24 มี.ค. 2020 เวลา 00:45 • ปรัชญา
ผู้ที่ติ .. คือ ผู้ชี้ขุมทรัพย์
เรามักมีพลังและกำลังใจดี ๆ
จากคำชมและคำสรรเสริญเป็นธรรมดา
หากมัวแต่ปลื้มปริ่มเพียงคำสรรเสริญ
และพลาดพลั้งที่จะยั้งคิดไปว่า
การเยินยอเกินจริงในบางครั้งบางคราว
เป็นการสรรเสริญที่มากเกินไปด้วย
เราหลงเชื่อเกินไปด้วยแล้ว
.. ทำให้บดบังความจริงที่เป็นจริง
.. ทำให้ลดทอนความพยายามที่ควรปฏิบัติ
.. ทำให้ละเลยสิ่งอันควรที่จะแก้ไข
ผู้ที่ชื่นชอบคำสรรเสริญมาก
มักดึงดูดคนประจบประแจงมากตามไปด้วย
นานวันเข้า..
จะพลอยไม่ถูกใจกับคำวิพากษ์วิจารณ์
.. สิ่งที่ควรรู้ กลับไม่มีโอกาสได้รู้
.. สิ่งที่ควรทำให้ดีขึ้น
กลับไม่สนใจด้วยคิดว่าดีมากพอแล้ว
ติเพื่อก่อ..
ต่างจากการวิจารณ์ให้ย่อยยับ
นอกจากไม่มัวหลงในคำสรรเสริญเยินยอ
.. สิ่งอันควรเรียนรู้ คือ
.. ฝึกแยกแยะ
.. ฝึกรับรู้ คำติเตียนอันดี อันร้ายให้ออก
เราไม่พลาดพลั้งหลงระเริง
กับคำเยินยอจนเกินไปฉันใด
เราก็ควรไม่จมจ่อม จิตตก
กับคำวิพากษ์วิจารณ์มุ่งร้ายให้ย่อยยับฉันนั้น
ผู้ที่นิยมชมชอบคือ
.. อัญมณีที่ครอบครองแล้วโดยชอบ
และ
ผู้ที่ติคือ.. ผู้ชี้ขุมทรัพย์
เรามีพลังจากคำชมเพื่อจะเดินต่อไปข้างหน้าได้
และสิ่งที่สำคัญที่ควรระลึกถึง ..
เรามักเรียนรู้ได้ดีจากคำติมากกว่าคำชม
..
รฉัตร วรรณกุล
24 มีนา’ 2563

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา