เรื่องสั้น / น่ากลัวยิ่งกว่าโรค
แบงค์เด็กหนุ่มวัยมัทธยมปลายที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องการเรียนนักและสิ่งที่เขาชอบเป็นเป็นประจำตอนเรียนหนังสือช่วงบ่ายก็คือการนอนหลับ
และเหมือนว่าบ่ายวันนี้คือฝันร้ายที่สุดของเขา
เป็นที่กล่าวขานของนักเรียนทุกคนกันว่าครูนำนาจ
แกเป็นครูที่โหดเหี้ยมที่สุดในโรงเรียน แกมักจะเฆี่ยนตีและทำโทษสถานหนักแก่นักเรียนที่ไม่ตั้งใจเรียน
และไม่สนใจงานที่แกสั่ง
เมื่อแกเห็นว่ามีบางคนหลับอยู่หลังห้องเรียนขณะที่ตนเองสอนอยู่นั้น แกก็รีบเดินพรวดเข้าไปหาทันที
เมื่อไปถึงโต๊ะที่แบงค์หลับอยู่
แกไม่รอช้าจึงง้างฝ่ามือขึ้นและตบลงบนหลังของแบงค์ดังอั้ก!! ไอ้แบ้งงงงงงงง!!
แบงค์ถึงกับสดุ้งตื่นจากความฝันทันที
" เผลอหลับไปตอนไหนวะเนี้ย กำลังดูหนังเพลินๆเลย !! "
แบงค์พูดกับตัวเองแบบเซ็งๆ
ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ข้างหมอนขึ้นมาดูเวลา
" ให้ตายเถอะตีสองแล้ว หลับต่อดีกว่า "
แบงค์พูดด้วยความขี้เกียจ
ก่อนจะหลับต่อเขาก็ได้ยินเสียงฝูงหมาที่พากันเห่าหอนอยู่หน้าบ้าน " บ้าเอ้ย! มาหอนไรตอนนี้ "
แบงค์สบถก่อนจะลุกขึ้นปิดหน้าต่างห้องทันที
จู่ๆก็มีกลิ่นเหม็นเน่าบางอย่างลอยมาเตะจมูกแบงค์อย่างจัง " กลิ่นไรวะเนี้ยเหม็นชิบหาย อยากจะอ้วก!! "
เขาพูดด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง
ว่าแล้วก็เดินหาไปทั่วห้องตามซอกตู้และมุมห้องแต่ก็ไม่พบสิ่งใดที่คาดว่าเป็นต้นตอของกลิ่นเหม็นเน่านี่เลย
แต่พอเขานั่งลงบนเตียงก็เอะใจขึ้นว่ายังไม่ได้ดูใต้เตียง
และเขาก็นั่งลงบนพื้นและก้มมองเข้าไปดูใต้เตียง
ในที่สุดแบงค์เจอสิ่งที่ตามหาเข้าจริงๆ
ภาพที่เห็นนั้นไม่ค่อยชัด เป็นเงาดำมืดคล้ายมีคนนอนอยู่ใต้เตียง
โอ้ชิท !! แบงค์ผงะตกใจและรีบถอยออกมา
ปล่อยให้แสงไฟในห้องสาดส่องเข้าไปใต้เตียง
คราวนี้เขาเห็นได้ชัดเจน เงามืดนั้นคือหญิงชราที่มีผิวหนังเหี่ยวแห้ง ตากลวงโบ๋ ผมหงอกขาวและยุ่งเหยิงนอนตะแคงหันหน้ามาทางเข้า
แบงค์ถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัว ท้องไส้ปั่นป่วนราวกับอยากจะอ้วกออกมาให้ได้
ผีหญิงชราตนนั้นมันกำลังคลานออกมาจากใต้เตียง
ไม่ๆๆๆ !! แบงค์ลุกลี้ลุกลนคลานถอยหลังออกมาให้ไกลที่สุด
ผีตนนั้นก็คลานตามออกมาและพยายามใช้มือ
ที่มีแต่หนังเหี่ยวแห้งติดกระดูกของมันจับขาแบงค์ให้ได้
แบงค์รีบพนมมือสวดมนต์บทชินบัญชรที่ยาวเป็นหน้ากระดาษ แต่ทว่าเขาสวดไม่กี่คำก็ข้ามไปบรรทัดสุดท้ายแล้ว !
เมื่อเห็นว่าผีตนนั้นยังคลานเข้ามาหาตัวเองอยู่
แบงค์จึงถอยหนีจนชนเข้ากับตู้ด้านหลังเต็มๆ
โครมมมม !!
ทำให้หนังสือที่กองอยู่หลังตู้หล่นลงมาตกกระจายอยู่ทั่วพื้นห้อง
เขามองไปที่หนังสือที่วางระเกะระกะอยู่ทั่วพื้นห้อง
จู่ๆเขาก็ตกใจหน้าถอดสีขึ้นมาทันที
ภาพความโหดร้ายต่างๆที่เขาเคยเจอ
ผุดขึ้นมาในหัวของเขาภาพแล้วภาพเล่า
ตอนนี้แม้แต่ผีที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่น่ากลัวแล้ว
ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาพึ่งเห็นอยู่ตอนนี้
แบงค์ยังคงไม่ละสายตาจากตรงนั้น เนื้อตัวเขาสั่นเทา
และเขาก็หลุดปากพูดออกมาค่อยๆว่า...
ตายแน่กูลืมทำการบ้าน !
ปั้งๆๆ !! เสียงทุบประตูห้องดังขึ้น "
" ป่านนี้แล้วแกยังไม่ไปเรียนอีกหรอ แกตื่นยังเนี้ยยย ' เสียงพ่อของแบงค์มาปลุกตอนเช้าสายๆ
ตื่นแล้วครับพ่ออออ " แบงค์ตะโกนตอบ
และงัวเงียลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน
รู้ไหมทำไมพ่อต้องมาปลุกแกทุกเช้าเลย " พ่อเขาเริ่มบ่นก็พ่ออยากให้แกไปเรียนหนังสือไงล่ะ แกจะได้ฉลาดซะมั่ง
และยายแกก็เคยบอกกับพ่อ ว่าไม่อยากให้หลานตัวเองเป็นคนโง่ด้วย...จบนะ!!
เรื่องโดย cloud 9 by มุมมอง
ชอบไม่ชอบยังไงก็คอมเม้นบอกกันได้นะครับ
#ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ❤❤
#เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านวิกฤตไปด้วยกันนะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
