญ่
...ระหว่างทางความคิดก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอ "ถ้าเรามีเงินเยอะๆ แล้วเราจะเอาเงินไปซื้ออะไรดีนะ รองเท้าคู่ใหม่ หรือ เสื้อผ้าใหม่ๆ หรือ ฯลฯ"
...ตอนนี้เธอตกอยู่ในห้วงคำนึงแห่งจินตนาการที่งดงามราวกับอยู่ในทุ่งดอกไม้ที่สดใสสวยงาม 🦄💓
...ช่วงเย็น เมื่อเธอเดินทางมาถึงไร่สตรอว์เบอร์รีของอาเธอร์ ฝันของเธอก็ต้องพังทลาย 💔
...ในตอนนี้ในไร่ไม่มีสตรอว์เบอร์รีเหลือให้เธอเก็บเลยแม้แต่ผลเดียว
...อาเธอร์เล่าว่า "มีคนอื่นๆต่างก็มาเก็บสตรอว์เบอร์รีของฉันเหมือนกับ พวกเขาเก็บมันไปจนหมดตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วล่ะ"
...โทมาร่าเมื่อได้ฟัง ก็ยืนนิ่งน้ำตาของเธอเริ่มไหล อาบแก้มทั้งสองข้าง 😂
...ในใจเธอก็คิดว่า "ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ก็คงดี ฉันคงได้สตรอว์เบอร์รีติดมือกลับไปขายให้คุณลุงบ้าง ถ้าย้อนกลับไปได้ล่ะก็ แต่ตอนนี้ฉันคงทำอะไรไม่แล้ว" 😭
..."กฎของเวลา คือ ไม่อาจย้อนกลับไป แม้ลบล้างอย่างไร มันก็คงไม่กลับมา"😊
...แต่"ทุกนาที"ที่"ผ่านไป" สิ่งที่เราได้กลับมา คือ "บทเรียน" 😊
...มีสุภาพบุรุษท่านหนึ่งได้กล่าวไว้เป็นประโยคสั้นๆ "เราทำวันนี้ เมื่อวานให้ผ่านไป แล้วจะดีงาม"
...ซึ่งผู้เขียนนำประโยคนี้มาตีความในมุมมองของผู้เขียน ได้ว่า"ทำเรื่องของวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน และสิ่งที่ผ่านไปเมื่อวานคือบทเรียนสำหรับวันนี้" ✌
...ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะ ขอบคุณคนที่ทำให้คิดคอนเทนต์นี้ได้ด้วย 😶💕
...และถ้าวันนี้คุณได้ใช้"เวลา"ไปกับบทความนี้ ช่วยคอมเม้นบอกกันหน่อย ว่าอะไรคือ"บทเรียน"ที่คุณได้รับกลับไปในวันนี้ เพื่อเป็นกำลังใจ ผู้เขียนจะได้นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันให้ท่านผู้อ่านต่อไป 😊
...ทำความรู้จักกับดินแดน :
- 9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
